R i t v e r s l a g e n 2
0 0 7 |
Verslagen van ritten door leden. Mail
hier jouw
verslag. |
Afsluiting
seizoen.
Het seizoen zit er weer op. Het is vorige week in 't Tunneke
afgesloten waar de laatsten leden rond 17.30h vertrokken heb ik
gehoord. Sommige hebben nu eenmaal wat meer tijd nodig voor een
evaluatie.
We mogen terugkijken op een goed seizoen. Er was slechts één
zondag waar niemand is komen opdagen vanwege de regen. Overige
dagen was het seizoen redelijk goed weer. Met name van april tot
half mei was de temperatuur zomers te noemen. Dit hebben we ook
gemerkt bij onze voorjaarstocht waarbij we toch meer deelnemers
hadden dan voorgaande jaren.
De tweedaagse wederom in Duitsland was goed georganiseerd met
mooie route's.
Op het eind van het seizoen hebben we sinds vorig jaar onze
regelmatigheidrit. Deze hebben we dit jaar halverwege moeten
afbreken vanwege een botsing met een trekker. Met als gevolg dat
twee leden zodanig letsel hebben opgelopen dat ze tot op heden
nog niet kunnen fietsen. Daarnaast was er ook veel materiële
schade. Sinds het ongeval fietst iedereen nu met een helm op.
Dus ook die 'enne'.
De uitslag van
het clubkampioenschap wordt bekend gemaakt tijdens de feestavond.
Maar eerst hebben we nog onze veldtoertocht.
Iedereen die weer heeft bij gedragen aan deze rubriek hetzij als
schrijver of als vertolker van een hoofdrol tijdens één van de
tochten, allemaal weer bedankt en ik reken op jullie volgend
seizoen.
Groeten Mari
|
Oss 7 oktober,
90 km groep 1
Vandaag stond alweer de één na laatste tocht van het
wegseizoen op het programma, ondanks het mooie weer bleek de
opkomst voor groep 1 wat tegen te vallen. Omdat ik rechtstreeks
naar de Geffense plas gereden was had ik ook nog de toespraak
van de voorzitter gemist. Bij de start werden nog enkele
fietsers van groep 1 gesignaleerd maar die doken het bos in.
Gelukkig was Huub weer present en konden we toch met 8 man
vertrekken. Met Theo op kop die schijnbaar zijn eigen woorden
alweer vergeten was reden we met hoge snelheid de polder in.
Omdat we enkele andere ploegen in het vizier kregen, die
natuurlijk gepakt moesten worden bleef het tempo hoog. Even na
de pauzeplaats voor de ATB-ers, had Huub het wel bekeken (of hij
moest gewoon op tijd thuis zijn?) en ging in een bocht naar
links rechtdoor de kortste weg naar huis.
In Vorstenbosch rustig koffie gedronken zodat we de mannen van
groep 2 nog even konden zien. Na de koffie werd er iets rustiger
gefietst totdat we in Dinther een groep van een man of 8 in het
zicht kregen, het duurde wel een paar kilometer voor we ze te
pakken hadden maar toen was het d`r op en d`r over. Zij reden
natuurlijk veel slimmer dan wij, want ze hebben tot Geffen bij
ons in het wiel gezeten.
Bijna iedereen was het erover eens dat er vandaag toch iets
rustiger gefietst was, sinds enkele mensen geblesseerd zijn door
een valpartij, maar op mijn km.teller was daar weinig van te
zien.
Volgende week nog een ploegentijdrit van 50 km en dan zit het
seizoen er al weer op.
Groeten Herman
--------------------------------------------------------
Zondag 7 oktober, groep 2 tocht Oss, 90 Km.
Met een heerlijk zonnetje vertrokken we bij de Pas.
Het was wel duidelijk dat er goed naar de toespraak van onze
voorzitter geluisterd was. Onze toerleider Jan hield het tempo
mooi in de hand.
Na het vertrek in Oss ,was het al snel diudelijk dat onze Koen
niet goed in zijn vel zat,wat later ook bleek toen hij in
Schaijk huiswaarts keerde. Koen ik hoop dat je er volgende week
weer gewoon bij bent. Het was niet de enige want ook Jack hebben
we niet lang gezien. (niemand wist waar hij was gebleven, eerder
of harder roepen als het mis is).
De snelheid was niet al te hoog waardoor er lekker gekletst kon
worden, alleen het piepen en kraken van de fiets van Jan is ooit
wat irritant maar een kniezoor die daar op let.(een beetje olie
en vet doet ooit wonderen). Na een lekker kopje koffie bij
Riekske in Vorstenbosch. Werd er weer huiswaarts gefietst .
Na alweer een lekker afzakkertje bij Marco gingen we weer naar
huis.Als we volgende week nou eens in Nistelrode eindigde kon
iedereen ervaren hoe gezellig dat is .
Dus tot volgende week in NIstelrode.
Toon vd Akker
|
Zondag 30
september, 2007, groep 2, Oost-Brabant.
Oost - Brabant stond op de agenda met toerleider Jan vd Heijden.
Het had s' nachts geregend en het was een graadje of 10-11
zodoende was de animo wat minder als voorgaande zondagen.
Maar goed met 12 man op pad onder leiding van Gerrit. Ja Gerrit,
Jan had zich s' avonds afgemeld bij Gerrit, zodat Gerrit het
overnam van Jan. Was het echt zijn grote teen die dwars lag? Of
zou het toch een transfer zijn waar Jan op zat te wachten? De
Keienrenners uit Megen of Tandje erbij uit Nuland, daar was hij
toch mee gesignaleerd op het terras in Groesbeek enkele weken
geleden. Maar goed, wij op pad richting Mill, de weg zeiknat,
wij lekker nat, schoenen vol water, met af en toe een lekker
zonnetje. Onderweg zagen we de mountainbikers de bossen in
schieten voor een tocht, het begon al te kriebelen. Richting
Wanroij, Ledeacker en St Antonis. Door de bossen bij Stevensbeek
naar Overloon. In Venray had Johan nog een lekke band, waarna we
richting Milheeze reden voor de koffie. Na de koffie via Bakel,
de Mortel, Gemert, Handel, Boekel, Volkel en Uden waar we nog
een witte mercedes nog van HEEL dicht bij zagen. Na Nistelrode
waar de groep uitdunde, naar Heesch waar we een 106 km op de
teller hadden zitten met een heel mooie tocht.
groeten groep2
|
Zondag 9
september, groep 2, route naar de Kempen.
Onder leiding van toerleider Gerrit vertrokken we uit Heesch
richting Veldhoven. Onder een grijze massa van wolken (zouden we
het droog houden?) was de grote afwezige toch Jan vd Heijden.
Zou hij vreemd gaan bij de Keienrenners of Tandje Erbij? Hij was
toch echt gesignaleerd bij zijn eigen Reichswaldtocht op een
terras in Groesbeek / Berg en Dal met deze renners. Maar goed,
met veel draaien en keren reden we via Heeswijk, Schijndel,
Olland, Best, Oirschot richting Oerle waar we bij een
gereserveerd terras aankwamen. Goed geregeld Gerrit! Maar het
waaide koud, dus kozen we ervoor om toch maar binnen te zitten.
De goed gehumeurde barman kwam nog wel even vertellen dat er een
blauwe cannondale lek stond. Jan Venrooy ging toch maar even
kijken, maar loos alarm. Grapje van de barman. Na de koffie
recht naar huis was het advies. In Son en breugel aangekomen
moest Jan Venrooy voorzichtig een noodstop maken want hij merkte
iets aan zijn fiets. Na inspectie bleek zijn achtervork
gescheurd te zijn. Zou het sabotage van de barman zijn Jan? Na
Jan te hebben achtergelaten in Son en Breugel (de taxi kwam
eraan) reden we via Nijnsel richting Veghel. Gerrit kwam voor
aan nog even vertellen het rustig aan te doen, want ze waaiden
erachter af. Na een versnelling lager kwamen we in Veghel aan
waarna we via Vorstenbosch naar Nistelrode reden. Daar namen we
afscheid van de leden uit Nistelrode . Het waren er vandaag toch
maar weer 117 km met een leuk gemiddelde. Hele leuke tocht, met
veel wegen waar we nog niet eerder gefietst hadden.
Brian
|
Zondag 2
september, Groep 2, 100Km.
Vandaag stond er een tocht naar het “Reichswald” op het
programma, wat natuurlijk in zou houden dat er ook hier en daar
wellicht een bultje bedwongen zou moeten worden. Dit was dan ook
direkt te vertalen in de opkomst, die met dertien man toch wel
iets lager lag dan de afgelopen weken!
We vertrokken (om wat moed in te fietsen ?!) in zuidelijke
richting. Via Nistelrode door de toch altijd mooie brobbelbies
naar Zeeland.
Voordat we in Zeeland aankwamen had Jan vd Heijden al enkele
keren zijn schoenen uit zijn pedaal liggen. Zou hij liever niet
mee gaan klimmen ?! Hij had er voor gezorgd dat zijn pedaal het
plaatje van zijn schoen niet meer kon inklemmen (palletje los
gezet?), zodat hij toevallig vlak bij Nistelrode tot zijn grote
spijt…... de groep moest laten gaan.
Met een uitgedunde groep werd de koers voortgezet. Via Mill en
Sint Hubert fietsten we door Haps naar Oeffelt, waar we via de
brug Limburg binnen gingen. Dit deden we echter zonder Johan
Verdiesen, die voor het zingen…….juist ja…..op tijd thuis moest
zijn.
Vanuit Gennep door het dal van de Niers en het (van der)
Heijense bos naar Siebengewald, waar we de grens overstoken op
weg naar Goch. Uiteraard niet voordat, geheel in de geest van
een Jan vd Heijden tocht, er tweemaal een doodlopende straat was
gekozen.
In Goch keek Jan van Venrooij even bij een restaurant door de
raam, dus daar was voor ons geen plaats meer in de herberg !
We besloten om dan maar door te fietsen en onder de bezielende
leiding van Gerrit Duffhues het duits grondgebied nog maar even
te trotseren. Fietsend langs de Asperdener strasse langs
Asperden en Kessel in de richting Kranenburg om vervolgens via
Grünewald Nordrhein-Westfalen weer te verlaten. Terug in
Nederland via Ven-Zelderheide naar Ottersum, waar we de fiets
even verlaten voor een heerlijke kop koffie. We waren nog niet
binnen of het regende pijpestelen. In tegenstelling tot vorige
week had nu iedereen koffie !
Het bleek een echt wielersport (vriendelijk) cafe, waar voor de
wielertoerist de koffieprijs was aangepast naar een euro.
Na deze prettige onderbreking moest er toch met wat vochtiger
weer tegen een toegenomen westenwind richting huis worden
gefietst. Langs Milsbeek via Plasmolen en Mook op naar de brug
bij Heumen en via Overasselt en Nederasselt naar de brug bij
Grave. Vanuit Grave weer richting de thuisbasis, waar een warme
douche wonderen doet !
Helaas voor Jan v d Heijden en alle thuis blijvers van groep
twee, we hebben vandaag een prachtige (en vlakke) Reichswald
toer gereden!
Gozé.
|
Het verslag van de
Ötztaler Cycle Marathon.
Kijk ook eens hier
http://youtube.com/watch?v=BxVPMoOLEps
|
Zondag, 26
augustus Bike+ Windmolens tocht, groep 2, 100 Km.
Vandaag hebben we, zowel groep 1 als groep 2 deelgenomen aan de
Bike+ tocht in Oss.
Gezamelijk naar Oss dat ging. Verder zijn we, zoals gewoonlijk,
in 2 groepen de tocht gaan rijden.
Dit maal een tocht naar de Meierij. Een goed uigezette tocht met
jammergenoeg in Lieshout wat "pijlproblemen". Daardoor kwamen we
groep 1 weer even tegen. Onze navigator, in de persoon van
G(J)osé van Leur, wees ons de goede weg. Kort daarop zaten we
weer "en route" en belandden we bij het café-restaurant " Pieter
Breughel" in Son en Breugel. Daar was men kennelijk niet op de
hoogte gesteld van het bezoek van zoveel fietsers. Slechts één
"ober" was er om het werk te klaren, wat magertjes is voor
zoveel dorstige mensen. Daarna ging de tocht via Son richting
Best en vervolgens via Liempde, Gemonde, St.Michielsgestel naar
de Dungense Brug om uiteindelijk via Rosmalen langs de Rijksweg
weer terug te keren naar Heesch.
Een fijne tocht bij ideaal fietsweer, een beetje mistig, fijne
temperatuur!. Geen lekke banden vandaag en goed doorgereden met
een gemiddelde van bijna 32 km per uur, zonder mokken of morren.
Een welkomegast vandaag was Christ van Herpen die het voor deze
dag eens wat rustiger aan wilde doen. We hebben je graag
meegenomen Christ en je bent ook een volgend keer van harte
welkom.
Marti
|
Zondag 19 augustus groep 1, 100 Km.
Nog enne.
Voor de meeste is de vakantie weer voorbij dus weer een
behoorlijke opkomst vandaag. Groep 1 ging met 15 man onder
leiding van Herman richting Oosterbeek.
Na een stuk of drie bruggen en een klimmetje bij Doorwerth naar
de koffie in Oosterbeek. Hier zaten ook de clubs Tandje d'r bij
uit Nuland en de Keienrenners uit Megen. Wat wel een toeval
genoemd mag worden zover van huis.
Tijdens de koffie werd er al gezeurd "Herman, zo meteen kortste
weg naar huis". Een aantal waren bang dat de afstand vandaag een
stuk hoger zou uitkomen. Blijkbaar hadden ze nog verplichtingen
's-middags. Na de pauze had Herman nog een verassing. Hij had er
nog enne klim in zitten, ook weer bij Doorwerth. Dit hadden we
niet meer verwacht. Hierna was het dus wel de kortste weg naar
huis. De tocht was uiteindelijk 115 Km dus inderdaad langer dan
gepland maar hierdoor heb je net iets meer mogelijkheden.
Bij een wielerclub die veiligheid hoog in het vaandel heeft
rijden we natuurlijk allemaal met een helm op. Bij het
verzamelen vanmorgen constateerde we dat er slechts één renner
was zonder helm. Nog enne...
Mari
|
Zondag 12 augustus 2007, groep 2, 100 kilometer.
Gelukkig opnieuw een erg mooie zondag, mooi weer en weinig wind.
In totaal 17 fietsers vertrokken onder aanvoering van navigator
Jan van der Heijden aan een tocht van 100 kilometer. Jan had
deze keer gekozen voor het land van Maas en Waal.
De erg mooie route ging via Oss door de polder naar Maren
Kessel. Ondanks het mooie weer en droge wegen toch een lekke
band, Mark Peters was de (on)gelukkige. Na iets meer dan drie
minuten band gerepareerd ??, er zat een bobbel op de buitenband,
toch aangefietst. Langs Den Bosch af via Empel de Maas over bij
Hedel. Op de dijk in de buurt van Velddriel/Kerkdriel een tweede
lekke band, opnieuw Mark, de bobbel op de band bleek toch een
binnenband te zijn die dubbel in de buitenband was gelegd.
Met bijna geen wind tegen, weg vervolgt via Rossum en Dreumel
richting Wamel. Net voor Wamel koffie gedronken bij het Veerhuis
aan de straat genoemd “Veer weg”, toch lag het veer er nog,
vreemd of niet Mart.
Slechts een renner nam naast koffie , een cola ook nog een stuk
gebak met slagroom, maar goed hij is dan ook zelfstandig
ondernemer.
Na de koffie passeerden we op den dijk erg veel hardlopers en
hardloopsters, blijkbaar was er een wedstrijd welke over de dijk
was uitgezet, dezelfde weg als Jan in gedachten had. Pech een
derde lekke band nu van zelfstandig ondernemer Toon. Dezelfde
hardloopsters passeerden nu ons, met vaak de opmerking “tot
straks”. Het was erg druk op de dijk en daarom stelde Jan voor
een omleiding te nemen, we hebben de hardloopsters dus helaas
niet meer gezien.
In rap tempo via Beneden Leeuwen richting Maasbommel, vanwege de
drie lekke banden werd besloten het pond bij Megen te nemen en
vervolgens via Haren en Berghem terug naar Oss, Heesch of
Nistelrode te fietsen.
Aan het eind van deze mooie tocht bijna 100 kilometer op de
teller met een mooi hoog gemiddelde.
Jan van Venrooij
|
Zondag 12 augustus 2007, groep 1, 100Km.
Vandaag was het dan zover we zouden vertrekken onder de
bezielende leiding van Bertie Buters voor een tochtje van een
100 tal kilometers. Het vertrouwen dat hij op zou komen opdagen
was echter niet groot (we kennen immers zijn nachtelijke
escapades) er was al vervanging geregeld.
Maar ruim op tijd kwam onze Tom-Tom voor deze ochtend, later zou
blijken alleen voor deze ochtend aan. Met veel moed zette Bertie
zich op kop om ons de weg te gaan wijzen aan zijn zijde de
messcherpe Gever nog een paar kilo en we moeten hem aan zijn
fiets gespen voor dat ie er af waait. Waar een Mariabeeld al
niet goed voor is. Hij heeft nu al het shirt aan van Dores, Mari
bestel maar vast een extra small.
Goed waar ben ik gebleven, nou is dat niet zo erg want dat wist
onze BB na een kilometer of 25 ook niet meer. Naar diverse malen
omgekeerd te zijn en op zijn routeschema gekeken te hebben (ook
dat was voor hem zelf schijnbaar niet te lezen) kwamen we op
wegen die ik en velen van ons en waaronder hijzelf nog nooit
geweest waren daarvoor alle lof. Het hoogtepunt van deze ochtend
blijft de koffie en waar we die nuttigen. BB had een manege
gevonden tussen Rips en D’n Mortel Genaamd het Zwarte Water
(zeker nog nooit van ondertekende gehoord) dat had onze BB wel
goed voorbereidt. Er was voor ons ieder een stuk appeltaart of
twee. Die ons aangeboden werd door BB wie anders. Ik moet zeggen
mij heeft het zelden zo goed gesmaakt daarvoor dank van ons
allen. Ook bleek al gauw dat iedereen het een geweldige tocht
vond en dat BB het super voor elkaar had.
Al gingen er geluiden op om hem zelf in deze tocht nog uit zijn
functie te ontheffen. Dat slaat natuurlijk nergens op.
Na een half uurtje vertrokken we weer onder de bezielende
leiding van BB om de rit af te maken. Een lekke band kon de pret
niet drukken ook al duurde het maken enige tijd. Er werd zowaar
nog een fraaie finale gereden. Na een splijtende demarrage van
ondertekende maar helaas door een afloper het niet af kon maken,
kwam Addo net voor Theo Wijnen de sprint winnen.
Goed het was een enerverende tocht met veel vergezichten,bossen,
duinen, heuvels,stromende bergbeken en geweldige wegen maar
Bertie of het voor herhaling vatbaar is ?? Natuurlijk want
iedereen verdiend een tweede kans.
Fred
|
Beste leden,
Uit vele reakties tijdens het fietsen blijkt dat de ritverslagen
door veel leden gelezen wordt. Da's mooi want daar is onze
website voor bedoeld, elkaars ervaringen delen. Alleen de
ritverslagen blijven nu een beetje achter. In het begin van het
seizoen krijg ik er soms 2 in de week aangeboden maar rond deze
tijd daalt het aanbod gestaag. En dat is jammer en het moet
beter kunnen zeker voor een club met ruim 65 leden. Met name
leden die nog nooit een verslag hebben geschreven wil ik graag
uitnodigen om eens een verhaal te schrijven. Als ik zo de
verhalen hoor tijdens het fietsen of tijdens de koffie pauze dan
is er genoeg te vertellen. Zet het eens in een mail!! Dus gaarne
zie ik jullie verslagen tegemoet.
Mail hier
jouw verslag.
|
Fietsweekend
23/24 juni Winterberg, groep 1.
Addo Hamen - Theo Wijnen - Geert Schippers - Joop van Tilburg -
Peter van Bakel - Jelco Hendriks - Fred van den Akker - Joost
herckenrath
Dag 1,
Tegen mijn natuur in moest ik deze ochtend zeer vroeg op. Om
5.45 verzamelen in Heesch stond erop het programma. Iets voor
zes uur vertrekken in een hoog tempo richting Winterberg (achteraf
voor sommige onder ons een te hoog tempo). Onderweg worden we
niet vrolijk van al de donkere wolken en de nodige regen. Vooral
Fred ziet letterlijk de bui al hangen en tracht ons mee te nemen
in zijn mineur stemming.
Gelukkig geven wij hier geen gehoor aan en een goede coaches
zich beaamt weet hij spirit weer in de ploeg te krijgen.
Eenmaal aangekomen, worden de kamers verdeeld, nog even een
bakkie doen en gaan we ons omkleden. Voor het vertrek lappen we
'n pot en maken we de afspraak dat we gezamenlijk bijelkaar
blijven fietsen.
Zo gezegd - Zo gedaan!
Zowel de 1e als 2e dag bleven we als groep bij elkaar. Het Tempo
bergop werd goed bewaakt en er bleef altijd iemand bij de
laatste schakel.
Helaas moest Joop door kramp in zijn buik een tijdje afhaken.
Doordat we onze pauze na z'n 90km iets wat van het parcours
hadden genomen sloot hij wat later dan gepland aan.
Maar goed, Joop was blij dat hij weer kon aansluiten bij zijn
groepie. Na de pauze werden de klimmen wat langer maar werden
door iedereen goed verteerd. Ook het weer viel in zijn geheel
niet tegen, zeker als je dat afzet naar de ochtend. We hadden
het na een enkel buitje na droog gehouden.
Omstreeks 15.20 arriveerde we bij het hotel waar we onze tocht
afsloten met een paar koele biertje en toostte we op een
geslaagde dag. Daarna een heerlijke douche om vervolgens ons
naar de bar te begeven om te wachten op de volgende groep.
De avond werd zoals jullie van ons gewend zijn, op gebruikelijke
wijze ingevuld.
Helaas voor jullie houden we dit binnen kamers.
Dag 2,
Gelukkig!, het tijdstip van opstaan past beter bij mijn
persoontje en ik had een prima nacht achter de rug. Ook mijn
kamer genoten Fred en Addo gaven aan een geweldige nacht hebben
genoten. Ik wil hier verder niet in details treden.
De rest van de groep kwam uitgeslapen aan het ontbijt wat ons
goed liet smaken. Na het ontbijt gingen we rustig van start, een
beetje freewheelen tijdens de afdalingen en een beetje
bijtrappen tijdens de beklimmingen.
Live is zo easy!
In het mooie toeristische Willingen namen we onze rust. Deze
gedachten hadden er meer dan wij alleen, dus zagen we bekend
volk. Het was heerlijk genieten op het terrasje, maar goed we
moeten nog verder richting Winterberg.
De slotklim, een lange goed lopende klim van Willingen naar
Winterberg. Deze werd aangroep en goed gecast door Theo
bedwongen!
Eenmaal terug bij het hotel lekker douchen en als toetje nog een
overheerlijke snitzeltje, je weet wel van die GROTE.
Met zijn allen namen we afscheid van de gastheer en als dank
gaven we het restant van de pot.
Helaas heb ik geen foto's van onze groep kunnen ontdekken.
Ligt dit nou aan onze snelheid?????.
Organisatie Bedankt!!! Groep 1 gaat volgend jaar weer graag mee.
Groeten, Joost namens groep 1
|
Fiets weekend
Winterberg, 23 en 24 juni, verslag van groep 3.
Onze groep bestond uit 7 personen, Bertie, Wim, Rob School, Rob
Wijnen, Koen, Ron en Brian.
Dag 1, 135 kilometer
Na het snelle vervoer naar Winterberg, kamers verdeeld, vlug een
bakkie koffie route uitdelen en vlug de fiets op, als eerste weg
want de andere zullen wel geen kwartier wachten.
De afdaling was een mooie warming up om de spieren lekker warm
te krijgen, het was maar 15 graden, maar wel een lekker zonnetje
er tussen door. De beklimmingen werden door ieders op eigen
ritme en tempo beklommen waarna we boven of bij een splitsing op
elkaar wachtte. Na vele wegen en dorpjes te hedden doorkruist
werden we opgewacht door de proviantbus, met water, aa-drink,
krentebollen en bananen. Voor ieder wat wils en daar werd
dankbaar gebruik van gemaakt, iedereen had veel vocht nodig, ook
al was het niet zo warm. Joop bleef bij de bus, na de korte
break met groep 1, met darm klachten en reed verder met ons mee.
Na een beklimming waren Joop, Rob S en Brian de groep kwijt
omdat ze een verkorte route bijhadden en dus een afslag gemist
hadden, en de rst niet kwam opdagen. Even gebeld met Jo van de
bus, die stond een 500 meter terug op ons te wachten. Voordat
dit groepje terug bij de andere groep was, waren deze al bij de
pauzeplaats gearriveerd.
De pauze goed doorgekomen met snitzels en gebakken eieren.
Daarna de weg weer vervolgd. Joop was ondertussen met de bus op
zoek naar groep 1 om zijn weg met hun te vervolgen.
Na 100 km begonnen de kilometers toch te tellen, en werden de
beklimmingen toch weer iets zwaarder. De zwaarste beklimming was
de 14 kilometer richting Winterberg. Toch met zijn eigen tempo
had iedereen de eerste dag volbracht met als laatste beklimming
de hoogste top van Winterberg waar we ook nog eens de 2e en
laatste bui regen te pakken hadden.
Dag 2, 115 kilometer
We waren als 2e groep vertrokken en het leek erop of dat het zou
gaan regenen. Maar positief als we waren lekker begonnen en
zonder al te veel problemen lekker geklommen met zijn allen. Het
leek wel of de 2e dag beter ging met zijn allen. Onderweg nog
overlegd of de route nog ingekort kon worden omdat we anders
toch wel veel later terug waren als de rest. Even de bus
ingelicht en een stuk afgesneden om zo Willingen binnen te
rijden na een pittige beklimming.
Na de laatste beklimming van 10 kilometer kwamen we Winterberg
weer binnen, waar we een lekkere douche konden nemen, voordat we
weer naar Heesch reden.
Al met al een heel leuk weekend, schitterende route's en
gezelligheid.
Organisatie bedankt voor alles,
groep 3, Brian.
Kijk hier voor nog een verslag van de tweedaagse.
|
Zondag 10 juni, Fotoverslag tocht Keienrenners, Megen.
|
|
Zondag 27 mei 2007
Tilff-Bastenaken-Tilff
Voordat deze klassieker (de 237 km) voor de wielertoeristen
bedwongen ging worden, vooraf veel twijfels om al dan niet te
starten. Het voorspelde beloofde niet veel goeds, maar na 10
buienradars die alleen maar pokkenweer aangaven vonden we de
elfde die wel positief was; droog met een enkele bui! Toine de
Mol vertrouwde het voor geen cent, zag de bui al hangen en
besloot verstek te laten gaan. Met z’n driëen over dus; Henk,
René & ik ofwel vader & zonen.
Overnacht in Maastricht en 's ochtends om 04.00 uur opgestaan.
Na een licht ontbijtje vertrokken in de richting van Luik
(Tilff). Onze elfde buienradarhad gelijk; geen druppel regen op
dit moment dus we schreven ons in vol goede moed. Hier begon de
ellende al en de eerste spatjes kwamen uit de lucht! Het
inschrijfformulier van Henk was al niet meer leesbaar, maar we
konden niet meer terug dus de nummers op de fiets gebonden en
gaan met die banaan.
06.15 uur gestart. Je zou denken het is nog wat schemerig, maar
dat komt door de vroegte. Helaas, het waren toch echt de donkere
wolken die het zonlicht tegenhielden boven het parcours maar de
harde regen zette niet echt door. De eerste klim was pittig,
maar de benen moesten even getest worden. Henk startte rustig,
dus samen met Rene zo'n 50 andere renners ingehaald,het leek wel
of sommige achterstevoren op hun fiets zaten. Vervolgens boven
even wachten op Henk. Moraal en benen waren prima voor zover.
(Aangezien ik precies 250 km en 1 week training in de benen had
kon ik dit eigenlijk onmogelijk beoordelen, maar hoe meer
'experts' me zeggen dat ik het dan onmogelijk kan volbrengen,
hoe beter)
Aangepikt in een groepje wat lekker doorreed begon de ellende.
Motregen werd regen, regen werd stortregen en wanneer we boven
de 30 kmpu fietsten leek het wel hagel wat op ons afkwam
gevuurd. Met een graad of 9 was ik helemaal verkleumd. Ik kon
niet in de hoofden van andere kijken, maar het enige wat ik
dacht was 'ik stap af'. Helaas was hier geen mogelijkheid toe,
dus maar doorgetrapt met gevoelloze voeten. Rene had zelfs zo'n
koude handen dat schakelen ook niet meer ging. Tot overmaat van
ramp reed hij in een afdaling (zo'n 10 km voor bastenaken) op
een punaise. Door de verkleumde toestand van René en ik was het
voor ons onmogelijk om de binnenband te verwisselen.
Gelukkig hadden we Henk nog, wiens vingers nog wel bewogen
konden worden. Helaas kunnen we niet spreken van 'Handige
Henkie'. Bandafnemers behoorden niet eens tot onze uitrusting,
maar gelukkig kwamen we met een setje inbussleutels ook een
eind. Gefikst dachten we, dus pompen en vertrekken....pompen
lukte wel, maar de lucht bleef achterwege. Gelukkig was er nog
een Belg die bereid was even voor ons te stoppen om een
fatsoenlijke pomp uit te lenen. Henk pompen, band meteen vol en
met alle geweld de pomp eraf gerukt. Fuck, heel het ventiel
afgebroken. Die Belg dacht er het zijne van, maar gelukkig had
hij wel bandafnemers dus we begonnen weer van vooraf aan. Henk
zette er weer vaart achter en begon te hengsten met 'Chefkes'
bandafnemers. Pats! Afgebroken! En bedankt dacht Chef...
Na zo'n 20 minuten oponthoud toch de weg kunnen vervolgen, nog
steeds in de regen. Om een indruk te krijgen van hoe hard het
regende; een douche produceert nog niet zoveel water! Rillend
daalden we af. De enige opklaring die je kon waarnemen was als
je je fietsbril afdeed. De omgeving zou erg mooi moeten zijn,
maar hier kregen we dus echt helemaal niks van mee. Na 100km dan
toch in Bastenaken aangekomen en dit was tevens ook een
rustplaats waar we even binnen op konden warmen. Sokken en
handschoenen uitgewrongen, gegeten en gedronken en veel twijfels
uitgesproken om nog wel door te gaan. Leuk was het in ieder
geval zeker niet.
Toch weer op de fiets gestapt en onze weg vervolgd richting de
klimmetjes en zowaar begon het weer er wat beter uit te zien.
Regenen deed het nog wel,maar vergeleken met wat we een paar uur
geleden voorgeschoteld kregen was dit al Gran Canaria! Voor we
het wisten hadden we de helft van onze toch volbracht en was het
toch wel een opluchting om onze volgwagen te signaleren. Thieu
en Thomas waren naar de Ardennen gereden (of gevlogen?) om ons
aan te moedigen en van de nodige voedingssupplementen (lees
eieren en koffie) te voorzien. Helaas hadden onze 'soigneurs'
deze lekkernijen zelf al opgegeten...Toch waren we blij ze te
zien!
Na 160 km werd het echt droog en
waren we aangekomen bij Cote de Wanne. Het zonnetje brak zelfs
door en de moed die mijn schoenen was ingezakt kroop weer omhoog
richting het koppie. Zelfde patroon; René gaf er een snok aan en
we lieten weer zo'n 40 renners geparkeerd staan. Helaas kon ik
Rene ook niet meer bijhouden, maar kon de schade nog redelijk
tot in het zicht beperken. Bovenaan gekomen stonden onze
soigneurs met het fototoestel klaar. Het ging nu wel erg lekker,
de hel van de ochtend was vervangen door de hemel in de middag.
Prachtig fietsweer, mooie klimmetjes (gepaard met spectaculaire
afdalingen) en een geweldig landschap. Opgeven kwam niet meer in
onze hoofden op.
Richting 'la Redoute' nog verschillende venijnige klimmetjes
bedwongen,zoals de Rossier en de kasseienklim in Stavelot. Rene
spaarde zich wat voor wat nog komen ging en klom samen met mij
in ons gloednieuwe 'Caisse D'epargne' wielertenue tientallen
'stoempers' voorbij. Henk volgde op enige afstanden wist over
het algemeen meer fietsers in te halen dan dat ie ingehaald
werd. René kreeg het aan het eind van de Rossier nog even zwaar
en het leek verdacht veel op een hongerklop, maar volgens René
was ie de man met de hamer niet tegengekomen. Een mars, een
snickers en een zak chips van Thomas leeggegeten en de 20 vlakke
kilometers richting het toetje 'La Redoute' konden worden
ingezet. In een constant tempo van 30 per uur trok Henk zowaar
een heel peloton mee en niemand wilde overnemen! Misschien
konden ze het wel niet.
Op 1 km voor de Redoute lag nog een bevoorradingspost, maar de
wielen rolden zo lekker dat we de toch wel zwaarste klim
opvlogen. Steil, Steiler, Steilst. René heeft zich blijkbaar
goed kunnen sparen en ik moet hem ook al snel laten gaan. Kijk
nog een keer achterom, en zie de oranje helm van Henk een stukje
achter me. Ik haal fietsers in die zo langzaam gaan (het is
eigenlijk meer harken dan fietsen) dat ze domweg omvallen en hun
weg lopend moeten vervolgen. Even lachen voor de foto (tenminste
ik dacht dat ik kon lachen, op de foto's bleek dit niet te zijn)
en de top is in zicht waar ik René al zie fietsen. Na 220 km is
elke heuvel zwaar, maar deze moet toch echt geen 100 meter
langer zijn! Boven even op henk gewacht en daarna vol
doorgetrokken voor de laatste 17 kilometers, met tussendoor nog
een beklimming waar ik René even liet zien met beetje meer
training in mijn benen, een geduchte concurrent kan zijn!
Rond de klok van 16.30 uur kwamen we over de finish van deze
prachtige tocht ('s middags dan, want in de ochtend was er echt
geen reet aan) met een gemiddelde van iets minder dan 25 km/pu.
Groeten, Henk.
|
Zaterdag 19 mei, Waalse pijl Spa,
160 km.
Op 19 mei zijn we met drieën, Ad, Ben en Herman, naar het
Belgische Spa afgereisd om de beruchte Waalse Pijl te gaan
fietsen. Volgens de kenners zwaarder dan Luik-Bastenaken –Luik,
in 160 km ruim 3000 hoogtemeters. We hadden dit jaar al
behoorlijk getraind (als voorbereiding op diverse cyclo`s) dus
we durfden het wel aan.
Na 2 uur rijden kwamen we aan bij de startplaats, hier was het
behoorlijk druk want de parkeerplaats bestond uit de doorgaande
weg die ook nog eens half opgebroken was. In een doodlopend
weggetje konden we de auto toch nog redelijk dicht bij de start
kwijt en om 8.30 konden we vertrekken voor onze 160 km, de
eerste kilometers via de "parkeerplaats". De route volgen was
ook niet echt eenvoudig te volgen want die was op zijn Bels
aangegeven, nl pijlen op de weg.
Nadat we het centrum van Spa gepasseerd waren kregen we weer
andere obstakels op de weg, nl de eerste heuvels, bekende namen
zoals de Maquisard en de Hautregard. Deze dienden als
opwarmertje voor de bekende Redoute die we al na 17 km voor de
wielen kregen. Uit ervaring kan ik zeggen dat hij dan heel
anders aanvoelt dan in LBL na 200 km. Dat was maar goed ook want
uit de routebeschrijving bleek dat we nog 4 klimmen tegoed
hadden die zwaarder zijn dan de Redoute.
Ad had vandaag wat last van een knieblessure en moest wat
rustiger aandoen, daarom konden we de meest heuvels met drieën
samen naar boven rijden.
In totaal kregen we 17 heuvels te verwerken vandaag, bekende
maar ook minder bekende namen zoals b.v. de Chambralles en de
Cote de Roche a Frene die toch echt steil en lang zijn.
Na een paar pauzeplaatsen bezocht te hebben, die goed verzorgd
waren zeker gezien het inschrijfgeld van 5 euro kregen we in de
laatste 50 km de zwaarste klimmen van de dag nog te verwerken.
Zoals de bekende Cote de Wanne, de zwaarste van de dag de
Stockeu (1e kilometer bijna 13% gem.) en de bijna even zware
Thier de Coo, op deze 2 hellingen konden wij tussen de lopende
en zwalkende deelnemers gelukkig toch fietsend boven komen. Als
toetje kregen we op het eind nog de Haute Levee en de Rosier te
verwerken.
Dus we waren blij dat we na dik 160 km weer binnen waren, nadat
we ieder een actiefoto gekocht hadden van ons op de Redoute (toen
we er nog fris uitzagen). keerden we weer huiswaarts.
|
|
Groeten, Herman
|
Donderdag 17 mei, Hemelvaartsdag
Langenboom, groep 2, 120 Km.
Er kwamen toch nog verschillende liefhebbers op de tocht af
ondanks dat het niet zo’n mooi weer was. Het begon te miezeren
toen we stonden te wachten en onderweg naar Langenboom begon het
serieus te regenen. Joop had al tegen Geert verteld: als er nog
1 man omdraait, dan ga ik mee. (dat hadden er meer gewild) In
Langenboom aangekomen met het water in de schoenen, schreven we
in en spraken we af om bij elkaar te blijven groep 1 en 2.
Onderweg werd het weer beter maar de lekke banden konden we op 1
hand niet meer tellen.
Ook Chris werd getroffen door pech, hij kon niet meer
terugdraaien met zijn ketting, een vast huis volgens Huub.
Tijdens een reparatie van een lekke band zijn Chris en Jan terug
gereden richting huis. Iedereen had zijn buik vol van het
oponthoud en als we de tocht zouden afrijden waren we te laat
thuis. Dus na de pauze, recht naar huis was het advies.
Na de pauze stond er alweer een lek. Toen na een lek van Joop (
2e maal ) volle vaart naar huis. Rond 1 uur in de middag toch
nog op een redelijke tijd gearriveerd.
Ondanks het slechte begin en vele lekke banden toch nog een 110
km gereden met een goed gemiddelde.
Groep 1 bedankt voor het aanpassen van de snelheid en de
gezelligheid.
Groeten, Brian
|
Zaterdag 12 mei, Rowwen Hèze
tocht, 135 Km, groep 1.
Boëms Jeu, een café uit duizenden, dorpskroeg voor Americanen,
relikwie voor Rowwen Hèze fans.
Na een week of vijf zonnig droog weer had het afgelopen week
veel geregend. Maar bij het verzamelen was het droog. Ook een
4-tal leden van groep 2 voor de Linge tocht. Maar aangezien hun
toerleider niet kwam opdagen en hun verteld werd dat het
richting westen wel eens kon gaan regenen en richting zuid 'waarschijnlijk'
niet, gingen ze met groep 1 mee. Wim reed bij Schaijk lek en na
de pitsstop zocht hij zijn eigen weg.
Met Herman als navigator ging het via een iets gewijzigde route
richting koffie. Inmiddels was het hier toch gaan regenen zodat
we nat in
Café Boëms Jeu in America aan kwamen.
Na de koffie besloten om de route 10 Km in te korten vanwege de
regen. Bij Gemert begon de zon weer te schijnen. Maar niet voor
iedereen want voor een aantal begonnen de kilometers te tellen.
Rond half één waren we weer thuis zodat ze tijd genoeg hadden om
te herstellen. Ondanks de regen, toch mooie tocht en achteraf
blij dat we gegaan zijn.
Herman
heeft de route met GPS geregistreerd zoals je ziet op
het plaatje. Wil je de route gedetailleerd bekijken
klik dan op het plaatje en je kunt via Google Maps
verder inzoomen.
En
via deze site kun je alle gegevens van de GPS
ontvanger zien zoals snelheid (in Miles/uur),
hoogteverschil, temperatuur enz.
Ook kan men de route downloaden en in zijn GPS ontvanger
zetten zodat men de route kan nafietsen.
Groeten, Mari |
|
Zondag 6 mei, toertocht, 100 Km,
groep 1.
Op deze frisse zondag ochtend gingen we onder leiding van
speciaal in het blauw gestoken navigator "Fred-fret" richting
west. Na zo'n 10 km kwamen we het door de firma Heymans
Wegenbouw aangebracht opstakel tegen. Stoïcijns, eenduidig en
zonder aarzeling loodste onze navigator ons hier doorheen. Als
kanttekening liet hij weten, als hij had geweten van de geplande
werkzaamheden dan had hij geregeld dat ze klaar waren of dat ze
het een week uitgesteld hadden. Goed eenmaal weer op koers en
allemaal onder in de beugels gingen we richting Hedel, de brug
over om vervolgens het gebied achter Zaltbommel in te duiken.
Voor vele onder ons een gebied waar we maar weinig komen. Onze
navigator oogstte mede daardoor alle lof dat door vele onder ons
hem toebedeeld werd. Omgeven van veel natuurschoon, prachtige,
rustige, rechte wegen afwisselend met mooie dijkweggetjes met
hun typisch karakteristieke uitstraling kwamen we in Zaltbommel
aan. Koffie!!! Onze navigator had het goed voor elkaar alleen de
uitbater wilde niet mee werken. Da's toch jammer hij had toch
gauw een paar honderd euro's kunnen verdienen. Plan 2 - kort
overleg - koers blijven volgen - 2e keuze Koffie in Empel. Een
prima keuze, gastvrij werden we door de uitbater ontvangen (niet
wetend wat voor gezelschap hij op de stoep kreeg). Een heerlijk
bakje koffie met appelgebak afgeserveerd met "O, hij is wat aan
de slappe kant" Slagroom mocht ons goed smaken. Inmiddels was de
zon gaan schijnen en de armstukken werden ontdaan voor de
laatste km. Via het altijd lastige en gevaarlijke route
Berlicum-Heeswijk kwamen we toch weer veilig op het thuis front
aan waar ik 115km af tikte met een gemiddelde van ongeveer 34.4
Fred bedankt het is voor herhaling vatbaar!!!
Joost
|
Zaterdag 5 mei,
Lingetocht, 140 Km, groep 1.
Op deze bevrijdingsdag stond de Lingetochtop het programma van
groep 1.
Het beloofde alweer mooi weer te worden, maar de opkomst viel
wat tegen. We stonden met slechts 5 man om 7.30u bij de Pas,
Mari (onze navigator vandaag), Ben, Joop en ik plus Martin van
groep 2.
Er stond een straffe, koude noordenwind die we steeds schuin
tegen hadden op weg naar onze geplande pauzeplaats in Leerdam
(je weet wel van vorig jaar bij die kleine, dure bakjes koffie).
Vooral bij het pontveer bij Brakel, waar we lang moesten
wachten, vond ik het behoorlijk koud. Het bleek maar 12 graden
te zijn: te koud voor korte mouwtjes.
Na 71 km kwamen we in Leerdam en konden we bij de koffie weer op
temperatuur komen, want de zon begon nu ook iets meer te
schijnen.
Op de terugweg reden we over mooie wegen langs de Linge, we
hadden de wind weer schuin tegen maar voor de afwisseling nu van
de andere kant. Dus het was best zwaar, want je zit weer snel op
kop als je met 5 man bent.
Maar na dik 100 km kregen we de beloning voor al ons zwoegen en
hadden we vanaf Tiel de wind eindelijk in de rug en reden met
een vaartje van tegen de 40 via het pont in Oijen richting huis,
na 140 km waren we weer in Heesch.
Op het kaartje kun je zien waar we geweest zijn, hopelijk
volgende week een betere opkomst bij de Rowwen Heze tocht, ik
weet zeker dat de koffie dan goedkoper is!
Herman
|
Amstel GoldRace, 21 april 2007:
“De Rode Lus”
Op uitnodiging van Marco van Bakel en gesponsord door Electrolux
gingen Chris van Herpen, Jan van der Heijden, Toine de Mol,
Peter van Bakel, Marco van Bakel en Henk van der Lee de
uitdaging van de Amstel Gold Race, tourversie 150 km aan. Ruim
twee weken voor aanvang lag alle informatie al bij alle
deelnemers in de brievenbus. De route, de col’s, het reglement
we wisten waar we aan begonnen( of toch niet).
’s-Morgens om 6 uur met auto naar Valkenburg aan de Geul
vertrokken en zeer gastvrij ontvangen door Electrolux. Omkleden,
broodjes, drinken, koffie, gebak, het kon niet op. Wat een
ontvangst.
Rugnummers op, chip aan het voorwiel bevestigen voor de
tijdsregistratie en op naar de start. Onderweg naar de start
zien we de schaatsers Erben Wennemars en Bart Veldkamp. Ook die
nemen deel. Om 8.30 starten we met schitterend weer en het duurt
niet lang of de splitsing is een feit. Chris en Peter zijn een
maatje te groot en rijden hun koers. Die zullen we die rit niet
meer zien. Rest van de groep blijft voorlopig bij elkaar. Tot de
eerste controleplaats. Toine let niet goed op en mist het
vertrek van de overige renners en rijdt vervolgens de longen uit
zijn lijf om weer bij de groep te komen. Klasse Toine.
Geulemerberg, Bemelerberg, Loorberg, Sweiberg , Camerig,
Drielandenpunt, Kruisberg laten de beentjes pijn doen. Ieder
voor zich de col’s op maar eenmaal boven treffen we elkaar toch
weer. Het venijn zit hem echter toch in de staart. Na plusminus
115 kilometer is er nog een controleplaats met uiteraard volop
eten en drinken. Dan komt ie: de Eyserbosweg. Wat een puist, ja
zelfs Peter van Bakel klaagde. Hier is het ieder voor zich en
god voor ons allen. Bij Henk slaat de kramp al toe. Marco en
Toine willen wel wachten maar zwichten snel als Henk zegt dat ze
hun eigen koers moeten rijden. Weg zijn ze.
Jan van der Heijden stoort zich nergens aan en trekt die dag
zijn eigen plan. Jan leert heel veel mensen kennen onderweg.
Man, vrouw, jong of oud. Ja die Jan legt gemakkelijk contact.
Fromberg is een mooie en voor allen wel te doen. Maar dan komt
de Keutenberg. Hier zie je al drommen mensen van de fiets gaan
en de berg lopend bedwingen. Maar niet voor deze groep. Lopen
telt niet. Jan vertelt na afloop dat deze toch weer zijn berg
is. Hij wordt niet voor niets Jantje Keutenberg genoemd. Jan
vertelde ook na afloop dat vele mensen uit het publiek die op de
Keutenberg stonden zijn naam schreeuwden. Daar twijfelen wij
niet aan.
Dan nog naar de Cauberg met finish bovenop. Publiek dat volop
aanwezig is schreeuwt je naar boven. De speaker doet daar nog
eens een schepje bovenop. Chris, bekend als Chrisje Cauberg komt
als eerste boven, direct gevolgd door Peter. Half uurtje later
komt Marco die Toine (ook kramp) op de Cauberg nog weet te
kloppen. Henk en Jan volgen na enkele minuten.
|
|
Met een goed gevoel treffen we elkaar na afloop in de tent van
de sponsor. En weer worden we ontzettend verwend. Soep, koeken,
volop bier, bitterballen het kon niet op. En natuurlijk weer
volop sterke verhalen. Het was een fantastische dag en zeker
voor herhaling vatbaar. Fietsen op de fietsendrager (te koop, in
zeer goede staat, biedingen vanaf € 150,- info bij Peter van
Bakel ) en weer naar huis.
Groeten, Henk
|
Zondag 29 april, Klimmen Banneux
Klimmen.
Ook dit jaar zijn er weer vier leden op bedevaart geweest.
Een geweldige mooie tocht vanuit Klimmen (L) naar bedevaartsoord
Banneux in Belgie.
Hieronder een aantal foto's en het hoogteprofiel.
|
Zondag 15 april, eigen
organisatie tocht, Toch(t) Effe Weg
April doet wat ie wil.
Soms zit het mee, zoals vandaag voor onze vereniging. Maar
liefst 28 graden op deze april dag. En dat was ook wel één van
de reden dat we vandaag maar liefst 450 deelnemers mochten
inschrijven. Het aantal inschrijvers in Oirschot is groeiend dit
keer hadden we er 140. Een verdubbeling vergeleken met vorig
jaar.
We kregen veel complimenten over de route die volgend jaar nog
mooier is als de wegen bij Cafe Vingerhoeds hersteld zijn.
Groeten, Mari
|
Zaterdag 14 april,
Veenendaal-Veenendaal, 135 km, groep 1.
Dit keer met 10 leden naar Veenendaal voor deze klassieker. Er
waren veel deelnemers. Kwam natuurlijk door het prachtige weer.
In het begin maakt Martin Dekkers een schuiver doordat het
wringen was in een bocht. Schade bleef beperkt tot een lekke
band en een stuur wat scheef stond. Even was er nog twijfel of
we 110 of 130 kilometer zouden rijden maar het ging lekker dus
werd er bij de splitsing niet meer getwijfeld we namen de 130
Km. Na de pauze kreeg Johan v. leuken het moeilijk, last van
griep. Maar hij heeft zich goed geweerd en reed de tocht toch
uit.
Hieronder nog de route en het hoogteprofiel. Gemaakt met de GPS.
Groeten, Mari
|
Deze keer (nog) geen ritverslag ontvangen van de mooie maar
altijd lastige tocht van Berghem.
Wel hebben er een 4-tal leden afgelopen zaterdag in Ochten aan
de Bergtoer meegedaan.
Hieronder de route geregistreerd met GPS en het hoogteprofiel.
Groeten, Mari
|
Zondag 1 april, Leeuwentoer
Grave, 120 Km, groep 1.
Wie wat bewaard.
Prachtig weer vandaag nog wel wat fris maar toch al een renner
in korte broek. Zoals bijna ieder jaar had Johan de primeur.
Richting Escharen, inschrijven in de voetbal kantine voor de met
NTFU één ster gekwalificeerde tocht van 95 Km. Er werd wat
rustiger gefietst als vorige week. Had natuurlijk te maken met
de afstand (het zouden uiteindelijk 130 Km's worden) maar ook
waren er vorige week een behoorlijk aantal die het moeilijk
hadden en bewaarden ze hun inspanningen voor de terugweg.
Via bekende wegen kwamen we uiteindelijk na 70 Km bij het koffie
adres. Waar we het gauw gezien hadden. De hele kiet zat vol met
wielerclubs en er was maar één persoon voor de bediening
(organiserende vereniging is ingelicht). Daar kunnen wij niet op
wachten en snel werd koers gezet naar een volgend adres voor de
koffie. Dit zou boven bij de Tivoli zijn na het nodige klimwerk.
Na nog wat klimwerk bij "klein America" werd er weer met de wind
in de rug naar huis gekoerst. De meeste hadden nog energie over
zodat er goed doorgereden werd.
Onderweg nog een schuiver gemaakt door ondergetekende, kleding
kapot, fiets beschadigd en links en rechts het nodige behang
eraf. 's-Middags toch maar even naar de Eerste hulp geweest.
Komend weekend is het Pasen en hebben we op 2e paasdag een tocht
op het programma staan. Een aantal leden hebben al afgesproken
om zaterdag 7 april De Rabo Bergtoer te gaan fietsen vanuit
Ochten. Vertrek vanaf de Misse om 8.00h.
Groeten, Mari
|
Zondag, 25 maart, verkenning
Toch(t) Effe Weg, 100 Km, groep 2.
Een lente zonnetje.
Om exact 08.00 uur vertrokken we vanaf de Misse met een nog een
flauw schijnende zon, maar wat wil je, het was immers nog een
eigenlijk 07.00 uur in de natuur. Afgelopen nacht is immers de
klok weer een uur vooruit gezet.
Het begin was weg gemakkelijk met al een lekker windje in de
rug. Onze "eigen tocht" stond op het programma, dus dat ging
richting Oirschot. Zo af en toe moest er even aan de bel
getrokken worden door Johan, de toerleider van vandaag, omdat zo
nu en dan niet erg goed op de km-teller werd gelet. Maar dat was
dan ook maar even want verder werd er erg gedisciplineerd
gereden.
De zon won steeds meer in sterkte en het was heerlijk pedaleren
in de voorjaarszon.
Het bakje koffie dat we bij
Mieke Vingerhoeds namen was weer zoals voorheen. Jammer was
het dat door wegwerkzaamheden aan de Oude Grindweg de route niet
gevolgd kon worden zoals deze eigenlijk gepland was. Er moest
zelfs nog een stukje "gekluund" worden.
Zo nu en dan met een behoorlijke wind tegen werd dan toch weer
koers gezet richting Heesch en omstreken, maar steeds onder een
strak helder blauwe hemel, dus met veel zon.
Dat de eerste tocht van 100 km niet zomaar weg te tikken was
bleek wel voor enkelen. Even smolt groep 1 samen in groep 2 en
daarvan maakten enkelen dankbaar gebruik. Sommige groep-1-
fietsers deden even een tandje terug en fietsten gezamenlijk met
groep 2 mee naar Heesch e.o.
Een overbekende tocht voor de meeste van ons onder erg ideale
weersomstandigheden. Tegen 12.00 uur weer terug bij " af " met
een goed 100 km op de teller.
Marti
|
Zondag, 18 maart, Den Dungen,
groep 2.
Lekker weertje.
Om 08:15 nog even op de
buienradar.nl gekeken en dat zag er goed uit, volgens de
radar zou er na 08:30 geen druppel meer vallen die ochtend dus
wat kon ons nou overkomen?
Op naar de Misse, daar waren zo'n 15 leden die er hetzelfde over
dachten en ook de radar hadden geraadpleegd, of ze hadden
kampioenschap aspiraties en "ja" dan moet je of je nou wilt of
niet!! Hoewel er nog een klein druppeltje viel om 08:30 waren we
er met z'n allen van overtuigd dat dit de laatste waren. Toine
de Mol had daar zo zijn twijfels over en zei naar huis te keren,
maar zoals Henk later zo mooi zei, Toine kan dan wel iets
willen, maar of dat ook gebeurd, dat bepalen wij ("Henk") wel en
zo ging Toine dus gewoon mee.
We fietsen gezamenlijk richting Den Dungen en Richard had al lek
bij Josje Wingens. De groep viel uiteen en wij ploeterden met
z'n vijven richting Den Dungen. De wind was nou niet bepaald
gaan liggen en dus ging het tempo niet echt omhoog, in Vinkel
sloten er drie aan en met z'n achten gingen die "gekken" verder,
ondertussen was het gaan regenen, maar dat had volgens mij
niemand meer in de gaten, de wind was nu onze grootste
tegenstander.
In Den Dungen aangekomen was er nog een handvol andere fietsers
die denk ik ook de Radar hadden bekeken!!!, de overige clubleden
arriveerden ook vrijwel direct na ons en waren onderweg door het
kop over kop werk een tweetal verloren dat het waarschijnlijk
wel goed vond zo en verlangde naar een warm badje.
Een aantal leden van de
"Kachelders" uit Heeswijk besloot met ons mee te fietsen en
gezamenlijk of eigenlijk ook weer niet, Toine fietste dan weer
in de voorste groep, dan weer effe bij ons, ging het met de wind
vol in de rug weer richting het oosten. Onderweg merkte we op
dat we Martin miste, kon z'n nieuwe fiets niet van het slot
afkrijgen was de reactie. Martin ik neem aan dat je ook thuis
bent gekomen en volgende keer wat harder roepen, helpt
"misschien".
En toen begon het echt te regenen, te hozen, zeik en zeik nat
waren we binnen enkele minuten. Henk verafschuwde nogmaals de
buienradar en zei dat hij ook wel z'n site'je kon opzetten, waar
toch niks van klopte.
In Vinkel zagen we in de verte dat groep 1, ook eieren voor z'n
geld koos en van de route af week richting Heesch, zonder
overleg deed onze groep hetzelfde, Nistelrode-United onder
leiding van Henk hadden besloten dat het mooi was geweest.
Met 4 Hisse het laatste stukje over Zoggel naar huis, zag in de
verte net de vrouw met de kinderen naar de "judo" vertrekken,
dus heerlijk effe rustig in bad liggen dacht ik en volgende week
niet meer op de Radar kijken, want dat geeft veel te veel gezeik
onder weg, letterlijk en figuurlijk.
Rob
|
Zondag, 11 maart, groep 2.
Het was lekker weer dus met goede moed naar Heesch.
Toen ik bij de pas aankwam zag ik dat er een zeer goede opkomst
was.
Onder leiding van ons aller Jantje gingen we op pad.
Eerst richting Heeswijk, via Veghel naar de pauzeplaats in
Mariahout. Wat me opviel was, dat er een pauzeplaats was
opgenomen in een tocht van 70km. Maar
daar zullen we maar niet over zeuren. Het was een gezellig
tochtje met een lekker afsluitertje bij Chris van herpen, waar
we hoorden dat er bij groep 1 ook weer
goed gekoerst was.
Ik hoop dat de opkomst iedere week zo is, dan komt het best goed
dit jaar.
De groeten uit Nistelrode en tot volgende week.
Toon
|
Zondag, 4 maart,
openingstocht, Groep 1.
Zondagochtend 4 maart onze
eerste rit staat weer op de kalender. Gelukkig was het droog
en de weersberichten voorspelde aangenaam fietsweer. Na het
openingswoord van onze voorzitter zette we ons 'voor groep 1
een rustig tempo' richting Heeswijk. Aldaar aangekomen
werden we ontvangen met koffie en een koek door TWC de
Kachelders. Amper de koffie naar binnen te hebben gewerkt
werden we al verzocht om bij de pastoor te komen voor de
inzegening. Hij had namelijk nogal haast omdat meer mensen
van zijn dienst gebruik wilde maken die ochtend. Na de
inzegening en en passend woordje van de pastoor werd de
tocht rondom Heeswijk ingezet. Het tempo lag gelijk al op
niveau en door het vele draaien, keren en aanzetten in de
bochten werd het een kort maar toch een pittig tochtje. De
inzegening had zijn werk goed gedaan namelijk uitgesloten
van valpartijen en lekke banden. Tegen het einde van de
tocht werd het tijd om richting Heesch te gaan waar we
omstreeks 10.30 werden verwacht voor het traditioneel
gebruik van koffie met gebak. Daarna gezellig nog wat
nagebuurt en rond 12 uur weer richting huis gefietst.
Al met al een goed begin en zo als ik het in kan schatten
hebben de meeste er weer zin in, om er een mooie seizoen van
te maken. Ook onze nieuwe leden lieten weten dat het goed
was gegaan en hebben hoge verwachtingen.
Joost Herckenrath
|
Zondag, 4maart, openingstocht,
Groep 2.
Laat ik maar het spits afbijten met een “verslagje” van onze
eerste tocht 2007.
Allereerst een goede opkomst voor de openingstocht (zoals
elk jaar eigenlijk wel). Wel een enkeling te laat of zich
vergist in de tijd, Ja het is ook weer even wennen aan een
nieuw seizoen !!!!.
Na het jaarlijkse welkomstwoordje van de voorzitter beginnen
we de tocht richting Heeswijk. Al snel worden we opgeschrikt
door een valpartij, Henk v/d Lee raakt het achterwiel van
Wim Lagarde en schuift over het asfalt. Gelukkig valt het
allemaal mee en staat Henk weer snel op en rijden maar zegt
ie. Misschien volgend jaar de fiets maar in Heesch laten
inzegenen !!!!!!!!!. Laten we hopen dat dit meteen de
laatste valpartij van het jaar was. In Heeswijk aangekomen
snel de koffie en koek naar binnen werken want de pastoor
had haast. Na een mooi woordje van de pastoor en inzegening
van de fiets begonnen aan de tocht rondom Heeswijk. Onderweg
nog 2,5 lekke banden gehad (Ja eigenlijk 2 en één tak tussen
de fiets). Toen naar de koffie met gebak bij ’t Tunneke waar
we rond half elf arriveerde en waar groep 1 zojuist ook was
aangekomen. Na gezamenlijk de koffie te hebben genuttigd
lekker naar huis gefietst naar de warme douche. Al met al
een geslaagde openingstocht met lekker fietsweer. Ik hoop
dat de nieuwe leden zich ook vermaakt hebben, ik in ieder
geval wel en van mij mag het snel weer zondag worden, op
naar de volgende tocht.
Koen van de Ven
|
|
|