R i t v e r s l a g e n    2 0 0 7 

  Verslagen van ritten door leden. Mail hier jouw verslag.

Afsluiting seizoen.

Het seizoen zit er weer op. Het is vorige week in 't Tunneke afgesloten waar de laatsten leden rond 17.30h vertrokken heb ik gehoord. Sommige hebben nu eenmaal wat meer tijd nodig voor een evaluatie.
We mogen terugkijken op een goed seizoen. Er was slechts één zondag waar niemand is komen opdagen vanwege de regen. Overige dagen was het seizoen redelijk goed weer. Met name van april tot half mei was de temperatuur zomers te noemen. Dit hebben we ook gemerkt bij onze voorjaarstocht waarbij we toch meer deelnemers hadden dan voorgaande jaren.
De tweedaagse wederom in Duitsland was goed georganiseerd met mooie route's.
Op het eind van het seizoen hebben we sinds vorig jaar onze regelmatigheidrit. Deze hebben we dit jaar halverwege moeten afbreken vanwege een botsing met een trekker. Met als gevolg dat twee leden zodanig letsel hebben opgelopen dat ze tot op heden nog niet kunnen fietsen. Daarnaast was er ook veel materiële schade. Sinds het ongeval fietst iedereen nu met een helm op. Dus ook die 'enne'.

De uitslag van het clubkampioenschap wordt bekend gemaakt tijdens de feestavond. Maar eerst hebben we nog onze veldtoertocht.

Iedereen die weer heeft bij gedragen aan deze rubriek hetzij als schrijver of als vertolker van een hoofdrol tijdens één van de tochten, allemaal weer bedankt en ik reken op jullie volgend seizoen.

Groeten Mari
 

Oss 7 oktober, 90 km groep 1

Vandaag stond alweer de één na laatste tocht van het wegseizoen op het programma, ondanks het mooie weer bleek de opkomst voor groep 1 wat tegen te vallen. Omdat ik rechtstreeks naar de Geffense plas gereden was had ik ook nog de toespraak van de voorzitter gemist. Bij de start werden nog enkele fietsers van groep 1 gesignaleerd maar die doken het bos in.
Gelukkig was Huub weer present en konden we toch met 8 man vertrekken. Met Theo op kop die schijnbaar zijn eigen woorden alweer vergeten was reden we met hoge snelheid de polder in. Omdat we enkele andere ploegen in het vizier kregen, die natuurlijk gepakt moesten worden bleef het tempo hoog. Even na de pauzeplaats voor de ATB-ers, had Huub het wel bekeken (of hij moest gewoon op tijd thuis zijn?) en ging in een bocht naar links rechtdoor de kortste weg naar huis.
In Vorstenbosch rustig koffie gedronken zodat we de mannen van groep 2 nog even konden zien. Na de koffie werd er iets rustiger gefietst totdat we in Dinther een groep van een man of 8 in het zicht kregen, het duurde wel een paar kilometer voor we ze te pakken hadden maar toen was het d`r op en d`r over. Zij reden natuurlijk veel slimmer dan wij, want ze hebben tot Geffen bij ons in het wiel gezeten.
Bijna iedereen was het erover eens dat er vandaag toch iets rustiger gefietst was, sinds enkele mensen geblesseerd zijn door een valpartij, maar op mijn km.teller was daar weinig van te zien.
Volgende week nog een ploegentijdrit van 50 km en dan zit het seizoen er al weer op.

Groeten Herman

                              --------------------------------------------------------

Zondag 7 oktober, groep 2 tocht Oss, 90 Km.

Met een heerlijk zonnetje vertrokken we bij de Pas.
Het was wel duidelijk dat er goed naar de toespraak van onze voorzitter geluisterd was. Onze toerleider Jan hield het tempo mooi in de hand.
Na het vertrek in Oss ,was het al snel diudelijk dat onze Koen niet goed in zijn vel zat,wat later ook bleek toen hij in Schaijk huiswaarts keerde. Koen ik hoop dat je er volgende week weer gewoon bij bent. Het was niet de enige want ook Jack hebben we niet lang gezien. (niemand wist waar hij was gebleven, eerder of harder roepen als het mis is).
De snelheid was niet al te hoog waardoor er lekker gekletst kon worden, alleen het piepen en kraken van de fiets van Jan is ooit wat irritant maar een kniezoor die daar op let.(een beetje olie en vet doet ooit wonderen). Na een lekker kopje koffie bij Riekske in Vorstenbosch. Werd er weer huiswaarts gefietst .
Na alweer een lekker afzakkertje bij Marco gingen we weer naar huis.Als we volgende week nou eens in Nistelrode eindigde kon iedereen ervaren hoe gezellig dat is .
Dus tot volgende week in NIstelrode.

Toon vd Akker
 

Zondag 30 september, 2007, groep 2, Oost-Brabant.
 
Oost - Brabant stond op de agenda met toerleider Jan vd Heijden.
 
Het had s' nachts geregend en het was een graadje of 10-11 zodoende was de animo wat minder als voorgaande zondagen.
Maar goed met 12 man op pad onder leiding van Gerrit. Ja Gerrit, Jan had zich s' avonds afgemeld bij Gerrit, zodat Gerrit het overnam van Jan. Was het echt zijn grote teen die dwars lag? Of zou het toch een transfer zijn waar Jan op zat te wachten? De Keienrenners uit Megen of Tandje erbij uit Nuland, daar was hij toch mee gesignaleerd op het terras in Groesbeek enkele weken geleden. Maar goed, wij op pad richting Mill, de weg zeiknat, wij lekker nat, schoenen vol water, met af en toe een lekker zonnetje. Onderweg zagen we de mountainbikers de bossen in schieten voor een tocht, het begon al te kriebelen. Richting Wanroij, Ledeacker en St Antonis. Door de bossen bij Stevensbeek naar Overloon. In Venray had Johan nog een lekke band, waarna we richting Milheeze reden voor de koffie. Na de koffie via Bakel, de Mortel, Gemert, Handel, Boekel, Volkel en Uden waar we nog een witte mercedes nog van HEEL dicht bij zagen. Na Nistelrode waar de groep uitdunde, naar Heesch waar we een 106 km op de teller hadden zitten met een heel mooie tocht.
 
groeten groep2
 

Zondag 9 september, groep 2, route naar de Kempen.

Onder leiding van toerleider Gerrit vertrokken we uit Heesch richting Veldhoven. Onder een grijze massa van wolken (zouden we het droog houden?) was de grote afwezige toch Jan vd Heijden. Zou hij vreemd gaan bij de Keienrenners of Tandje Erbij? Hij was toch echt gesignaleerd bij zijn eigen Reichswaldtocht op een terras in Groesbeek / Berg en Dal met deze renners. Maar goed, met veel draaien en keren reden we via Heeswijk, Schijndel, Olland, Best, Oirschot richting Oerle waar we bij een gereserveerd terras aankwamen. Goed geregeld Gerrit! Maar het waaide koud, dus kozen we ervoor om toch maar binnen te zitten. De goed gehumeurde barman kwam nog wel even vertellen dat er een blauwe cannondale lek stond. Jan Venrooy ging toch maar even kijken, maar loos alarm. Grapje van de barman. Na de koffie recht naar huis was het advies. In Son en breugel aangekomen moest Jan Venrooy voorzichtig een noodstop maken want hij merkte iets aan zijn fiets. Na inspectie bleek zijn achtervork gescheurd te zijn. Zou het sabotage van de barman zijn Jan? Na Jan te hebben achtergelaten in Son en Breugel (de taxi kwam eraan) reden we via Nijnsel richting Veghel. Gerrit kwam voor aan nog even vertellen het rustig aan te doen, want ze waaiden erachter af. Na een versnelling lager kwamen we in Veghel aan waarna we via Vorstenbosch naar Nistelrode reden. Daar namen we afscheid van de leden uit Nistelrode . Het waren er vandaag toch maar weer 117 km met een leuk gemiddelde. Hele leuke tocht, met veel wegen waar we nog niet eerder gefietst hadden.

Brian

 

Zondag 2 september, Groep 2, 100Km.

Vandaag stond er een tocht naar het “Reichswald” op het programma, wat natuurlijk in zou houden dat er ook hier en daar wellicht een bultje bedwongen zou moeten worden. Dit was dan ook direkt te vertalen in de opkomst, die met dertien man toch wel iets lager lag dan de afgelopen weken!
We vertrokken (om wat moed in te fietsen ?!) in zuidelijke richting. Via Nistelrode door de toch altijd mooie brobbelbies naar Zeeland.
Voordat we in Zeeland aankwamen had Jan vd Heijden al enkele keren zijn schoenen uit zijn pedaal liggen. Zou hij liever niet mee gaan klimmen ?! Hij had er voor gezorgd dat zijn pedaal het plaatje van zijn schoen niet meer kon inklemmen (palletje los gezet?), zodat hij toevallig vlak bij Nistelrode tot zijn grote spijt…... de groep moest laten gaan.
Met een uitgedunde groep werd de koers voortgezet. Via Mill en Sint Hubert fietsten we door Haps naar Oeffelt, waar we via de brug Limburg binnen gingen. Dit deden we echter zonder Johan Verdiesen, die voor het zingen…….juist ja…..op tijd thuis moest zijn.
Vanuit Gennep door het dal van de Niers en het (van der) Heijense bos naar Siebengewald, waar we de grens overstoken op weg naar Goch. Uiteraard niet voordat, geheel in de geest van een Jan vd Heijden tocht, er tweemaal een doodlopende straat was gekozen.
In Goch keek Jan van Venrooij even bij een restaurant door de raam, dus daar was voor ons geen plaats meer in de herberg !
We besloten om dan maar door te fietsen en onder de bezielende leiding van Gerrit Duffhues het duits grondgebied nog maar even te trotseren. Fietsend langs de Asperdener strasse langs Asperden en Kessel in de richting Kranenburg om vervolgens via Grünewald Nordrhein-Westfalen weer te verlaten. Terug in Nederland via Ven-Zelderheide naar Ottersum, waar we de fiets even verlaten voor een heerlijke kop koffie. We waren nog niet binnen of het regende pijpestelen. In tegenstelling tot vorige week had nu iedereen koffie !
Het bleek een echt wielersport (vriendelijk) cafe, waar voor de wielertoerist de koffieprijs was aangepast naar een euro.
Na deze prettige onderbreking moest er toch met wat vochtiger weer tegen een toegenomen westenwind richting huis worden gefietst. Langs Milsbeek via Plasmolen en Mook op naar de brug bij Heumen en via Overasselt en Nederasselt naar de brug bij Grave. Vanuit Grave weer richting de thuisbasis, waar een warme douche wonderen doet !
Helaas voor Jan v d Heijden en alle thuis blijvers van groep twee, we hebben vandaag een prachtige (en vlakke) Reichswald toer gereden!

Gozé.
 

Het verslag van de
Ötztaler Cycle Marathon.

Kijk ook eens hier http://youtube.com/watch?v=BxVPMoOLEps

 

Zondag, 26 augustus Bike+ Windmolens tocht, groep 2, 100 Km.

Vandaag hebben we, zowel groep 1 als groep 2 deelgenomen aan de Bike+ tocht in Oss.
Gezamelijk naar Oss dat ging. Verder zijn we, zoals gewoonlijk, in 2 groepen de tocht gaan rijden.
Dit maal een tocht naar de Meierij. Een goed uigezette tocht met jammergenoeg in Lieshout wat "pijlproblemen". Daardoor kwamen we groep 1 weer even tegen. Onze navigator, in de persoon van G(J)osé van Leur, wees ons de goede weg. Kort daarop zaten we weer "en route" en belandden we bij het café-restaurant " Pieter Breughel" in Son en Breugel. Daar was men kennelijk niet op de hoogte gesteld van het bezoek van zoveel fietsers. Slechts één "ober" was er om het werk te klaren, wat magertjes is voor zoveel dorstige mensen. Daarna ging de tocht via Son richting Best en vervolgens via Liempde, Gemonde, St.Michielsgestel naar de Dungense Brug om uiteindelijk via Rosmalen langs de Rijksweg weer terug te keren naar Heesch.
Een fijne tocht bij ideaal fietsweer, een beetje mistig, fijne temperatuur!. Geen lekke banden vandaag en goed doorgereden met een gemiddelde van bijna 32 km per uur, zonder mokken of morren.
Een welkomegast vandaag was Christ van Herpen die het voor deze dag eens wat rustiger aan wilde doen. We hebben je graag meegenomen Christ en je bent ook een volgend keer van harte welkom.

Marti
 

Zondag 19 augustus groep 1, 100 Km.

Nog enne.

Voor de meeste is de vakantie weer voorbij dus weer een behoorlijke opkomst vandaag. Groep 1 ging met 15 man onder leiding van Herman richting Oosterbeek.
Na een stuk of drie bruggen en een klimmetje bij Doorwerth naar de koffie in Oosterbeek. Hier zaten ook de clubs Tandje d'r bij uit Nuland en de Keienrenners uit Megen. Wat wel een toeval genoemd mag worden zover van huis.
Tijdens de koffie werd er al gezeurd "Herman, zo meteen kortste weg naar huis". Een aantal waren bang dat de afstand vandaag een stuk hoger zou uitkomen. Blijkbaar hadden ze nog verplichtingen 's-middags. Na de pauze had Herman nog een verassing. Hij had er nog enne klim in zitten, ook weer bij Doorwerth. Dit hadden we niet meer verwacht. Hierna was het dus wel de kortste weg naar huis. De tocht was uiteindelijk 115 Km dus inderdaad langer dan gepland maar hierdoor heb je net iets meer mogelijkheden. 

Bij een wielerclub die veiligheid hoog in het vaandel heeft rijden we natuurlijk allemaal met een helm op. Bij het verzamelen vanmorgen constateerde we dat er slechts één renner was zonder helm. Nog enne...

Mari
 

Zondag 12 augustus 2007, groep 2, 100 kilometer.

Gelukkig opnieuw een erg mooie zondag, mooi weer en weinig wind. In totaal 17 fietsers vertrokken onder aanvoering van navigator Jan van der Heijden aan een tocht van 100 kilometer. Jan had deze keer gekozen voor het land van Maas en Waal.
De erg mooie route ging via Oss door de polder naar Maren Kessel. Ondanks het mooie weer en droge wegen toch een lekke band, Mark Peters was de (on)gelukkige. Na iets meer dan drie minuten band gerepareerd ??, er zat een bobbel op de buitenband, toch aangefietst. Langs Den Bosch af via Empel de Maas over bij Hedel. Op de dijk in de buurt van Velddriel/Kerkdriel een tweede lekke band, opnieuw Mark, de bobbel op de band bleek toch een binnenband te zijn die dubbel in de buitenband was gelegd.
Met bijna geen wind tegen, weg vervolgt via Rossum en Dreumel richting Wamel. Net voor Wamel koffie gedronken bij het Veerhuis aan de straat genoemd “Veer weg”, toch lag het veer er nog, vreemd of niet Mart.
Slechts een renner nam naast koffie , een cola ook nog een stuk gebak met slagroom, maar goed hij is dan ook zelfstandig ondernemer.
Na de koffie passeerden we op den dijk erg veel hardlopers en hardloopsters, blijkbaar was er een wedstrijd welke over de dijk was uitgezet, dezelfde weg als Jan in gedachten had. Pech een derde lekke band nu van zelfstandig ondernemer Toon. Dezelfde hardloopsters passeerden nu ons, met vaak de opmerking “tot straks”. Het was erg druk op de dijk en daarom stelde Jan voor een omleiding te nemen, we hebben de hardloopsters dus helaas niet meer gezien.
In rap tempo via Beneden Leeuwen richting Maasbommel, vanwege de drie lekke banden werd besloten het pond bij Megen te nemen en vervolgens via Haren en Berghem terug naar Oss, Heesch of Nistelrode te fietsen.
Aan het eind van deze mooie tocht bijna 100 kilometer op de teller met een mooi hoog gemiddelde.

Jan van Venrooij
 

Zondag 12 augustus 2007, groep 1, 100Km.

Vandaag was het dan zover we zouden vertrekken onder de bezielende leiding van Bertie Buters voor een tochtje van een 100 tal kilometers. Het vertrouwen dat hij op zou komen opdagen was echter niet groot (we kennen immers zijn nachtelijke escapades) er was al vervanging geregeld.
Maar ruim op tijd kwam onze Tom-Tom voor deze ochtend, later zou blijken alleen voor deze ochtend aan. Met veel moed zette Bertie zich op kop om ons de weg te gaan wijzen aan zijn zijde de messcherpe Gever nog een paar kilo en we moeten hem aan zijn fiets gespen voor dat ie er af waait. Waar een Mariabeeld al niet goed voor is. Hij heeft nu al het shirt aan van Dores, Mari bestel maar vast een extra small.

Goed waar ben ik gebleven, nou is dat niet zo erg want dat wist onze BB na een kilometer of 25 ook niet meer. Naar diverse malen omgekeerd te zijn en op zijn routeschema gekeken te hebben (ook dat was voor hem zelf schijnbaar niet te lezen) kwamen we op wegen die ik en velen van ons en waaronder hijzelf nog nooit geweest waren daarvoor alle lof. Het hoogtepunt van deze ochtend blijft de koffie en waar we die nuttigen. BB had een manege gevonden tussen Rips en D’n Mortel Genaamd het Zwarte Water (zeker nog nooit van ondertekende gehoord) dat had onze BB wel goed voorbereidt. Er was voor ons ieder een stuk appeltaart of twee. Die ons aangeboden werd door BB wie anders. Ik moet zeggen mij heeft het zelden zo goed gesmaakt daarvoor dank van ons allen. Ook bleek al gauw dat iedereen het een geweldige tocht vond en dat BB het super voor elkaar had.
Al gingen er geluiden op om hem zelf in deze tocht nog uit zijn functie te ontheffen. Dat slaat natuurlijk nergens op.
Na een half uurtje vertrokken we weer onder de bezielende leiding van BB om de rit af te maken. Een lekke band kon de pret niet drukken ook al duurde het maken enige tijd. Er werd zowaar nog een fraaie finale gereden. Na een splijtende demarrage van ondertekende maar helaas door een afloper het niet af kon maken, kwam Addo net voor Theo Wijnen de sprint winnen.
Goed het was een enerverende tocht met veel vergezichten,bossen, duinen, heuvels,stromende bergbeken en geweldige wegen maar Bertie of het voor herhaling vatbaar is ?? Natuurlijk want iedereen verdiend een tweede kans.

Fred
 

Beste leden,

Uit vele reakties tijdens het fietsen blijkt dat de ritverslagen door veel leden gelezen wordt. Da's mooi want daar is onze website voor bedoeld, elkaars ervaringen delen. Alleen de ritverslagen blijven nu een beetje achter. In het begin van het seizoen krijg ik er soms 2 in de week aangeboden maar rond deze tijd daalt het aanbod gestaag. En dat is jammer en het moet beter kunnen zeker voor een club met ruim 65 leden. Met name leden die nog nooit een verslag hebben geschreven wil ik graag uitnodigen om eens een verhaal te schrijven. Als ik zo de verhalen hoor tijdens het fietsen of tijdens de koffie pauze dan is er genoeg te vertellen. Zet het eens in een mail!! Dus gaarne zie ik jullie verslagen tegemoet.

Mail hier jouw verslag.

 

Fietsweekend 23/24 juni Winterberg, groep 1.

Addo Hamen - Theo Wijnen - Geert Schippers - Joop van Tilburg - Peter van Bakel - Jelco Hendriks - Fred van den Akker - Joost herckenrath

Dag 1,

Tegen mijn natuur in moest ik deze ochtend zeer vroeg op. Om 5.45 verzamelen in Heesch stond erop het programma. Iets voor zes uur vertrekken in een hoog tempo richting Winterberg (achteraf voor sommige onder ons een te hoog tempo). Onderweg worden we niet vrolijk van al de donkere wolken en de nodige regen. Vooral Fred ziet letterlijk de bui al hangen en tracht ons mee te nemen in zijn mineur stemming.
Gelukkig geven wij hier geen gehoor aan en een goede coaches zich beaamt weet hij spirit weer in de ploeg te krijgen.
Eenmaal aangekomen, worden de kamers verdeeld, nog even een bakkie doen en gaan we ons omkleden. Voor het vertrek lappen we 'n pot en maken we de afspraak dat we gezamenlijk bijelkaar blijven fietsen.
Zo gezegd - Zo gedaan!
Zowel de 1e als 2e dag bleven we als groep bij elkaar. Het Tempo bergop werd goed bewaakt en er bleef altijd iemand bij de laatste schakel.
Helaas moest Joop door kramp in zijn buik een tijdje afhaken. Doordat we onze pauze na z'n 90km iets wat van het parcours hadden genomen sloot hij wat later dan gepland aan.
Maar goed, Joop was blij dat hij weer kon aansluiten bij zijn groepie. Na de pauze werden de klimmen wat langer maar werden door iedereen goed verteerd. Ook het weer viel in zijn geheel niet tegen, zeker als je dat afzet naar de ochtend. We hadden het na een enkel buitje na droog gehouden.
Omstreeks 15.20 arriveerde we bij het hotel waar we onze tocht afsloten met een paar koele biertje en toostte we op een geslaagde dag. Daarna een heerlijke douche om vervolgens ons naar de bar te begeven om te wachten op de volgende groep.
De avond werd zoals jullie van ons gewend zijn, op gebruikelijke wijze ingevuld.
Helaas voor jullie houden we dit binnen kamers.

Dag 2,

Gelukkig!, het tijdstip van opstaan past beter bij mijn persoontje en ik had een prima nacht achter de rug. Ook mijn kamer genoten Fred en Addo gaven aan een geweldige nacht hebben genoten. Ik wil hier verder niet in details treden.
De rest van de groep kwam uitgeslapen aan het ontbijt wat ons goed liet smaken. Na het ontbijt gingen we rustig van start, een beetje freewheelen tijdens de afdalingen en een beetje bijtrappen tijdens de beklimmingen.
Live is zo easy!
In het mooie toeristische Willingen namen we onze rust. Deze gedachten hadden er meer dan wij alleen, dus zagen we bekend volk. Het was heerlijk genieten op het terrasje, maar goed we moeten nog verder richting Winterberg.
De slotklim, een lange goed lopende klim van Willingen naar Winterberg. Deze werd aangroep en goed gecast door Theo bedwongen!
Eenmaal terug bij het hotel lekker douchen en als toetje nog een overheerlijke snitzeltje, je weet wel van die GROTE.

Met zijn allen namen we afscheid van de gastheer en als dank gaven we het restant van de pot.
Helaas heb ik geen foto's van onze groep kunnen ontdekken.
Ligt dit nou aan onze snelheid?????.

Organisatie Bedankt!!! Groep 1 gaat volgend jaar weer graag mee.

Groeten, Joost namens groep 1

 

Fiets weekend Winterberg, 23 en 24 juni, verslag van groep 3.

Onze groep bestond uit 7 personen, Bertie, Wim, Rob School, Rob Wijnen, Koen, Ron en Brian.

Dag 1, 135 kilometer

Na het snelle vervoer naar Winterberg, kamers verdeeld, vlug een bakkie koffie route uitdelen en vlug de fiets op, als eerste weg want de andere zullen wel geen kwartier wachten.

De afdaling was een mooie warming up om de spieren lekker warm te krijgen, het was maar 15 graden, maar wel een lekker zonnetje er tussen door. De beklimmingen werden door ieders op eigen ritme en tempo beklommen waarna we boven of bij een splitsing op elkaar wachtte. Na vele wegen en dorpjes te hedden doorkruist werden we opgewacht door de proviantbus, met water, aa-drink, krentebollen en bananen. Voor ieder wat wils en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt, iedereen had veel vocht nodig, ook al was het niet zo warm. Joop bleef bij de bus, na de korte break met groep 1, met darm klachten en reed verder met ons mee. Na een beklimming waren Joop, Rob S en Brian de groep kwijt omdat ze een verkorte route bijhadden en dus een afslag gemist hadden, en de rst niet kwam opdagen. Even gebeld met Jo van de bus, die stond een 500 meter terug op ons te wachten. Voordat dit groepje terug bij de andere groep was, waren deze al bij de pauzeplaats gearriveerd.

De pauze goed doorgekomen met snitzels en gebakken eieren.

Daarna de weg weer vervolgd. Joop was ondertussen met de bus op zoek naar groep 1 om zijn weg met hun te vervolgen.
Na 100 km begonnen de kilometers toch te tellen, en werden de beklimmingen toch weer iets zwaarder. De zwaarste beklimming was de 14 kilometer richting Winterberg. Toch met zijn eigen tempo had iedereen de eerste dag volbracht met als laatste beklimming de hoogste top van Winterberg waar we ook nog eens de 2e en laatste bui regen te pakken hadden.

Dag 2, 115 kilometer

We waren als 2e groep vertrokken en het leek erop of dat het zou gaan regenen. Maar positief als we waren lekker begonnen en zonder al te veel problemen lekker geklommen met zijn allen. Het leek wel of de 2e dag beter ging met zijn allen. Onderweg nog overlegd of de route nog ingekort kon worden omdat we anders toch wel veel later terug waren als de rest. Even de bus ingelicht en een stuk afgesneden om zo Willingen binnen te rijden na een pittige beklimming.
Na de laatste beklimming van 10 kilometer kwamen we Winterberg weer binnen, waar we een lekkere douche konden nemen, voordat we weer naar Heesch reden.

Al met al een heel leuk weekend, schitterende route's en gezelligheid.

Organisatie bedankt voor alles,

groep 3, Brian.

Kijk hier voor nog een verslag van de tweedaagse.
 

Zondag 27 mei 2007 Tilff-Bastenaken-Tilff

Voordat deze klassieker (de 237 km) voor de wielertoeristen bedwongen ging worden, vooraf veel twijfels om al dan niet te starten. Het voorspelde beloofde niet veel goeds, maar na 10 buienradars die alleen maar pokkenweer aangaven vonden we de elfde die wel positief was; droog met een enkele bui! Toine de Mol vertrouwde het voor geen cent, zag de bui al hangen en besloot verstek te laten gaan. Met z’n driëen over dus; Henk, René & ik ofwel vader & zonen.

Overnacht in Maastricht en 's ochtends om 04.00 uur opgestaan. Na een licht ontbijtje vertrokken in de richting van Luik (Tilff). Onze elfde buienradarhad gelijk; geen druppel regen op dit moment dus we schreven ons in vol goede moed. Hier begon de ellende al en de eerste spatjes kwamen uit de lucht! Het inschrijfformulier van Henk was al niet meer leesbaar, maar we konden niet meer terug dus de nummers op de fiets gebonden en gaan met die banaan.

06.15 uur gestart. Je zou denken het is nog wat schemerig, maar dat komt door de vroegte. Helaas, het waren toch echt de donkere wolken die het zonlicht tegenhielden boven het parcours maar de harde regen zette niet echt door. De eerste klim was pittig, maar de benen moesten even getest worden. Henk startte rustig, dus samen met Rene zo'n 50 andere renners ingehaald,het leek wel of sommige achterstevoren op hun fiets zaten. Vervolgens boven even wachten op Henk. Moraal en benen waren prima voor zover. (Aangezien ik precies 250 km en 1 week training in de benen had kon ik dit eigenlijk onmogelijk beoordelen, maar hoe meer 'experts' me zeggen dat ik het dan onmogelijk kan volbrengen, hoe beter)

Aangepikt in een groepje wat lekker doorreed begon de ellende. Motregen werd regen, regen werd stortregen en wanneer we boven de 30 kmpu fietsten leek het wel hagel wat op ons afkwam gevuurd. Met een graad of 9 was ik helemaal verkleumd. Ik kon niet in de hoofden van andere kijken, maar het enige wat ik dacht was 'ik stap af'. Helaas was hier geen mogelijkheid toe, dus maar doorgetrapt met gevoelloze voeten. Rene had zelfs zo'n koude handen dat schakelen ook niet meer ging. Tot overmaat van ramp reed hij in een afdaling (zo'n 10 km voor bastenaken) op een punaise. Door de verkleumde toestand van René en ik was het voor ons onmogelijk om de binnenband te verwisselen.
Gelukkig hadden we Henk nog, wiens vingers nog wel bewogen konden worden. Helaas kunnen we niet spreken van 'Handige Henkie'. Bandafnemers behoorden niet eens tot onze uitrusting, maar gelukkig kwamen we met een setje inbussleutels ook een eind. Gefikst dachten we, dus pompen en vertrekken....pompen lukte wel, maar de lucht bleef achterwege. Gelukkig was er nog een Belg die bereid was even voor ons te stoppen om een fatsoenlijke pomp uit te lenen. Henk pompen, band meteen vol en met alle geweld de pomp eraf gerukt. Fuck, heel het ventiel afgebroken. Die Belg dacht er het zijne van, maar gelukkig had hij wel bandafnemers dus we begonnen weer van vooraf aan. Henk zette er weer vaart achter en begon te hengsten met 'Chefkes' bandafnemers. Pats! Afgebroken! En bedankt dacht Chef...

Na zo'n 20 minuten oponthoud toch de weg kunnen vervolgen, nog steeds in de regen. Om een indruk te krijgen van hoe hard het regende; een douche produceert nog niet zoveel water! Rillend daalden we af. De enige opklaring die je kon waarnemen was als je je fietsbril afdeed. De omgeving zou erg mooi moeten zijn, maar hier kregen we dus echt helemaal niks van mee. Na 100km dan toch in Bastenaken aangekomen en dit was tevens ook een rustplaats waar we even binnen op konden warmen. Sokken en handschoenen uitgewrongen, gegeten en gedronken en veel twijfels uitgesproken om nog wel door te gaan. Leuk was het in ieder geval zeker niet.

Toch weer op de fiets gestapt en onze weg vervolgd richting de klimmetjes en zowaar begon het weer er wat beter uit te zien. Regenen deed het nog wel,maar vergeleken met wat we een paar uur geleden voorgeschoteld kregen was dit al Gran Canaria! Voor we het wisten hadden we de helft van onze toch volbracht en was het toch wel een opluchting om onze volgwagen te signaleren. Thieu en Thomas waren naar de Ardennen gereden (of gevlogen?) om ons aan te moedigen en van de nodige voedingssupplementen (lees eieren en koffie) te voorzien. Helaas hadden onze 'soigneurs' deze lekkernijen zelf al opgegeten...Toch waren we blij ze te zien!

Na 160 km werd het echt droog en waren we aangekomen bij Cote de Wanne. Het zonnetje brak zelfs door en de moed die mijn schoenen was ingezakt kroop weer omhoog richting het koppie. Zelfde patroon; René gaf er een snok aan en
we lieten weer zo'n 40 renners geparkeerd staan. Helaas kon ik Rene ook niet meer bijhouden, maar kon de schade nog redelijk tot in het zicht beperken. Bovenaan gekomen stonden onze soigneurs met het fototoestel klaar. Het ging nu wel erg lekker, de hel van de ochtend was vervangen door de hemel in de middag. Prachtig fietsweer, mooie klimmetjes (gepaard met spectaculaire afdalingen) en een geweldig landschap. Opgeven kwam niet meer in onze hoofden op.

Richting 'la Redoute' nog verschillende venijnige klimmetjes bedwongen,zoals de Rossier en de kasseienklim in Stavelot. Rene spaarde zich wat voor wat nog komen ging en klom samen met mij in ons gloednieuwe 'Caisse D'epargne' wielertenue tientallen 'stoempers' voorbij. Henk volgde op enige afstanden wist over het algemeen meer fietsers in te halen dan dat ie ingehaald werd. René kreeg het aan het eind van de Rossier nog even zwaar en het leek verdacht veel op een hongerklop, maar volgens René was ie de man met de hamer niet tegengekomen. Een mars, een snickers en een zak chips van Thomas leeggegeten en de 20 vlakke kilometers richting het toetje 'La Redoute' konden worden ingezet. In een constant tempo van 30 per uur trok Henk zowaar een heel peloton mee en niemand wilde overnemen! Misschien konden ze het wel niet.

Op 1 km voor de Redoute lag nog een bevoorradingspost, maar de wielen rolden zo lekker dat we de toch wel zwaarste klim opvlogen. Steil, Steiler, Steilst. René heeft zich blijkbaar goed kunnen sparen en ik moet hem ook al snel laten gaan. Kijk nog een keer achterom, en zie de oranje helm van Henk een stukje achter me. Ik haal fietsers in die zo langzaam gaan (het is eigenlijk meer harken dan fietsen) dat ze domweg omvallen en hun weg lopend moeten vervolgen. Even lachen voor de foto (tenminste ik dacht dat ik kon lachen, op de foto's bleek dit niet te zijn) en de top is in zicht waar ik René al zie fietsen. Na 220 km is elke heuvel zwaar, maar deze moet toch echt geen 100 meter langer zijn! Boven even op henk gewacht en daarna vol doorgetrokken voor de laatste 17 kilometers, met tussendoor nog een beklimming waar ik René even liet zien met beetje meer training in mijn benen, een geduchte concurrent kan zijn!

Rond de klok van 16.30 uur kwamen we over de finish van deze prachtige tocht ('s middags dan, want in de ochtend was er echt geen reet aan) met een gemiddelde van iets minder dan 25 km/pu.

Groeten, Henk.

 

Zaterdag 19 mei, Waalse pijl Spa, 160 km.

Op 19 mei zijn we met drieën, Ad, Ben en Herman, naar het Belgische Spa afgereisd om de beruchte Waalse Pijl te gaan fietsen. Volgens de kenners zwaarder dan Luik-Bastenaken –Luik, in 160 km ruim 3000 hoogtemeters. We hadden dit jaar al behoorlijk getraind (als voorbereiding op diverse cyclo`s) dus we durfden het wel aan.
Na 2 uur rijden kwamen we aan bij de startplaats, hier was het behoorlijk druk want de parkeerplaats bestond uit de doorgaande weg die ook nog eens half opgebroken was. In een doodlopend weggetje konden we de auto toch nog redelijk dicht bij de start kwijt en om 8.30 konden we vertrekken voor onze 160 km, de eerste kilometers via de "parkeerplaats". De route volgen was ook niet echt eenvoudig te volgen want die was op zijn Bels aangegeven, nl pijlen op de weg.
Nadat we het centrum van Spa gepasseerd waren kregen we weer andere obstakels op de weg, nl de eerste heuvels, bekende namen zoals de Maquisard en de Hautregard. Deze dienden als opwarmertje voor de bekende Redoute die we al na 17 km voor de wielen kregen. Uit ervaring kan ik zeggen dat hij dan heel anders aanvoelt dan in LBL na 200 km. Dat was maar goed ook want uit de routebeschrijving bleek dat we nog 4 klimmen tegoed hadden die zwaarder zijn dan de Redoute.
Ad had vandaag wat last van een knieblessure en moest wat rustiger aandoen, daarom konden we de meest heuvels met drieën samen naar boven rijden.
In totaal kregen we 17 heuvels te verwerken vandaag, bekende maar ook minder bekende namen zoals b.v. de Chambralles en de Cote de Roche a Frene die toch echt steil en lang zijn.
Na een paar pauzeplaatsen bezocht te hebben, die goed verzorgd waren zeker gezien het inschrijfgeld van 5 euro kregen we in de laatste 50 km de zwaarste klimmen van de dag nog te verwerken.
Zoals de bekende Cote de Wanne, de zwaarste van de dag de Stockeu (1e kilometer bijna 13% gem.) en de bijna even zware Thier de Coo, op deze 2 hellingen konden wij tussen de lopende en zwalkende deelnemers gelukkig toch fietsend boven komen. Als toetje kregen we op het eind nog de Haute Levee en de Rosier te verwerken.
Dus we waren blij dat we na dik 160 km weer binnen waren, nadat we ieder een actiefoto gekocht hadden van ons op de Redoute (toen we er nog fris uitzagen). keerden we weer huiswaarts.

Groeten, Herman
 

Donderdag 17 mei, Hemelvaartsdag Langenboom, groep 2, 120 Km.

Er kwamen toch nog verschillende liefhebbers op de tocht af ondanks dat het niet zo’n mooi weer was. Het begon te miezeren toen we stonden te wachten en onderweg naar Langenboom begon het serieus te regenen. Joop had al tegen Geert verteld: als er nog 1 man omdraait, dan ga ik mee. (dat hadden er meer gewild) In Langenboom aangekomen met het water in de schoenen, schreven we in en spraken we af om bij elkaar te blijven groep 1 en 2.

Onderweg werd het weer beter maar de lekke banden konden we op 1 hand niet meer tellen.

Ook Chris werd getroffen door pech, hij kon niet meer terugdraaien met zijn ketting, een vast huis volgens Huub. Tijdens een reparatie van een lekke band zijn Chris en Jan terug gereden richting huis. Iedereen had zijn buik vol van het oponthoud en als we de tocht zouden afrijden waren we te laat thuis. Dus na de pauze, recht naar huis was het advies.

Na de pauze stond er alweer een lek. Toen na een lek van Joop ( 2e maal ) volle vaart naar huis. Rond 1 uur in de middag toch nog op een redelijke tijd gearriveerd.

Ondanks het slechte begin en vele lekke banden toch nog een 110 km gereden met een goed gemiddelde.

Groep 1 bedankt voor het aanpassen van de snelheid en de gezelligheid.

Groeten, Brian
 

Zaterdag 12 mei, Rowwen Hèze tocht, 135 Km, groep 1.

Boëms Jeu, een café uit duizenden, dorpskroeg voor Americanen, relikwie voor Rowwen Hèze fans.

Na een week of vijf zonnig droog weer had het afgelopen week veel geregend. Maar bij het verzamelen was het droog. Ook een 4-tal leden van groep 2 voor de Linge tocht. Maar aangezien hun toerleider niet kwam opdagen en hun verteld werd dat het richting westen wel eens kon gaan regenen en richting zuid 'waarschijnlijk' niet, gingen ze met groep 1 mee. Wim reed bij Schaijk lek en na de pitsstop zocht hij zijn eigen weg.
Met Herman als navigator ging het via een iets gewijzigde route richting koffie. Inmiddels was het hier toch gaan regenen zodat we nat in Café Boëms Jeu in America aan kwamen.
Na de koffie besloten om de route 10 Km in te korten vanwege de regen. Bij Gemert begon de zon weer te schijnen. Maar niet voor iedereen want voor een aantal begonnen de kilometers te tellen. Rond half één waren we weer thuis zodat ze tijd genoeg hadden om te herstellen. Ondanks de regen, toch mooie tocht en achteraf blij dat we gegaan zijn.
 

Zondag 6 mei, toertocht, 100 Km, groep 1.

Op deze frisse zondag ochtend gingen we onder leiding van speciaal in het blauw gestoken navigator "Fred-fret" richting west. Na zo'n 10 km kwamen we het door de firma Heymans Wegenbouw aangebracht opstakel tegen. Stoïcijns, eenduidig en zonder aarzeling loodste onze navigator ons hier doorheen. Als kanttekening liet hij weten, als hij had geweten van de geplande werkzaamheden dan had hij geregeld dat ze klaar waren of dat ze het een week uitgesteld hadden. Goed eenmaal weer op koers en allemaal onder in de beugels gingen we richting Hedel, de brug over om vervolgens het gebied achter Zaltbommel in te duiken. Voor vele onder ons een gebied waar we maar weinig komen. Onze navigator oogstte mede daardoor alle lof dat door vele onder ons hem toebedeeld werd. Omgeven van veel natuurschoon, prachtige, rustige, rechte wegen afwisselend met mooie dijkweggetjes met hun typisch karakteristieke uitstraling kwamen we in Zaltbommel aan. Koffie!!! Onze navigator had het goed voor elkaar alleen de uitbater wilde niet mee werken. Da's toch jammer hij had toch gauw een paar honderd euro's kunnen verdienen. Plan 2 - kort overleg - koers blijven volgen - 2e keuze Koffie in Empel. Een prima keuze, gastvrij werden we door de uitbater ontvangen (niet wetend wat voor gezelschap hij op de stoep kreeg). Een heerlijk bakje koffie met appelgebak afgeserveerd met "O, hij is wat aan de slappe kant" Slagroom mocht ons goed smaken. Inmiddels was de zon gaan schijnen en de armstukken werden ontdaan voor de laatste km. Via het altijd lastige en gevaarlijke route Berlicum-Heeswijk kwamen we toch weer veilig op het thuis front aan waar ik 115km af tikte met een gemiddelde van ongeveer 34.4 Fred bedankt het is voor herhaling vatbaar!!!

Joost
 

Zaterdag 5 mei, Lingetocht, 140 Km, groep 1.

Op deze bevrijdingsdag stond de Lingetochtop het programma van groep 1.
Het beloofde alweer mooi weer te worden, maar de opkomst viel wat tegen. We stonden met slechts 5 man om 7.30u bij de Pas, Mari (onze navigator vandaag), Ben, Joop en ik plus Martin van groep 2.
Er stond een straffe, koude noordenwind die we steeds schuin tegen hadden op weg naar onze geplande pauzeplaats in Leerdam (je weet wel van vorig jaar bij die kleine, dure bakjes koffie). Vooral bij het pontveer bij Brakel, waar we lang moesten wachten, vond ik het behoorlijk koud. Het bleek maar 12 graden te zijn: te koud voor korte mouwtjes.
Na 71 km kwamen we in Leerdam en konden we bij de koffie weer op temperatuur komen, want de zon begon nu ook iets meer te schijnen.
Op de terugweg reden we over mooie wegen langs de Linge, we hadden de wind weer schuin tegen maar voor de afwisseling nu van de andere kant. Dus het was best zwaar, want je zit weer snel op kop als je met 5 man bent.
Maar na dik 100 km kregen we de beloning voor al ons zwoegen en hadden we vanaf Tiel de wind eindelijk in de rug en reden met een vaartje van tegen de 40 via het pont in Oijen richting huis, na 140 km waren we weer in Heesch.
Op het kaartje kun je zien waar we geweest zijn, hopelijk volgende week een betere opkomst bij de Rowwen Heze tocht, ik weet zeker dat de koffie dan goedkoper is!

Herman
 

Amstel GoldRace, 21 april 2007: “De Rode Lus”

Op uitnodiging van Marco van Bakel en gesponsord door Electrolux gingen Chris van Herpen, Jan van der Heijden, Toine de Mol, Peter van Bakel, Marco van Bakel en Henk van der Lee de uitdaging van de Amstel Gold Race, tourversie 150 km aan. Ruim twee weken voor aanvang lag alle informatie al bij alle deelnemers in de brievenbus. De route, de col’s, het reglement we wisten waar we aan begonnen( of toch niet).
’s-Morgens om 6 uur met auto naar Valkenburg aan de Geul vertrokken en zeer gastvrij ontvangen door Electrolux. Omkleden, broodjes, drinken, koffie, gebak, het kon niet op. Wat een ontvangst.
Rugnummers op, chip aan het voorwiel bevestigen voor de tijdsregistratie en op naar de start. Onderweg naar de start zien we de schaatsers Erben Wennemars en Bart Veldkamp. Ook die nemen deel. Om 8.30 starten we met schitterend weer en het duurt niet lang of de splitsing is een feit. Chris en Peter zijn een maatje te groot en rijden hun koers. Die zullen we die rit niet meer zien. Rest van de groep blijft voorlopig bij elkaar. Tot de eerste controleplaats. Toine let niet goed op en mist het vertrek van de overige renners en rijdt vervolgens de longen uit zijn lijf om weer bij de groep te komen. Klasse Toine.
Geulemerberg, Bemelerberg, Loorberg, Sweiberg , Camerig, Drielandenpunt, Kruisberg laten de beentjes pijn doen. Ieder voor zich de col’s op maar eenmaal boven treffen we elkaar toch weer. Het venijn zit hem echter toch in de staart. Na plusminus 115 kilometer is er nog een controleplaats met uiteraard volop eten en drinken. Dan komt ie: de Eyserbosweg. Wat een puist, ja zelfs Peter van Bakel klaagde. Hier is het ieder voor zich en god voor ons allen. Bij Henk slaat de kramp al toe. Marco en Toine willen wel wachten maar zwichten snel als Henk zegt dat ze hun eigen koers moeten rijden. Weg zijn ze.
Jan van der Heijden stoort zich nergens aan en trekt die dag zijn eigen plan. Jan leert heel veel mensen kennen onderweg. Man, vrouw, jong of oud. Ja die Jan legt gemakkelijk contact.
Fromberg is een mooie en voor allen wel te doen. Maar dan komt de Keutenberg. Hier zie je al drommen mensen van de fiets gaan en de berg lopend bedwingen. Maar niet voor deze groep. Lopen telt niet. Jan vertelt na afloop dat deze toch weer zijn berg is. Hij wordt niet voor niets Jantje Keutenberg genoemd. Jan vertelde ook na afloop dat vele mensen uit het publiek die op de Keutenberg stonden zijn naam schreeuwden. Daar twijfelen wij niet aan.
Dan nog naar de Cauberg met finish bovenop. Publiek dat volop aanwezig is schreeuwt je naar boven. De speaker doet daar nog eens een schepje bovenop. Chris, bekend als Chrisje Cauberg komt als eerste boven, direct gevolgd door Peter. Half uurtje later komt Marco die Toine (ook kramp) op de Cauberg nog weet te kloppen. Henk en Jan volgen na enkele minuten.
 

Met een goed gevoel treffen we elkaar na afloop in de tent van de sponsor. En weer worden we ontzettend verwend. Soep, koeken, volop bier, bitterballen het kon niet op. En natuurlijk weer volop sterke verhalen. Het was een fantastische dag en zeker voor herhaling vatbaar. Fietsen op de fietsendrager (te koop, in zeer goede staat, biedingen vanaf € 150,- info bij Peter van Bakel ) en weer naar huis.

Groeten, Henk
 

Zondag 29 april, Klimmen Banneux Klimmen.

Ook dit jaar zijn er weer vier leden op bedevaart geweest. Een geweldige mooie tocht vanuit Klimmen (L) naar bedevaartsoord Banneux in Belgie.
Hieronder een aantal foto's en het hoogteprofiel.







 

Zondag 15 april, eigen organisatie tocht, Toch(t) Effe Weg

April doet wat ie wil.

Soms zit het mee, zoals vandaag voor onze vereniging. Maar liefst 28 graden op deze april dag. En dat was ook wel één van de reden dat we vandaag maar liefst 450 deelnemers mochten inschrijven. Het aantal inschrijvers in Oirschot is groeiend dit keer hadden we er 140. Een verdubbeling vergeleken met vorig jaar.
We kregen veel complimenten over de route die volgend jaar nog mooier is als de wegen bij Cafe Vingerhoeds hersteld zijn.

Groeten, Mari
 

Zaterdag 14 april, Veenendaal-Veenendaal, 135 km, groep 1.

Dit keer met 10 leden naar Veenendaal voor deze klassieker. Er waren veel deelnemers. Kwam natuurlijk door het prachtige weer. In het begin maakt Martin Dekkers een schuiver doordat het wringen was in een bocht. Schade bleef beperkt tot een lekke band en een stuur wat scheef stond. Even was er nog twijfel of we 110 of 130 kilometer zouden rijden maar het ging lekker dus werd er bij de splitsing niet meer getwijfeld we namen de 130 Km. Na de pauze kreeg Johan v. leuken het moeilijk, last van griep. Maar hij heeft zich goed geweerd en reed de tocht toch uit.

Hieronder nog de route en het hoogteprofiel. Gemaakt met de GPS.

Groeten, Mari


 


 

Deze keer (nog) geen ritverslag ontvangen van de mooie maar altijd lastige tocht van Berghem.
Wel hebben er een 4-tal leden afgelopen zaterdag in Ochten aan de Bergtoer meegedaan.
Hieronder de route geregistreerd met GPS en het hoogteprofiel.

Groeten, Mari

Zondag 1 april, Leeuwentoer Grave, 120 Km, groep 1.

Wie wat bewaard.

Prachtig weer vandaag nog wel wat fris maar toch al een renner in korte broek. Zoals bijna ieder jaar had Johan de primeur.
Richting Escharen, inschrijven in de voetbal kantine voor de met NTFU één ster gekwalificeerde tocht van 95 Km. Er werd wat rustiger gefietst als vorige week. Had natuurlijk te maken met de afstand (het zouden uiteindelijk 130 Km's worden) maar ook waren er vorige week een behoorlijk aantal die het moeilijk hadden en bewaarden ze hun inspanningen voor de terugweg.
Via bekende wegen kwamen we uiteindelijk na 70 Km bij het koffie adres. Waar we het gauw gezien hadden. De hele kiet zat vol met wielerclubs en er was maar één persoon voor de bediening (organiserende vereniging is ingelicht). Daar kunnen wij niet op wachten en snel werd koers gezet naar een volgend adres voor de koffie. Dit zou boven bij de Tivoli zijn na het nodige klimwerk. Na nog wat klimwerk bij "klein America" werd er weer met de wind in de rug naar huis gekoerst. De meeste hadden nog energie over zodat er goed doorgereden werd.
Onderweg nog een schuiver gemaakt door ondergetekende, kleding kapot, fiets beschadigd en links en rechts het nodige behang eraf. 's-Middags toch maar even naar de Eerste hulp geweest.

Komend weekend is het Pasen en hebben we op 2e paasdag een tocht op het programma staan. Een aantal leden hebben al afgesproken om zaterdag 7 april De Rabo Bergtoer te gaan fietsen vanuit Ochten. Vertrek vanaf de Misse om 8.00h.

Groeten, Mari
 

Zondag, 25 maart, verkenning Toch(t) Effe Weg, 100 Km, groep 2.

Een lente zonnetje.

Om exact 08.00 uur vertrokken we vanaf de Misse met een nog een flauw schijnende zon, maar wat wil je, het was immers nog een eigenlijk 07.00 uur in de natuur. Afgelopen nacht is immers de klok weer een uur vooruit gezet.
Het begin was weg gemakkelijk met al een lekker windje in de rug. Onze "eigen tocht" stond op het programma, dus dat ging richting Oirschot. Zo af en toe moest er even aan de bel getrokken worden door Johan, de toerleider van vandaag, omdat zo nu en dan niet erg goed op de km-teller werd gelet. Maar dat was dan ook maar even want verder werd er erg gedisciplineerd gereden.
De zon won steeds meer in sterkte en het was heerlijk pedaleren in de voorjaarszon.
Het bakje koffie dat we bij Mieke Vingerhoeds namen was weer zoals voorheen. Jammer was het dat door wegwerkzaamheden aan de Oude Grindweg de route niet gevolgd kon worden zoals deze eigenlijk gepland was. Er moest zelfs nog een stukje "gekluund" worden.
Zo nu en dan met een behoorlijke wind tegen werd dan toch weer koers gezet richting Heesch en omstreken, maar steeds onder een strak helder blauwe hemel, dus met veel zon.
Dat de eerste tocht van 100 km niet zomaar weg te tikken was bleek wel voor enkelen. Even smolt groep 1 samen in groep 2 en daarvan maakten enkelen dankbaar gebruik. Sommige groep-1- fietsers deden even een tandje terug en fietsten gezamenlijk met groep 2 mee naar Heesch e.o.
Een overbekende tocht voor de meeste van ons onder erg ideale weersomstandigheden. Tegen 12.00 uur weer terug bij " af " met een goed 100 km op de teller.

Marti
 

Zondag, 18 maart, Den Dungen, groep 2.

Lekker weertje.

Om 08:15 nog even op de buienradar.nl gekeken en dat zag er goed uit, volgens de radar zou er na 08:30 geen druppel meer vallen die ochtend dus wat kon ons nou overkomen?
Op naar de Misse, daar waren zo'n 15 leden die er hetzelfde over dachten en ook de radar hadden geraadpleegd, of ze hadden kampioenschap aspiraties en "ja" dan moet je of je nou wilt of niet!! Hoewel er nog een klein druppeltje viel om 08:30 waren we er met z'n allen van overtuigd dat dit de laatste waren. Toine de Mol had daar zo zijn twijfels over en zei naar huis te keren, maar zoals Henk later zo mooi zei, Toine kan dan wel iets willen, maar of dat ook gebeurd, dat bepalen wij ("Henk") wel en zo ging Toine dus gewoon mee.
We fietsen gezamenlijk richting Den Dungen en Richard had al lek bij Josje Wingens. De groep viel uiteen en wij ploeterden met z'n vijven richting Den Dungen. De wind was nou niet bepaald gaan liggen en dus ging het tempo niet echt omhoog, in Vinkel sloten er drie aan en met z'n achten gingen die "gekken" verder, ondertussen was het gaan regenen, maar dat had volgens mij niemand meer in de gaten, de wind was nu onze grootste tegenstander.
In Den Dungen aangekomen was er nog een handvol andere fietsers die denk ik ook de Radar hadden bekeken!!!, de overige clubleden arriveerden ook vrijwel direct na ons en waren onderweg door het kop over kop werk een tweetal verloren dat het waarschijnlijk wel goed vond zo en verlangde naar een warm badje.
Een aantal leden van de "Kachelders" uit Heeswijk besloot met ons mee te fietsen en gezamenlijk of eigenlijk ook weer niet, Toine fietste dan weer in de voorste groep, dan weer effe bij ons, ging het met de wind vol in de rug weer richting het oosten. Onderweg merkte we op dat we Martin miste, kon z'n nieuwe fiets niet van het slot afkrijgen was de reactie. Martin ik neem aan dat je ook thuis bent gekomen en volgende keer wat harder roepen, helpt "misschien".
En toen begon het echt te regenen, te hozen, zeik en zeik nat waren we binnen enkele minuten. Henk verafschuwde nogmaals de buienradar en zei dat hij ook wel z'n site'je kon opzetten, waar toch niks van klopte.
In Vinkel zagen we in de verte dat groep 1, ook eieren voor z'n geld koos en van de route af week richting Heesch, zonder overleg deed onze groep hetzelfde, Nistelrode-United onder leiding van Henk hadden besloten dat het mooi was geweest.
Met 4 Hisse het laatste stukje over Zoggel naar huis, zag in de verte net de vrouw met de kinderen naar de "judo" vertrekken, dus heerlijk effe rustig in bad liggen dacht ik en volgende week niet meer op de Radar kijken, want dat geeft veel te veel gezeik onder weg, letterlijk en figuurlijk.

Rob
 

Zondag, 11 maart, groep 2.

Het was lekker weer dus met goede moed naar Heesch.
Toen ik bij de pas aankwam zag ik dat er een zeer goede opkomst was.
Onder leiding van ons aller Jantje gingen we op pad.
Eerst richting Heeswijk, via Veghel naar de pauzeplaats in Mariahout. Wat me opviel was, dat er een pauzeplaats was opgenomen in een tocht van 70km. Maar
daar zullen we maar niet over zeuren. Het was een gezellig tochtje met een lekker afsluitertje bij Chris van herpen, waar we hoorden dat er bij groep 1 ook weer
goed gekoerst was.
Ik hoop dat de opkomst iedere week zo is, dan komt het best goed dit jaar.
De groeten uit Nistelrode en tot volgende week.

Toon