Tochten van leden  2005 

Gefietst in de vakantie periode.

Peter van Bakel, Toeren met Spaanse club.


Ook wij, Theo Wijnen, Geert Schippers en ondergetekende zijn in de vakantie een paar keer op de fiets geklommen. We zijn in spanje op vakantie geweest waar we met een Spaanse club mee konden trappen. Deelnemers kwamen overal vandaan Frankrijk, Belgie, Italie, Nederland en natuurlijk Spanje.
Het was 's-morgens om half 8 verzamelen dit natuurlijk vanwege de warmte, waarna we vertrokken met ongeveer 50 personen maar dat splitste zich al snel in twee groepen. Er was begeleiding van een motorrijder die het verkeer regelde op de kruispunten waar het nodig was. Wat een mooie ervaring is als je met zo'n club meefietst is dat je de mooiste en langste klimmen voorgeschoteld krijgt. En boven op de top of beneden bij de afdaling was het gewoon wachten op iedereen net zoals we gewend zijn bij onze club.
Als we ongeveer een 90 km hadden afgelegd was het bij een restaurant
stoppen en dan werd er gegeten en gedronken en wat nagepraat wat wel
leuk was. Daarna ging ieder weer zijn eigen weg om de volgende zondag weer present te zijn. We hebben met veel mensen van alle nationaliteiten kennis gemaakt en gefietst en we zijn weer een ervaring rijker geworden wat zeker voor herhaling vatbaar is. 


Peter

Toon van de Akker, Mont Ventoux



Toen ik vakantie ging boeken zag ik op de kaart dat Mont ventoux niet ver weg was.
Aangezien mijn vorige poging mislukt was, wou ik nu toch wel op de top komen. Het was lekker weer toen we gingen, dus dat maakte het wel wat makkelijker. Na heel wat zwoegen, steunen, kreunen en vloeken kwamen we boven. Een prachtig uitzicht maakt dan weer veel goed.
Toen we aan de afdaling begonnen hebben we nog gekeken bij het monument van Tom Simpson of we iets konden vinden wat Herman daar achter gelaten zou hebben, maar ik denk dat hij er niet geweest is, want ik vond niks. Toen we verder gingen zag ik plotseling een bekende kleur aankomen ploeteren. Het was Joan van Leuken.
We hebben daarna nog wat zitten kletsen over hoe goed we ons zelf wel niet vonden. Daarna zijn we terug gegaan naar de camping, met een voldaan gevoel, want we hadden toch een berg beklommen die er wezen mag (wel van de watjes kant).

Toon

Wout van de Ven, Grossclockner.

Weer een ervaring .Vrijdag 5 aug. om 7uur opgestaan de fiets en kleren gepakt en met de bus naar bruck gereden.

Daar de fiets eruit en op naar de grossclockner. Na klein stukje vlak begon het al. Een 8 kilometer klimmen naar de tolpoortjes toe het beginpunt. Hier een kaartje gepakt voor tijdwaarneming. Het kon beginnen de benen waren warm van het beginstuk van 10%. Nu het ritme zien te vinden. Met een gemiddelde van 12% stijging fiets je door een prachtig landschap. Na heel wat afzien en haarspelbochten kwam de kou dichterbij en het eindpunt in zicht. Hier kon ik weer mijn tijd ophalen. Na 23 Km klimmen eindelijk boven op 2430m. Hier een kopje chocomel klaar maken voor de afdaling. Het was immers maar 2 graden. De arm en beenstukken gingen aan. 

De afdaling kon beginnen. Ik dacht dat mijn handen araf vielen zo kou als ik het had. Eenmaal beneden kon ik mijn oorkonde ophalen voor het beklimmen van de Grossclockner Het was de moeite meer dan waard, een mooie ervaring.

Wout

Addo Hammen, Marmotte 2005.

Op de uitslagenlijst staat mijn bruto-tijd. Als je nagaat dat ik op de laatste dag heb ingeschreven en ik dus startnummer 8441 had kun je begrijpen dat het 1 grote inhaalrace was, pas om 7.53 kwam ik over de startlijn, terwijl het startschot om 7.23 viel. Mijn netto-tijd was 7uur36min, iets sneller dus dan vorig jaar. Aangezien ik 3 kilo te zwaar ben, mijn seizoen er niet op ingesteld heb, ruim 6000 man heb moeten inhalen (zelf volgens mij door 5 man ingehaald) en bovenal jullie gezelschap (zie Marmotte 2004) en steun heb moeten missen, was ik toch best tevreden!

Het was weer een fantastisch evenement, en het weer was perfect, iets kouder dan vorig jaar, dus daardoor wat minder dorstig. Ik ben er meteen vol ingevlogen, omdat ik wist dat er t.o.v. mijn vorige tijd alleen echt winst te behalen was op de Glandon. Verder heb ik winst geboekt door alleen in Valloire voor water te stoppen. Ik heb in totaal geen 3 minuten stilgestaan (bovenop de Glandon moest ik ook even stilstaan omdat de hele weg geblokkeerd was door het grote aantal renners.) De afdalingen gingen wat minder snel: Er zijn redelijk wat ongelukken gebeurd, waar je dus ook meer last van hebt als je verder naar achteren in de koers zit, dus op meerdere plaatsen stonden ambulances en werd de snelheid eruit gehaald. En hoewel ik naar schatting onderaan de Glandon al 4000 man had ingehaald, had ik daar nog steeds geen snel groepje om het vlakke stuk snel mee te kunnen rijden. Vanaf de Lautauret naar beneden had ik echter een perfecte groep! De Alpe d'Huez ging rampzalig (1uur16minuten), vanwege mijn snelle start en de superafdaling van de Lautauret heb ik op de Alpe wat moeten inleveren.


groeten Addo.