|
Verslagen van ritten door leden. Mail
hier jouw
verslag. |
Zondag 12 okt.
Sluitingstocht.
Zo het zit er weer op het wegseizoen we hebben het afgelopen
zondag op een goede
manier afgesloten. Behalve voor Jan v. Venrooij die bij deze
laatste tocht een flinke val maakte doordat zijn voorvork afbrak.
In het Tunneke werd de uitslag van de regelmatigheidrit bekend
gemaakt. En daarbij bleek dat de winnaars slechts een verschil
hadden van 0,46 Km/h. Een knappe prestatie. De andere deelnemers
waren ook dik tevreden al was het maar omdat ze harder hadden
gereden dan ze zelf verwacht hadden. Ik denk dat we terug mogen
kijken op een geslaagd seizoen. Niet alleen de reguliere tochten
maar ook de diverse evenementen zijn goed geslaagd We zullen
tijdens de komende ledenvergadering het seizoen nog evalueren.
De uitslag van het clubkampioenschap laat nog even op zich
wachten. Dit zal tijdens de
feestavond gepresenteerd worden
Groeten, Mari
|
Zondag 21 september, Regelmatigheidrit.
De deelnemers waren opgedeeld in vier groepen voor de jaarlijkse
regelmatigheidrit. De organisatie had weer een mooie ronde
uitgezet van ongeveer 21 Km. Voor vertrek bij de
Stanserhorn, welke vandaag tevens diende als pauzeplaats
voor
Leontien's Ladies Ride, werden we gewezen op het feit dat
een wat bochtigere ronde was dan voorgaande jaren, opletten dus.
Deze ronde moest 3 keer afgelegd worden. De winnaar is de groep
die zo dicht mogelijk hun van te voren opgegeven gemiddelde
snelheid benaderd. De uitslag zal bekend worden gemaakt na de
sluitingstocht op 12 Oktober.
De route van deze regelmatigheidrit staat
hier op onze GPS pagina.
Mari
|
Zondag 7 sept,
Groep 2, Welschap 100 Km.
Zondagmorgen 08.00 uur op de misse, het leek een mooie droge dag
te worden, de Welschap route stond op het programma onder
leiding van Gerrit.
Later deze zondag waren helaas de weergoden ons niet al te
gunstig gestemd.
Met 14 man vertrokken we tegen de wind in richting Vinkel,
vervolgens naar Heeswijk en boven Schijndel langs naar Boskant.
Daarna heb ik geloof ik Best nog gezien en dat we richting
Eindhoven zijn gegaan, de regen die flink uit de lucht kwam
vallen verminderde mijn gezichtsvermogen aanzienlijk.
Ondanks de regen was het vooral voor de koffie een prachtige
tocht met veel nieuwe wegen en paadjes. De koffie was zoals ook
vorig jaar in Veldhoven (geloof ik), de kastelein is daar in
ieder geval erg grappig, dit geeft wel een leuke sfeer. Ook
onder de pauze bleef het doorregenen.
Wat onwennig en stijf klommen we weer op de fietsen, met de wind
mee dus een straf tempo. Vanwege het slechte weer is de kans op
lekke banden erg groot, maar we hadden gelukkig nog geen lekke
band gehad. Er was zelfs iemand die dit jaar nog helemaal niet
lek heeft gereden, zo zei hij onderweg.
Even voorbij het vliegveld van Eindhoven werd er de eerste keer
lek geroepen, zowel Goze als Gerrit moesten een nieuwe band erop
leggen. Vijf minuten later opnieuw lek, zelfde persoon zelfde
band. Er bleek een stukje ijzer in te hebben gezeten.
Blijven lachen was het motto, maar voor Goze was de lach er
vanaf toen hij voor de derde keer lek reed op een trainrails bij
Veghel. Band geleend en gewisseld dus weer rijden dachten we
maar wat bleek, ook zijn voorband was lek !!!
Goze heeft deze dag wel erg veel pech gehad, maar dit was nog
niet de laatste.
Bijna Veghel uit reed Twan lek, toch te hard geroepen onderweg
?????
Erg jammer van de vele regenbuien, desondanks was het een super
mooie tocht.
Gerrit bedankt.
Jan van Venrooij
|
Zaterdag 30 aug, Claud Criquielion / Zondag 31 aug Ooij polder
groep 1, 100 Km.
Eerst even dit, goed dat het weer goed is in groep 2 na een
klein beetje tumult van vorige week.(wij rijden het hele jaar al
met 10 man)
Goed nu de feiten, Herman had een mooie tocht uitgezet richting
Ooij polder. Ik zou eigenlijk niet meegaan omdat ik een dag
eerder De Criquielion gereden had, en daar meer dan anders
afgezien had. Mijn benen deden nog pijn maar ik wist dat ik diep
moest gaan om het club record van Theo Wijnen uit de boeken te
rijden (6.01 uur).Ik had het al een keer eerder geprobeerd 6.04
uur en dacht toen dit nooit, meer maar dit jaar had ik meer
getraind dan ooit. (is misschien opgevallen tijdens een van onze
tochten) Dus nog een keer proberen. Dat is dus met veel pijn
gelukt het staat nu op 5.43,59 uur voor diegenen die het willen
proberen veel succes. Mijn zie je daar niet meer (denk ik). Nu
de tocht, en jawel dwars door Berg en Dal of ik niet genoeg
bulten gezien heb dit weekend. Maar goed ze werden door ons
ieder goed verwerkt.
En in een strak tempo door de polder naar de koffie.(Jonge jonge
wat zag die uitbater van dat cafe er goed uit ik bestelde een
appelgebak ik dacht nog volgens mijn zijn die op) Toen weer
terug natuurlijk door Berg en Dal maar nu door voor ons minder
bekend stukjes. En zo door naar Grave rechts de dijk op een
beetje druk dus allemaal uitkijken!
En jawel een tegemoetkomende renner met kinderen en wij gingen
net een dame voorbij en voor je het weet lig je op de grond over
de afrastering in de stront, schapenstront, veel stront heel je
shirt onder de stront. Ad opletten straks heb je nog Q koorts
even in de gaten houden je vorm is nu goed dus vatbaar. Maar als
je nog niet bokt of blèrt na 2 dagen dan zal het wel meevallen.
We horen het wel. Na wat gelach en geouwehoer straf naar huis .
Mooie tocht Herman.
Fred
Kijk hier voor de route in Google Maps
-----
Zondag 31 augustus, Reichswald 100 Km, Groep 2.
Met de vroege ochtendzon in het gezicht gingen we om 08.00 uur
van start vanaf de Misse. Waarschijnlijk vanwege de afwezigheid
van Jan van der Heijden de vorige week, waardoor er kennelijk
toch minder gedisciplineerd werd gereden, waren er slechts 10
rijders komen opdagen. De angst was er kennelijk goed ingeslagen
bij ongeveer de helft van het aantal deelnemers van de vorige
tocht. Jammer want dat was echt niet nodig geweest.
Lekker rustig, met een beetje tegenwind, werd koers gezet
richting Schaijk, Reek en via binnenwegjes naar Escharen. Daar
de dijk op en zo naar Linden om vervolgens de Maasbrug over te
steken richting Heumen.
Kennelijk begonnen de zenuwen bij onze toerleider (hij wist
immers welke beklimmingen er zouden gaan komen) toe te slaan
want nog voor het bereiken van Heumen moest hij aan de kant voor
een grote sanitaire stop. Omdat het gras nog te hard en te nat
was kostte hem dat zijn zakdoek.
Maar schoon en wel ging het verder via Mook en het plaatsje
Plasmolen, om vervolgens de lange klim vanuit Mook richting
Groesbeek te gaan. Maar op het stuk valsplat gingen we rechtsaf
de Mookerhei op om vervolgens de klim van de St.Jansberg in
omgekeerde volgorde te nemen zodat we weer bij het restaurant de
Plasmolen uitkwamen. Dat bracht ons naar Milsbeek waarna de
zwarte weg werd beklommen en we bovenaan rechtaf Duitsland
ingingen. Even was er tumult in het peleton want drie
achterblijvers werden in de afdaling zoekgereden, waaronder de
toerleider himself. De sociale gevoelens in de groep waren
dermate groot dat enkele mensen terugreden om de drie verloren
zonen op te pikken terwijl de anderen al vast in Frasselt de
voorbereidingen troffen voor een goede pauze.
Na koffie en cola zijn we richting Kleve vertrokken om
uiteindelijk onze weg te vervolgen via Venzelderheide, Ottersum
en Gennep. Na de brug ging het linea recta richting Mill en om
aan de kilometers te komen kregen we vanaf Mill Toine als
gast-toerleider. Hij bracht ons via mooie wegen uiteindelijk in
Zeeland en via de hei kwamen we uiteindelijk in Nistelrode. Het
fietspad op de hei leende zich, met de wind in de rug, goed voor
het opvoeren van het algemeen gemiddelde.
Een mooie tocht, fijne weer en een grote motivatie in de groep!
Jan bedankt!
Marti
|
Zondag 24 augustus, Bike+ tour 100 Km, Groep 1.
De Windmolens hadden de route gewijzigd t.o.v. vorig jaar. Het
bleek de route te worden die altijd verreden werd toen de
startlokatie nog in Geffen was. Via de dijk werd er koers gezet
richting Hedelse brug om vervolgens op een toeristische manier
door Zaltbommel te gaan. Na de waalbrug weer de dijk op richting
west met flinke tegenwind. Maar er werd goed doorgetrapt wel
opletten hier op de smalle dijken voor de kerkgangers want net
als vorige week zaten we nu weer op de
Bible-belt. Veel groepen haalden we in zodat we vrijwel als
eerste op het koffieadres in Beesd aankwamen. En als je dan ook
nog met twee man tegelijk 11 koffie besteld hoef je niet lang op
koffie te wachten.
Groep 2 trof het slechter, slechts de helft werd voorzien van
koffie zodat de overige voortijdig vertrokken om hun koffie te
nuttigen bij de Macdonalds. Daar sloot naderhand de rest weer
bij aan. Het was een mooie route langs plekken waar we anders
ook niet vaak komen zoals langs de Linge. De bepijling was soms
op z'n Bels, de pijl hing vrij laat of na de afslag. Maar we
hebben niet verkeerd gereden. Bij terugkomst in Geffen
nog even een terrasje genomen met muziek van 'Adje's Music Box'
Groeten, Mari
Ps. nog 4 tochten te gaan voor we het seizoen
afsluiten. Dus nog 4 keer kans om een ritverslag te schrijven.
Pak je kans!
|
Zondag 17
augustus, Rhenen, 100 Km, groep 1.
Zo de vakanties zitten er weer op. Naast de reguliere
zondagtochten tot aan het Veldtoertochten seizoen hebben we nog
de regelmatigheidrit op 21 september. Ongetwijfeld horen we hier
binnenkort meer over.
Afgelopen zondag met 10 leden voor groep 1, aanzienlijk minder
dan groep 2, weer naar Rhenen. Aangekomen bij het pont in Oijen
hoefden we niet te wachten zodat we in
no-time bij Rhenen de heuveltjes namen. Met als gevolg dat we
aan een nog gesloten deur kwamen bij het koffieadres. Het
voorstel om dan nog maar even de
Grebbeberg te nemen werd afgeslagen want we zouden wel
ergens anders koffie kunnen verkrijgen. De koffie werd
uitgebreid genuttigd in Appeltern bij de
forellenvijver waar menig visser met een fles bier in de
hand de zondag maaltijd bij elkaar vistte. Ook een manier om de
zondagmorgen door te komen. Tijdens de koffie nog even gesproken
over een aantal leden die we de laatste tijd niet meer gezien
hebben. Zitten ze al op de MTB?
Via de brug bij Ravenstein weer de Maas over om na 114 Km weer
thuis te komen.
Groeten, Mari
|
Vakantierit
Platja D'aro - Lloret de mar - Platja D'aro.
Klik op de foto's voor een vergroting.
Woensdag 30 juli
moest het gaan gebeuren. De kustweg GI-682 van Platja D'aro naar
Lloret de mar heen en terug op de fiets was het (op het oog)
eenvoudige doel.
Geert, Theo, Peter, Jelco en gastrijder Henk zouden dit klusje
wel gauw even gaan klaren. De avond ervoor gauw even de tomtom
geraadpleegd en och... het ging maar om 45km enkele reis. 90km
in totaal dus. Tjongejonge dat was de praat niet waard gezien
onze trainingskilometers.
Nee, wij hoefden echt niet vroeg naar bed en we zouden er geen
Grafenwalder (= bier van de Lidl) voor laten staan die avond.
S'morgens om half 7 liep de wekker af. Poeh poeh....ik voelde
een lichte pijn in mijn hoofd. Toch te veel Grafenwalder of was
het die fles rode wijn "Chateau du migraine" van gister. Gauw
opschieten want Theo zat zo te zien al in vol ornaat aan zijn
rijstepap.
Klokslag 7 uur stapten we in de bus en reden we in de richting
van Platja D'aro. We waren vandaag voorzien van een volgauto
omdat Ed van bakel ( de broer van...) bereid was de bus te
rijden en gedurende de rit als ploegleider en fotograaf te
fungeren. Rond half 8 kwamen we in Platja D'aro aan. Gauw de
fietsen uit de bus gehaald en rijden maar. We moesten namelijk
niet al te laat terug zijn want het zou die dag zeer warm worden.
We reden in de richting van St Felui de Guixols en de eerste
serieuze beklimming diende zich aan. Nou nou, toch pittig zo'n
klimmetje dacht ik nog. Na een paar kilometer vormde de eerste
druppeltjes Grafenwalder zich op mijn bovenlip. Dit was echter
een voorteken van wat ons de komende 90km te wachten stond. De
GI-682 van Platja D'aro naar Lloret was namelijk een kronkelige
kustweg vol haarspeldbochten langs de rotsen van de Costa Brava.
Hier had ik allerminst op gerekend.
Er
was werkelijkwaar geen meter vlak.
We besloten dat we op eigen tempo naar boven zouden fietsen en
dat we op de top op elkaar (lees Geert Schippers) zouden wachten.
Dit gaf ons de mogelijkheid om ruimschoots van het adembenemende
uitzicht en de ongerepte natuur te genieten. Via Tossa de mar en
Canyelles kwamen we in Lloret aan alwaar we een eettentje aan de
boulevard opzochten. Even wat eten, poseren voor de foto's en
snel weer op de fiets.
Het idee dat de afdalingen van de heenweg de beklimmingen voor
de terugweg zouden worden benauwde me. Steeds maar weer klimmen,
klimmen en
nog eens klimmen. Niet eens zo steil maar er kwam gewoon geen
eind aan. Het bleef maar gaan. Bij Geert begon het beste er
vanaf te raken. De achterstand op de toppen was inmiddels zo
groot dat wij boven zelfs de tijd hadden om de telegraaf uit te
lezen. Maar ook bij ons begon het vele klimwerk zijn tol te
eisen. Was het een luchtspiegeling of zag ik Geert nu ineens
voor me fietsen. Dit kon toch niet waar zijn. Achteraf bij het
bekijken van de foto's zou blijken waarom... Geert had namelijk
het hele stuk van Cala Bona tot Galionc aan de zijkant van de
bus gehangen.
Deze foto wil ik jullie dan ook niet onthouden (zie foto).
Een paar kilometer verderop was het echter gedaan met Geert. De
kramp zat van zijn grote teen tot achter zijn oren en verslagen
zat hij op de vangrail te wachten tot de volgauto hem oppikte.
Met z'n vieren klommen we verder richting de finish en
eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat bij mij de accu ook ver
in het rood stond. Ik was dan ook zielsgelukkig toen we Platja
D'aro weer binnenreden.
Zelden heb ik zo'n prachtige tocht gereden. Misschien was het de
onderschatting waarom het zo zwaar was, maar het geheel was zeer
de moeite waard.
Fietsen inladen en gauw terug naar de Grafenwalders.
Jelco
|
Verslag van de
Marmotte, door Gijs van der Lee.
Inleiding en tevens ook aanleiding
Oz-en-Oisans heet het plaatsje waar we zijn neergestreken om die
ene prestatie te gaan leveren. Al jaren zat de tocht met die
vreemde naam in de kop van René: “La Marmotte”. Dé tocht die een
beetje wielrenner toch op zijn palmares moet hebben gedurende
zijn wielerloopbaan! Nooit kwam het ervan, maar afgelopen jaar
besloot René het initiatief te nemen en boekte hij op de gok een
chaletje van 6 tot 8 personen voor één week. En nu maar zien wie
er het lef hebben…
Tot ieders verbazing hebben we het hele chaletje vol gekregen.
Een combinatie van alcohol en de overtuigingskracht van Gijs,
René en afhaker Henk hebben bij deze werving een belangrijke rol
gespeeld. 7 dappere renners en 1 soigneur (als slagroom op de
taart was het ook nog een soigneuse) meldden zich. Point of no
return! Niet meer dan 1000 trainingskilometers achtten zij
voldoende om dat tochtje even uit te fietsen. Mocht dit nog niet
voldoende blijken, kon de tocht nog altijd op de macht worden
voltooid. Zelfs op de hongerklop moest het volgens deze
groentjes lukken. Een week hoogtestage in de Franse Alpen! We
zijn nog jong. Caren besluit op het allerlaatste moment mee te
gaan en de 7 mannen te vergezellen en vooral ondersteunen.
Zaterdag 5 juli Marmotte 2008
Om half 6 gaat de wekker en traag maar gestaag komt er leven in
de ochtend. Rustig ontbijten en voor de laatste maal werd die
ontzettende ranzige ‘herbal-shake’ naar binnen gegoten (met de
neus dicht). Met de auto naar Villard Reculas om vervolgens af
te dalen naar de start. Met strakke bekkies werd naar de start
gefietst. Met vijf Van der Lee’s in de groep was te laat komen
van tevoren al bepaald als feit zijnde. Vijf voor acht zouden
we’en block’ vertrekken. Wij passeerden de start pas om tien
over acht, tegelijk met de bezemwagen. Maar gelukkig waren we
toch al ingedeeld in het laatste startvak. Over de startmat,
even achterom kijken en……..njente! Van de 9000 deelnemers waren
wij dus echt de laatste. INHALEN!!! Om precies 3 minuten over 8
rijden Thieu en Jeroen als eerst over het startpunt. Het
gemiddelde van ongeveer 29 á 30 km/u waarmee ze naar de voet van
de Glandon fietsen steekt mager af tegen het gemiddelde van
volgens hun de 45 km/u waarmee de rest van het meer dan
9000-koppige deelnemersveld weg vliegt. Met 45 km/u richting de
Glandon, de angstgegner van de voorbereidingsweek (Croix de Fer,
vanuit het zuiden is alleen het laatste stuk anders) gekoerst.
De gekozen tactiek van ‘slowstarters’ Thieu en Jeroen scheen bij
niemand anders op te komen en zo lagen zij na een aantal
kilometers Glandon, op een enkele renner met materiaalpech na,
al achteraan het volledige deelnemersveld. Met de bezemwagen
vlak erachter fietsten ze erg rustig en relax omhoog. Het
achteraan fietsen leverde al de nodige bemoedigende reacties op
van toeschouwers langs de weg. Zo werden ze toegeschreeuwd:
“Jullie hebben zeker niet genoeg geteraind?!?!” en “achjoh,
volgend jaar beter jongens!”. De twee wilden vanuit het
achterveld een geweldige opmars gaan maken. Daarbij gaven ze een
figuurlijke stempel aan iedereen die ze voorbij fietsten.
René en Gijs zochten gelijk het eigen tempo en de klim ging als
een zonnetje: gewoon een heel eind klimmen met 9000 man voor je.
Alleen maar mensen ingehaald en heerlijk op reserve (althans zo
voelde het…) gefietst. Ach wat wil je, met zo’n
Sesamstraatverzetje van de rest duurt het wel ff. Gewoon klimmen
met de 39x25! Boven bij de pauzeplaats een enorme teringzooi,
geen doorkomen aan en al het lekkers allang opgegeten. Smerige
vijgen en rotte bananen, HLEKKUUR. Al die mensen die ons
vertelden dat ‘La Marmotte’ klote geregeld is: Weer 7 personen
erbij die dit beamen. Bidons bijgevuld, toen de afdaling. Het
gevaar waar voor werd gewaarschuwd valt allemaal reuze mee. Het
grote gevaar komt van de voorzichtige afdalers die het
inschattingsvermogen van een marmot hebben. Het stuk tussen de
Glandon en de Telegraph is lang, warm en licht omhooglopend.
Thomas en Twan voeren zowaar een compleet peloton aan. Thijs
komt langs gesuisd in een nog groter peloton met zo’n 50 km/u.
René en Gijs zijn al bijna boven op de Telegraphe. Lekker
temperatuurtje trouwens. René haalt nog een clubmaat in wiens
conditie nu al in slecht weer verkeert. Zowat alles wat in de
wielrennerij voorkomt ligt op de weg. Van armstukken tot
zonnebrand en van repen tot bidonhouders. Niks stoppen op de
top, gas erop en 5 km dalen richting Valloire. Bidons vullen en
voor de 16de keer zeiken.
Galibier is lang en klote… begin valt enigszins mee, al zitten
daar ook mindere stukken in, maar op 8 km voor de top zie je de
weg de vallei oversteken en steiler worden. Als je richting Plan
Lachat fietst, is het al een schitterend gezicht om het
fietsende lint hier tegen de berg op te zien kruipen.
Percentages van hypotheken uit de jaren 80. Krampen lagen zeker
de laatste twee kilometer (die voor de lol nog ff wat steiler
worden) op de loer. Gemiddeld 10 %. Niemand blijkt beter te
kunnen klimmen, want René en Gijs worden op de Galibier niet
meer ingehaald. Een verrassing op 5 km voor de top: Caren,
Pieter & Paulien rijden ons voorbij en maken wat foto’s. Moraal
schiet weer de lucht in en (op wat lichte maagklachten na) werd
zonder problemen de 3e top bereikt. Thijs volgt op een kleine 45
minuten en laat zich vervolgens als Paolo Salvoldelli naar
beneden rollen. Thomas en Twan zetten zich over een dood punt
heen en het bereiken van de top van de Galibier wordt vooral
door Twan als een godsgeschenk gezien. Na de eerste 9 kilometer
rustig te fietsen gingen op de zeer steile, laatste 8 kilometer,
alle remmen los. Met gemiddeld 11 of 12 per uur werden hordes
‘geparkeerde’ en lopende mensen op een hoop gereden. De
oefentijd van 1 uur en 35 minuten tijdens de training werd
verpulverd en aangescherpt naar ongeveer 1 uur en 22 minuten.
Ook Jeroen en Thieu komen boven na eerst de plee van de
plaatselijke bakker uit Valloire van een onaangename stanklucht
te voorzien.
Lange afdaling richting Alpe d’Huez. Eerste regendruppels zijn
niet leuk. Ook tunnels zijn niet grappig… gelukkig telkens het
brilletje wel op het puntje van de neus gezet, maar het blijft
een drukke weg…. De vijf tunnels zijn sensationeel op een
onplezierige manier. Je gaat er volle bak in (want je daalt) en
ziet even niets meer. Daarna ontwaar je het tegemoetkomende
verkeer, de stoepranden en de putdeksels. En uitwijken kan niet
want door het gesuis in je oren kun je de eventuele
achterliggers niet horen. Leuk om te doen: nee. Mooi verhaal om
later in de kroeg te vertellen: ja.
Alpe d’Huez in aantocht, super al die mensen aan de voet.
Klappen en juichen, een brok in je keel krijg je ervan. Hier
werd door de vele verstaanbare toeschouwers en Nederlandstalige
muziek (♫
en.. de banden van de wielen van de assen van de spaken van de
fiets van piet van pa, zijn zojuist gepasseerd
♫)
bewezen dat deze haarspeldenkoning terecht de ‘Hollandse berg’
wordt genoemd. We voelen ons goed na die afdaling van 50
kilometer. Voor een gouden plak hebben René en Gijs nog ruim een
uur. Helaas hadden ze dit niet in de gaten. Voor Gijs was de
gouden plak al direct een utopie, want aan de voet vloog de
ketting eraf en moest hij zijn weg vervolgen met een
doortrapketting. De 1.00 uur die Gijs als training gereden had,
verdampte sneller dan de koersen op de Beurs op een slechte dag.
De Alp is de eerste 2,5 km gewoon een ontzettende k*tberg vooral
als je al zo’n 50 km geklommen hebt. Mannen die volledig
uitgevloerd aan de kant van de weg liggen, mannen die kotsend
over de vangrail hangen, mannen die volkomen uitgeput, leeg voor
zich uit zitten te staren en de wandelaars; de mannen die hier
al gaan lopen in de hoop toch nog boven te komen. Toch wordt het
minder steil en vanzelf komt het moraal, want je ruikt de finish
en het besef van ‘ik ga de Marmotte uitfietsen’ wordt in de
hersenen omgezet in doping. René (8.33u) mist uiteindelijk
nietsvermoedend l’Or op 3 minuten. Gijs (8.39) mist het goud op
9 minuten. Thijs komt knap binnen op ruim een uur (9.36u) en
pakt zilver. Thomas (10.15u) mist l’Argent op 5 minuten en ook
Twan heeft aan het zilver mogen ruiken, maar strandt op 5
minuten van Thomas. Ook Thieu (11.40u) en Jeroen (11.55u) weten
La Marmotte te volbrengen! Je chip inleveren, je fiets ergens
neerpleuren, pasta pakken (na 3 happen wegmikken), diploma halen
en bijkomen.
Slotstuk
Als je een beetje getraind bent dan moet je als wielrenner dit
een keer meemaken. Qua omgeving is het alleen al fantastisch om
in de Alpen te fietsen. Vereist is dan wel om de tijd ervoor te
nemen en een weekje voor de Marmotte in de Alpen door te brengen.
We hebben de tocht alle zeven uitgefietst, wat echt een
topprestatie is van iedereen. Vele thuisblijvers hadden dit niet
van sommigen verwacht. Hierdoor is misschien bij een enkeling de
indruk ontstaan: “Als zij het kunnen, moet mij het ook lukken…”
Dit verslag heeft dit idee misschien zelfs versterkt. Voor de
mensen die zich in deze zin vinden, kan ik alleen maar zeggen
dat er maar één manier is om erachter te komen: Meedoen! Wij
volgend jaar in ieder geval zeker weer!
De Marmotte is zo zwaar als je hem zelf maakt!
Thomas ’s avonds aan tafel: Wie wil er aan mijn zeem ruiken?
Gijs van der Lee
Vanwege de lengte is het verslag een stuk ingekort. Het
volledige
verslag vind je hier.
|
Zondag 29 juni.
Tussenstand clubkampioenschap is weer bijgewerkt. Uiteraard
inclusief de kilometers van de Tweedaagse.
Zoals je kunt zien zijn de verschillen in de top niet zo groot
er kan dus nog vanalles gebeuren.
Mari
|
Omloop van de
Rips, woensdag 18 juni.
Woensdag 18-6 was het dan zover Fred zou na jaren weer een
wedstrijd gaan rijden en wel in de Rips.
Weken voorbereiding gingen er aan vooraf en na de tweedaagse was
hij er klaar voor Fred zou wel even de 60 aan gaan tikken ??????
Toen werd het woensdag half 7 haal ik je op zei Fred en om 6 uur
stond Fred dan ook al aan de deur ik dacht al dat wordt wat.
Geert reed ook mee en we hebben weinig hoeven te zeggen want hij
ratelde aan een stuk door en als we straks terug komen moeten we
ook nog even langs twee klanten daar komen we toch langs zei hij.
In de Rips aangekomen, de voorbereiding eerst het rugnummer
ophalen toen zakte de spanning en was hij niet meer zo
zenuwachtig .
Daarvan teruggekomen moest Fred nog een grote boodschap doen
maar waar, ja dat was ook geen probleem een stuk poetsdoek uit
de bus en weg was ie al weer het bos in. Nou dat scheelde alweer
een kilo. Dan omkleden wat denk je geen shirt met korte mouwen
bij, shit ! op bed laten liggen. Dan de mouwen maar afknippen
zij Geert maar dat ging toch niet door. Dus Fred met de zon aan
de hemel en de enigste met lange mouwen. Was wel makkelijk want
hij was herkenbaar in zijn Aqua Fred kledij.
Na wat ronden ingefietst te hebben naar de start. 40 deelnemers
van boven de 40 jaar dus dat was mooi. 51 km moest er gereden
worden en het startschot klonk. Na de eerste ronde zat hij er
nog bij én voorin die opdracht hadden wij hem meegegeven ??? Na
de volgende doorkomst al een kopgroep van 9 man en wat denk je
onze Fred van de Voorsprong zat er weer bij. Ze werden ook niet
meer teruggehaald en zoals wij het zagen kon hij goed meekomen
hij kwam zelfs uit het zadel uit de bocht???? Er werden ook
premies uitgedeeld maar liefst twee stuks had Fred er te pakken
dus de avond kon niet meer stuk.
Toen klonk de bel voor de laatste ronde Geert en Jelco (die was
ook gearriveerd) en ik waren zeer gespannen want zou Fred mee
kunnen doen?
De volgauto kwam door de bocht en daar kwamen ze aan, er was er
één weg en de rest kwam ook aan sprinten de nummer één kon niet
meer gepakt worden Fred zat middenin en een 500 mtr voor de
finisch kwam hij er rechts langszitten en met een laatste jump
finischte Fred als derde. Nou dachten wij dat is niet slecht
voor iemand van de Voorsprong. Intussen kwam Fred weer
teruggereden naar de finisch waar iedereen zich verzamelde voor
de prijsuitreiking.
Twee premies rijker a 1,50 euro en zijn startgeld terug en een
derde plaats en weer een ervaring rijker gingen we weer terug
richting Heesch.
Naar zijn klanten hoefden we niet want die lagen waarschijnlijk
al op bed.
Al met al een schitterende avond gehad en voor herhaling vatbaar.
Complimenten aan Fred goed gereden jongen alleen niet de 60
aangetikt maar de 57.
en blijf je vorm houden want anders ?????????
afz.een supporter
|
2 daagse
zaterdag en zondag 7 en 8 juni.
Groep 1
Het is misschien niet opgevallen maar wij groep 1 heeft hem ook
gefietst DE 2 daagse. Met veel minder succes dan HUN groep 2 wat
daar is alles koek en uitsmijter.
Wij waren dan wel op dag 1 ver uit het snelste met een ½ uur
later vertrekken, en ¾ uur eerder aan komen. Het lag misschien
daar aan dat bij het avondeten de harmonie tussen de groepen ver
te zoeken was zeker omdat woorden verdraaid worden en of
verkeerd opgevat. Maar dit alles kon onze eetlust niet bederven
wat dat was wel goed op de TV na. Dan maar naar het centrum waar
we een supergezellige avond gehad hebben, Ik moet zeggen ik heb
zelden zoveel gelachen. We hebben in onze groep en jawel zelfs
in Hun groep een heuse Lap Dancer. Ook is er in de late uurtjes
nog gevist op goudvissen.
Ook heeft 's-nachts nog iemand zijn ingewanden omgekeerd, en de
rest van de kamer slechts 1uur slaap gegund. Zijn wij 's-morgens
toch gewoon weer op de fiets gesprongen. En we moesten weer een
½ uur na HUN starten, geen probleem dus aan de gang over mooie
binnenwegen in een gestaag tempo. Dat wil zeggen 34 gemiddeld en
ja daar zaten HUN aan de koffie, Ja missie geslaagd binnen 85 km
ingehaald zou je zeggen. Dan wij ook even aan de koffie, even
pilletje voor Ad. Nog even 2 tussensprints gewonnen door …. wie
anders, HUN weer ingehaald en op naar die heuvel bij Amerongen.
Daar liep alles mis, er werd te hard doorgereden op kop, en te
laat achterom gekeken dus verkeerd, Herman de navigator van ons
zat er niet bij. Omdraaien na +/- 4 km dijk. Intussen zaten HUN
bij het pont. Dan raak je zomaar een ½ uur kwijt.
En dan ben je later op de afgesproken plaats dan je gewild had.
Maar goed als je dan mannen van toch meer dan middelbare
leeftijd daar zo enthousiast over ziet worden en bijna of
helemaal met een harde richting huis fietst, dan denk ik het is
meer dan goed zo. Maar als je dan denkt dat wordt dan gezellig
samen een pilsje pakken dan heb je het mis ook op DIT terras
gingen HUN op een andere plek zitten, weer jammer.
Kortom het was een meer dan geslaagd weekend. Een puike tocht
mooie streken en ideaal van huis vertrekken met de fiets .
Kleine kanttekening van verslag van HUN ,,,, David versloeg
Goliath op eigen kracht zo ook Nederland bij Italië en daar wil
ik Frankrijk ook nog bij zetten.
Fred vd Akker
Hoogte profiel tweedaagse. Duidelijk te zien de klimmetjes bij
Hoch Elten, Holterberg,
Veluwe en de Amerongense berg.
|
2 daagse
zaterdag en zondag 7 en 8 juni.
Groep 2
Hoe Nederland Italie versloeg, hoe David Goliath versloeg en hoe
groep 2 groep 1 versloeg.
Zaterdag 7 juni 2008 (groep 2) 180 km
Wij vertrokken met 9 man op zaterdagmorgen om 8.15u in Heesch
voor een schitterende tocht van 180 km via een stukje Duitsland
naar Nijverdal. Alles zat mee, perfect weer, wind mee, een leuke
groep en geen pech onderweg. We zijn onderweg een paar keer
gestopt voor koffie en 's middags in Ruurlo voor een uitsmijter.
We hebben rustig gereden omdat we wisten dat de finale pas op
zondag was. De echte uitsmijter op zaterdag volgde aan het einde
van de tocht, nl. de Holterberg. Hier hebben we met een aantal
mensen flink doorgetrokken en op het eind op weer gehergroepeerd
zodat we als groep bij het Stayoke hotel in Nijverdal aankwamen.
Na het douchen hebben we een lekker pilsje gepakt om onze
vochtvoorraad weer op peil te brengen. Sommige mensen hebben
uiteindelijk iets meer genuttigd dan nodig was voor hun
vochtvoorraad, maar dat maakt niet uit het was gezellig.
Op een gegeven moment moesten er afspraken gemaakt worden over
de hergroepering van groep 1 en groep 2 op zondag omdat we
allemaal tegelijk als groep bij het Tunneke wilden arriveren. Er
waren er zelfs bij die eerst thuis wilden gaan douchen omdat ze
dan nog ruim op tijd bij het Tunneke waren om groep 2 te zien
arriveren.
's Avonds hadden we een goed buffet zodat we onze
energievoorraad weer goed op peil konden brengen voor; inderdaad,
de finale op zondag. Onze groep is toen redelijk op de tijd naar
bed gegaan voor inderdaad, de finale op zondag.
Zondag 8 juni 2008 (groep 2) 165 km
Op zondagmorgen vertrokken wij weer met 9 man, die opmerkelijk
goed hersteld waren van de inspanningen van zaterdag voor weer
een schitterende tocht van 165 km. Het tempo zat er goed in.
Wederom zat alles mee, het weer was perfekt, er stond geen wind
van betekenis, geen pech onderweg, weer een mooie route en af en
toe verzorging onderweg door de begeleiders met de volgwagen
Tonnie en Peter. We wisten wat er die dag zou komen; de finale.
En toen gebeurde het, na de beklimming van de Amerongse berg
bleek dat groep 1 verkeerd gereden was, en wij dus groep 1
passeerden. Wij stonden als eerste op het pont van Amerongen en
het pont voer gelukkig al weg voordat groep 1 in de gaten had
dat ze verkeerd zaten.
Nu blijkt maar weer eens dat brute kracht en lomp geweld geen
garantie is om te winnen. Ik heb zelfs gehoord dat er in groep 1
mensen fietsen die wel 60 km/uur kunnen fietsen maar het niet
kunnen schrijven. Zo zie je maar weer met een beetje slimmigheid
en een beetje nadenken en navigeren kom je veel verder. Nadat
wij weer aan vaste wal stonden hebben we natuurlijk wel even
alles op alles gezet om voor groep 1 bij het pont van Oijen te
arriveren en uiteindelijk is dat gelukt, we hadden zelfs nog 15
minuten over, er gingen bij ons zelfs stemmen op om maar meteen
door naar huis te rijden zodat wij gedoucht op het terras bij
het Tunneke konden wachten op het arriveren van groep 1, maar
dat hebben we maar niet gedaan, de vernedering was al groot
genoeg.
Al met al hebben we een schitterend weekend gehad met erg mooie
routes door onbekende streken en ik wil de clubleden die het
weekend georganiseerd hebben bedanken voor de goede organisatie.
Peter v.d. Heijden
|
Kijk hier voor de foto's en de GPS route.
|
Zaterdag 31
mei, groep 1, Reichswaldtocht, 140 Km.
Met Joost als navigator, Marcel, Herman, Jelco, Mari en
gastrijder Gijs (zoon van Henk) die mee ging om te trainen voor
de Marmotte hebben we deze mooie klimtocht gefietst.
Klik op de plaatjes voor een vergroting.
|
Zondag 25 mei,
groep 1, 100 Km.
Slechts met zijn vieren stonden we om 8.00 uur klaar aan het
verstrek bij de pas.
Het weer zat op dit tijdstip niet mee maar de buienradar
voorspelde lange en droge periodes. En ja hoor na zo'n half
uurtje fietsen werd het droog en bleef het droog. Later brak
zelfs af en toe de zon door. We hadden afgesproken om onze
krachten naar rato te verdelen. Met de wind in de rug bommelde
we richting Zaltbommel en omstreken.
Fred stuurde ons door zijn training gebied, merendeels over
rustige landwegen.
Ook de omgeving sloot zich daar perfect bij aan. Zo af en toe
kwam er een kerkganger voorbij schieten maar verder was het
rustig, stil,vredig, ja zelfs Fred zweeg.
Even een kort bezoekje aan slot Loevenstein, waar Floris op een
slimme manier "lange Pier" versloeg. Toen op naar de koffie in
Heusden. Met fikse tegenwind was het na de koffie hard werken
maar we hielden stand en het tempo bleef op niveau.
Moe maar met een tevreden gevoel keerde we terug.
Ik denk dat er onder ons een aantal spijt hebben gehad dat ze
zijn blijven liggen, jammer.
Wij hebben genoten van deze mooie en goed verzorgde tocht.
Fred bedankt!!
Joost
|
Zaterdag 17
mei, Limbugs Mooiste, groep 1, 150 Km.
Op 17 mei stond deze tocht weer op de kalender, we zouden met 9
man van groep 1 gaan maar vanwege de voorspelde regen hadden we
3 afmeldingen. De echte mannen laten zich niet bang maken door
een beetje regen, hoewel er toch getwijfeld werd bij het vertrek
in Heesch. Maar volgens de buienradar zou het tussen 7 en half 8
droog worden en dat bleek ook te kloppen. Om 8.00u vertrokken
voor de 150 km, het was droog maar de weg niet, dus binnen 10 km
waren wij toch nat. Ik bevond mij tussen de snelste mannen van
groep 1 dus van samen fietsen kon geen sprake zijn.
Op de 1e klim ben ik mijn eigen tempo gaan rijden en waren ze zo
uit het zicht verdwenen.Na 40 km had ik ze alweer ingehaald
dankzij een lekke band van Richard en een val van Joost die er
gelukkig alleen wat ˝kleerscheuren˝ aan overhield.
Daarna
met Richard en Joost de Dode Man opgereden (1 berg kan ik dit
tempo wel aan) en samen naar de 1e pauzeplaats gereden.
Hierna is Addo met mij verder gefietst want die vond het tempo
vooraan toch iets te hoog. Samen konden we goed door rijden en
hebben nog veel fietsers ingehaald. Op de steile kuitenbijters
tot 19 % in Belgїe was het wel zwaar. In de afdalingen over
smalle natte weggetjes was het opletten voor tegemoetkomende
auto`s. Vooral de afdaling vanaf het 3-landenpunt over een
mountainbikepad met modder was lastig. Onderweg hebben we nog
een paar motregenbuitjes gehad maar het was gelukkig niet koud.
Op het laatst reden we allebei een keer lek, toch hebben we daar
geluk mee gehad want overal stonden ze banden te wisselen.
Om 15.00u waren we binnen en kregen een lekker pilsje als
beloning bij de finish. Fred, Theo, Richard en Joost stonden al
op ons te wachten, maar volgens mij nog niet lang. Daarna snel
omgekleed in de regen en op huis aan.
De
verzorging bij de pauze`s was prima (we kregen zelfs dubbele
porties op het eind) en het was een prachtige tocht over kleine
binnenweggetjes, maar eigenlijk moet het dan wel droog zijn.
Maar toch heb ik geen spijt gehad om dit jaar Limburgs Natste te
rijden.
Herman
|
Zaterdag 10-5,
Rowwen Heze tocht, groep 1, 150 Km.
Mooiste weer van de wereld en dan maar met 7 leden voor deze
tocht?? Een tocht die over verkeersarme binnenwegen voert naar
America het land van Rowwen Heze.
Toerleider en Rowwen Heze fan Herman was in stijl gekleed met
een wielershirt van Rowwen Heze (zie foto).
De kastelein van Boëms Jeu had geen bediening 's-morgens vroeg
en had geregeld dat we koffie en vlaai bij de plaatselijke
bakker op het terras konden nuttigen. De bakker is dan ook weer
de organisator van het jaarlijkse slotconcert van Rowwen Heze
volgens Herman, die met al deze promotie ongetwijfeld een keer
met de gitarist mag gaan fietsen.
Hadden we op de heenweg nog redelijk veel tegenwind op de
terugweg hadden we deze grotendeels mee wat resulteerde in een
goed gemiddelde. We waren om 12.30h thuis.
Zondag 11-5, Moederdag, groep 1, 70 Km.
Onze voorzitter, dit keer inclusief bidon, had vandaag de eer om
toerleider te mogen zijn. Via Loosbroek, Vorstenbosch,
Mariaheide, en een omweg naar de koffie bij de Kokse hoeve. Van
hieruit richting Boekel, richting Volkel en via een omweg kwamen
we in Odiliapeel en Volkel om vervolgens langs ons oud lid,
Albert vd Koolwijk die vorige week met Wim Lagarde de ronde van
Nederland heeft gefietst, weer in Vorstenbosch uit te komen. Een
tocht met 8 leden dicht bij huis maar toch weer met een aantal
niet eerder gefietste wegen.
Maandag 12-5, 2e pinksterdag, Antoon van Tilburg tocht,
groep1, 90 Km.
Vandaag toerleider Joop van Tilburg met in totaal 17 leden. Weer
een mooie opkomst
maar wel goed opletten op smalle wegen. Via de dijk richting
Berg en Dal waar we één klimmetje namen om op tijd terug te zijn
in 't Tunneke. Toen we bij 't Tunneke arriveerde bleek dat we Ad
al geruime tijd kwijt waren. Hij kwam even later binnen en het
bleek dat hij de groep al bij Berg en Dal had verloren.
Groeten, Mari
|
Zondag 27
april, Groep 1, Gennep, 100 Km.
De eerste lentedag en groep 1 gaat richting Gennep voor een
Tocht.
In Gennep aangekomen kwamen we tot de conclusie als we de tocht
zouden rijden we ver boven de aangegeven afstand zouden komen.
Dus een eigen rondje met Joost als gids. GVD al die heerlijke
klimmen in die bossen van het Reichswald, later hoorde ik dat
het vals plat was.
Iedereen was top behalve ondergetekende, dus dat was afzien
geblazen, in mijn favoriete terrein. Het gemiddelde moest nu wel
dalen, en na 100 km was de pijp leeg en vierkant onder de
krampen. "Rij nu maar door dan hebben jullie toch nog een leuke
tocht" werd olv onze toerleider in de wind geslagen. De
bemoedigende woorden als, alles komt goed maar het zal wel lang
duren, en, jouw conditie komt ook wel maar niet dit jaar, waren
voor mij reden om mijn gedachte om over te stappen naar een
andere groep te herroepen.
Bovendien de oersterke Fred heeft me de laatste 20 km geduwd (sociale
pik), waardoor het gemiddelde over 135 km niet zakte onder de
32,5.
Al bij al een enerverende tocht, de 80 jarige verjaardag van
mijn vader niet bewust meegemaakt die middag, ipv met mijn kop
in de wind met mijn kop in de soep.
Drie biertjes verder stomdronken maar vastbesloten om door te
gaan in groep 1.
Jongens, maar vooral Fred bedankt voor deze les en de hulp.
PS. Nee ik ga niet trainen in de heuvels.
Groeten, Huub
Zondag 27 april, Groep 2, Klimmen-Toon-Klimmen, 100 Km.
Op deze prachtige zonnige zondag was er (ondanks de mei vakantie)
een behoorlijke opkomst. Er stonden gisteren maar liefst
negentien personen aan het vertrek, die natuurlijk zeer benieuwd
waren waar de tocht dit keer heen zou gaan.
De toerleider voor deze tocht was Toon van Schaijk, dus dat
beloofde een
mooie (vlakke ) tocht te worden.
We vertrokken in oostelijke richting via Schaijk en Herpen naar
onze eerste klim, de brug bij Ravenstein. Vervolgens werd er
koers gezet naar Wijchen en via Leur (let op die naam) naar het
onherbergzame gebied van Hernen en Bergharen.
Onze toerleider had de tocht natuurlijk voorgereden....?? maar
kwam tot de conclusie dat de wegwerkzaamheden aldaar toch niet (volgens
zijn afspraak..) op tijd waren
opgeleverd ! Er was dan ook een kleine servivaltocht in het
parkoers opgenomen, welke door alle deelnemers met goed gevolg
kon worden volbracht.
Toen iedereen weer op den harde weg was konden we de rit weer
vervolgen en via de tweede klim, de brug bij Winssen naar
Herveld oversteken. Hier werden we de waaldijk opgestuurd, om
met een behoorlijke tegenwind richting Nijmegen te zwoegen.
Bij Lent onze derde klim, de brug bij Nijmegen om vervolgens tot
de conclusie te komen dat de Tom-Tom van Toon (de Tom-Toon...)waarschijnlijk
de geest had gegeven !
Hij stuurde ons richting Beek-Ubbergen, waar hij een verassing
voor ons in petto had.
Onze altijd sympathieke en uiterst vlakke Toon liet ons onszelf
unnen bult (op)fietsen, voor alweer de vierde klim. Ook tijdens
deze klim haperde de Tom-Toon, waardoor er halverwege een
schifting van renners plaats vond. De Tom-Toon had de verkeerde
versie van den ouwe holle weg nog in het bestand. Toen al die
goeie renners die als uurste boven waren (waaronder ik....via
enne kortere weg....) al een kwartier hadden staan wachten
sloten de "specialisten" zich weer bij de groep aan.
In rap tempo ging het naar beneden, alwaar we in Groesbeek
heerlijk in de zon van de koffie konden genieten. Terwijl we
daar rustig zaten te ontspannen kwam Bertie Buters aangefietst.
Hij zag eruit alsof hij den holle weg vijf keer had genomen ! (bleek
echter maar vier keer.....waarschijnlijk conditie gebrek...).
Na de koffie ging het via Molenhoek en de brug over het kanaal
(de vijfde klim) en de brug bij Heumen (de zesde klim) op naar
de zevende klim, de brug tussen Linden en Beers. Vanaf Beers
werd er koers gezet richting Heesch, achter Gassel langs via
Escharen en Reek.
Al met al een prachtige gevarieerde tocht, als alternatief voor
Klimmen-Banneux-Klimmen onze eigen zevenklim :
Klimmen-Toon-Klimmen.
Toon.....Bedankt ! (en blijven klimmen....)
Gozé van Leur (Leur...?)
|
Zondag 20
april, Klaver van Brabant Zijtaard 120 Km, groep 1.
Groep 1 had vandaag met slechts 9 leden een slechte opkomst. Te
weinig als er 120 Km op het programma staan. Na de inschrijving
in Zijtaard gingen we van hieruit voor de route van 80 Km. Voor
de pauze leek de route gemaakt voor de recreatieve fietser met
smalle fietspaden door de bossen en een bezoek aan de wijk
Brandevoort in Helmond.
Na de pauze ging het meer over mooie rustige binnenwegen zodat
uit de wind rijden beter mogelijk was. En dat was ook wel nodig
want ondertussen konden 3 leden geen kopwerk meer doen. Eén
daarvan was onze voorzitter die dacht de tocht zonder bidon dus
geen drinken uit te kunnen rijden. Hij moest dit bekopen met
kramp. Inmiddels is de zon aan het doorbreken en lijkt het
eindelijk voorjaar te worden. We halen een grote groep uit
Volkel nog in en even later rijden we net voor Erp de groep uit
Schaijk nog voorbij. Zodat we op tijd thuis zijn om liggend op
de bank de uitzending van de AGR te bekijken
Al met al was het een zware tocht geweest.
Groeten, Mari
|
Zondag 30 maart, Grave 100 km, groep 1.
Eindelijk gaven de berichten nu droog weer aan tot in de
namiddag. Was ook te merken aan de opkomst. Met 30 leden weer
als vanouds. Zelfs ééntje die de zomertijd erg letterlijk nam
door in korte broek te verschijnen.
Op naar Escharen om in te schrijven. Van hieruit een nieuwe
route. Eerst richting
St-Anthonius om daarna de brug bij Gennep te nemen en snel
hierna koffie in Ottersum. Na de koffie bij Molenhoek en bij
Klein Amerika de eerste (korte) klimmetjes van dit jaar. Weer
richting Escharen op de dijk langs de Maas begon het er al erg
dreigend uit te zien onze richting op. En jawel bij Schaijk
begon het weer behoorlijk nat te worden en de chill factor
daalde aardig. In ieder geval te koud voor een korte broek.
Zoals gevraagd in de ledenvergadering zullen we regelmatig een
tussenstand van het clubkampioenschap publiceren.
Groeten, Mari
|
Maandag 25 maart, tweede paasdag, voorrijden Toch(t) Effe Weg,
100 Km.
Soms maak je verkeerde keuze,
Met paasmaandag verwacht je geen besneeuwd landschap en geen
temparatuur onder 0.
Toch waren dat de ingerienten van die ochtend. In totaal waren
er toch nog 11 man op komen dagen, we misten hieronder wel een
paar gevestigde namen zoals onze gevreesde kopman Fret-Fret, ik
hoorde later (uit eerste hand) dat hij een verkeerde keuze had
gemaakt. Ook ontbrak zijn 1e luitennant Peerke van B was door
een gecompliceerde medische ingreep even uit de running is. We
hopen dat hij weer snel tussen de wielen mag zijn.
Wijs besloten we om gezamelijk te gaan en in een voor ieder goed
te happen tempo gingen we van start. In de buurt van Berlicum
had de beroemde altijd snel aankomende Theo O.Ooo... G. het
parcours aangepast om de gehele tocht nog meer allure te geven.
Helaas moest een van de meest gewaardeerde alrounder vroegtijdig
omkeer maken, soms worden twee dagen een te grote last. Het
zonnetje kwam af en toe lekker door en we kachelde lekker door
naar de koffie, bij Vingerhoeds die waarrempel open was.
Na de koffie had Theo Ooo...G. het parcours aangepast en wederom,
een mooie opwaardering van onze tocht. Naarmate we dichter bij
huis kwamen kregen we steeds meer gezelschap van clubgenoten die
achteraf 's-morgens een verkeerde keuze hadden gemaakt. Onder
beziellende leiding van onze wegkapitein bleven we keurig bij
elkaar, viel er niemand van boord en kwamen we gezamelijk weer
in Heesch aan.
Helaas voor de thuisblijvers, het mocht die ochtend erg slecht
eruit zien. Tijdens de tocht hebben we geen enkele vorm van
neerslag mogen ontvangen.
Sterker nog de zon was ons af en toe goed gezind. Ik denk dat
sommige onder ons spijt hebben dat ze niet zijn gegaan.
Joost
's- morgens voor het vertrek van onze verkenningstocht Effe weg,
sneeuwde het en leek het niet veel goeds te worden wat het weer
betreft.
Bij de Pas aangekomen groeide het groepje fanatiekelingen nog
redelijk, met daarbij enkele leden die ook vorige week present
waren met echt slecht regenweer. Je zou bijna denken dat hier
toch wel de clubkampioen uit moet komen, in voetbal termen:
kwestie van consolideren.
Het eerste half uurtje werden we nog een beetje nat van de
opspattende regen die de voorganger veroorzaakte (dan is een
spatbordje toch wel fijn, of niet dan).
Met een tegenwindje en regelmatig een flauw zonnetje werd er
richting Oirschot naar de koffiepauze gefietst.
Doordat beide groepen tezamen fietsten moest er goed opgelet
worden dat het niet te snel ging, mede door de wind zou het nog
zwaar kunnen worden.
Nabij Schijndel werden we versterkt door enkele leden (spijtoptanten)
die ons tegemoet kwamen gereden. Een hiervan was nog gewoon fris
(was ook te merken), de andere twee hadden een dag hiervoor een
redelijk zware tocht naar Berg en Dal gehad, hier hebben we dan
ook geen plezier van gehad.
In Heesch aangekomen hadden we toch onze rit weer verkend met
enkele mooie nieuwe stukken in het parcours, en iedereen was
voldaan en tevreden doordat de weersgoden ons goed gezind waren.
Laat de Lente nu maar echt beginnen.
Gegroet Theo G.
|
Zondag,
16-3-2008, Groep 1 + 2
Den Dungen stond op het programma. Maar evenals vorig jaar met
deze tocht nu ook weer veel regen. Toch zijn er 10 leden in de
regen vertrokken en hebben een rondje van 45 kilometer afgelegd.
Volgende week dan maar weer een ritverslag.
Groeten Mari
|
Zondag 9-3-2008 groep 2, 70 Km
Het was een mooie ochtend voor een mooi tochtje.
Jan had weer heel goed zijn huiswerk gedaan, dus we kregen een
paar lekkere kilometers voor de boeg.
We vertrokken richting het altijd mooie Nistelrode richting
Vorstenbosch. Daarna via Erp richting Keldonk naar het kanaal en
zo via Boerdonk naar Gemert waar we onze koffie namen. Na de
koffie ging het naar de middenpeelweg waar we zo weer richting
Nistelrode gingen. Al met al een mooie tocht van onze Jan (van
wie we overigens niet mochten zeggen dat we een doodlopende weg
ingereden waren).
We hebben daarna nog een lekker biertje gedronken. En dat was
het weer voor vandaag.
De groeten en tot volgende week.
Toon
----------------------------
Groep 1, 70 Km.
Wie bijt de spits af nou da probeer ik dan maar.
Na de winterslaap (en sommige sliepen nog), stonden we weer aan
het vertrek van weer een nieuw seizoen. Na de fiets zegening van
onze bevriende club twc de Kachelders uit Heeswijk Nu de
zegening van de Voorsprong
En wel groep 1 het is altijd spannend hoe kom je uit de
winterslaap, en anderen hoe ben je de winter door gekomen heb je
wel goed getraind. Het is altijd maar de vraag. Deze werd
vandaag meteen beantwoord. In de altijd lastige Herman Huisman
Schuren Omloop. Er stond een aardig briesje vond de één en de
ander vond het weer hard waaien.
Zo is het altijd iets natuurlijk als het nog niet lekker draait.
Na een lekke band en wat kopgetrek kwamen we aan bij de
pauzeplaats.
Na een lekker bakje koffie en kennis gemaakt te hebben met de
nieuwe eigenaars van deze plek het vertrek richting huis. Tegen
het briesje in. Er werd lekker door gekacheld
(waar ken ik dat van? ) tot dat de wind op de kant kwam staan.
Ik weet niet of dat voor ons allemaal duidelijk is, wat dat
feitelijk inhoud, kort gezegd er moet dan door iedereen wat
harder getrapt worden. Er vielen wat gaatjes die door de een en
de ander professioneel dichtgereden werden.
Maar als sommige beter rijden als de ander laat ze dan toch even
de gang gaan en niet meteen reageren. De weg draait vanzelf weer
een keer en anders de wind wel.
En als er gezegd wordt dat we de verkeersregels een beetje in
acht moeten nemen doe dat dan ook. Niet alle mede weggebruikers
zijn hetzelfde.
Maar we zijn tenslotte toch allemaal gezamenlijk en heelhuids
thuisgekomen en dat is toch waar het om gaat.
Kortom het was weer een ouderwets enerverend tochtje. En
wellicht steken we er allemaal iets van op.
Fred
|
|
|