Verslagen van ritten door leden. Mail hier jouw verslag.

Zondag 12 okt. Sluitingstocht.

Zo het zit er weer op het wegseizoen we hebben het afgelopen zondag op een goede
manier afgesloten. Behalve voor Jan v. Venrooij die bij deze laatste tocht een flinke val maakte doordat zijn voorvork afbrak. In het Tunneke werd de uitslag van de regelmatigheidrit bekend gemaakt. En daarbij bleek dat de winnaars slechts een verschil hadden van 0,46 Km/h. Een knappe prestatie. De andere deelnemers waren ook dik tevreden al was het maar omdat ze harder hadden gereden dan ze zelf verwacht hadden. Ik denk dat we terug mogen kijken op een geslaagd seizoen. Niet alleen de reguliere tochten maar ook de diverse evenementen zijn goed geslaagd We zullen tijdens de komende ledenvergadering het seizoen nog evalueren.
De uitslag van het clubkampioenschap laat nog even op zich wachten. Dit zal tijdens de
feestavond gepresenteerd worden

Groeten, Mari
 

Zondag 21 september, Regelmatigheidrit.

De deelnemers waren opgedeeld in vier groepen voor de jaarlijkse regelmatigheidrit. De organisatie had weer een mooie ronde uitgezet van ongeveer 21 Km. Voor vertrek bij de Stanserhorn, welke vandaag tevens diende als pauzeplaats voor Leontien's Ladies Ride, werden we gewezen op het feit dat een wat bochtigere ronde was dan voorgaande jaren, opletten dus. Deze ronde moest 3 keer afgelegd worden. De winnaar is de groep die zo dicht mogelijk hun van te voren opgegeven gemiddelde snelheid benaderd. De uitslag zal bekend worden gemaakt na de sluitingstocht op 12 Oktober.
De route van deze regelmatigheidrit staat hier op onze GPS pagina.

Mari
 

Zondag 7 sept, Groep 2, Welschap 100 Km.

Zondagmorgen 08.00 uur op de misse, het leek een mooie droge dag te worden, de Welschap route stond op het programma onder leiding van Gerrit.
Later deze zondag waren helaas de weergoden ons niet al te gunstig gestemd.

Met 14 man vertrokken we tegen de wind in richting Vinkel, vervolgens naar Heeswijk en boven Schijndel langs naar Boskant. Daarna heb ik geloof ik Best nog gezien en dat we richting Eindhoven zijn gegaan, de regen die flink uit de lucht kwam vallen verminderde mijn gezichtsvermogen aanzienlijk.

Ondanks de regen was het vooral voor de koffie een prachtige tocht met veel nieuwe wegen en paadjes. De koffie was zoals ook vorig jaar in Veldhoven (geloof ik), de kastelein is daar in ieder geval erg grappig, dit geeft wel een leuke sfeer. Ook onder de pauze bleef het doorregenen.

Wat onwennig en stijf klommen we weer op de fietsen, met de wind mee dus een straf tempo. Vanwege het slechte weer is de kans op lekke banden erg groot, maar we hadden gelukkig nog geen lekke band gehad. Er was zelfs iemand die dit jaar nog helemaal niet lek heeft gereden, zo zei hij onderweg.

Even voorbij het vliegveld van Eindhoven werd er de eerste keer lek geroepen, zowel Goze als Gerrit moesten een nieuwe band erop leggen. Vijf minuten later opnieuw lek, zelfde persoon zelfde band. Er bleek een stukje ijzer in te hebben gezeten.
Blijven lachen was het motto, maar voor Goze was de lach er vanaf toen hij voor de derde keer lek reed op een trainrails bij Veghel. Band geleend en gewisseld dus weer rijden dachten we maar wat bleek, ook zijn voorband was lek !!!

Goze heeft deze dag wel erg veel pech gehad, maar dit was nog niet de laatste.
Bijna Veghel uit reed Twan lek, toch te hard geroepen onderweg ?????

Erg jammer van de vele regenbuien, desondanks was het een super mooie tocht.

Gerrit bedankt.

Jan van Venrooij
 

Zaterdag 30 aug, Claud Criquielion / Zondag 31 aug Ooij polder groep 1, 100 Km.

Eerst even dit, goed dat het weer goed is in groep 2 na een klein beetje tumult van vorige week.(wij rijden het hele jaar al met 10 man)

Goed nu de feiten, Herman had een mooie tocht uitgezet richting Ooij polder. Ik zou eigenlijk niet meegaan omdat ik een dag eerder De Criquielion gereden had, en daar meer dan anders afgezien had. Mijn benen deden nog pijn maar ik wist dat ik diep moest gaan om het club record van Theo Wijnen uit de boeken te rijden (6.01 uur).Ik had het al een keer eerder geprobeerd 6.04 uur en dacht toen dit nooit, meer maar dit jaar had ik meer getraind dan ooit. (is misschien opgevallen tijdens een van onze tochten) Dus nog een keer proberen. Dat is dus met veel pijn gelukt het staat nu op 5.43,59 uur voor diegenen die het willen proberen veel succes. Mijn zie je daar niet meer (denk ik). Nu de tocht, en jawel dwars door Berg en Dal of ik niet genoeg bulten gezien heb dit weekend. Maar goed ze werden door ons ieder goed verwerkt.

En in een strak tempo door de polder naar de koffie.(Jonge jonge wat zag die uitbater van dat cafe er goed uit ik bestelde een appelgebak ik dacht nog volgens mijn zijn die op) Toen weer terug natuurlijk door Berg en Dal maar nu door voor ons minder bekend stukjes. En zo door naar Grave rechts de dijk op een beetje druk dus allemaal uitkijken!
En jawel een tegemoetkomende renner met kinderen en wij gingen net een dame voorbij en voor je het weet lig je op de grond over de afrastering in de stront, schapenstront, veel stront heel je shirt onder de stront. Ad opletten straks heb je nog Q koorts even in de gaten houden je vorm is nu goed dus vatbaar. Maar als je nog niet bokt of blèrt na 2 dagen dan zal het wel meevallen. We horen het wel. Na wat gelach en geouwehoer straf naar huis . Mooie tocht Herman.

Fred

Kijk hier voor de route in Google Maps

-----

Zondag 31 augustus, Reichswald 100 Km, Groep 2.

Met de vroege ochtendzon in het gezicht gingen we om 08.00 uur van start vanaf de Misse. Waarschijnlijk vanwege de afwezigheid van Jan van der Heijden de vorige week, waardoor er kennelijk toch minder gedisciplineerd werd gereden, waren er slechts 10 rijders komen opdagen. De angst was er kennelijk goed ingeslagen bij ongeveer de helft van het aantal deelnemers van de vorige tocht. Jammer want dat was echt niet nodig geweest.
Lekker rustig, met een beetje tegenwind, werd koers gezet richting Schaijk, Reek en via binnenwegjes naar Escharen. Daar de dijk op en zo naar Linden om vervolgens de Maasbrug over te steken richting Heumen.
Kennelijk begonnen de zenuwen bij onze toerleider (hij wist immers welke beklimmingen er zouden gaan komen) toe te slaan want nog voor het bereiken van Heumen moest hij aan de kant voor een grote sanitaire stop. Omdat het gras nog te hard en te nat was kostte hem dat zijn zakdoek.
Maar schoon en wel ging het verder via Mook en het plaatsje Plasmolen, om vervolgens de lange klim vanuit Mook richting Groesbeek te gaan. Maar op het stuk valsplat gingen we rechtsaf de Mookerhei op om vervolgens de klim van de St.Jansberg in omgekeerde volgorde te nemen zodat we weer bij het restaurant de Plasmolen uitkwamen. Dat bracht ons naar Milsbeek waarna de zwarte weg werd beklommen en we bovenaan rechtaf Duitsland ingingen. Even was er tumult in het peleton want drie achterblijvers werden in de afdaling zoekgereden, waaronder de toerleider himself. De sociale gevoelens in de groep waren dermate groot dat enkele mensen terugreden om de drie verloren zonen op te pikken terwijl de anderen al vast in Frasselt de voorbereidingen troffen voor een goede pauze.
Na koffie en cola zijn we richting Kleve vertrokken om uiteindelijk onze weg te vervolgen via Venzelderheide, Ottersum en Gennep. Na de brug ging het linea recta richting Mill en om aan de kilometers te komen kregen we vanaf Mill Toine als gast-toerleider. Hij bracht ons via mooie wegen uiteindelijk in Zeeland en via de hei kwamen we uiteindelijk in Nistelrode. Het fietspad op de hei leende zich, met de wind in de rug, goed voor het opvoeren van het algemeen gemiddelde.
Een mooie tocht, fijne weer en een grote motivatie in de groep! Jan bedankt!


Marti
 

Zondag 24 augustus, Bike+ tour 100 Km, Groep 1.

De Windmolens hadden de route gewijzigd t.o.v. vorig jaar. Het bleek de route te worden die altijd verreden werd toen de startlokatie nog in Geffen was. Via de dijk werd er koers gezet richting Hedelse brug om vervolgens op een toeristische manier door Zaltbommel te gaan. Na de waalbrug weer de dijk op richting west met flinke tegenwind. Maar er werd goed doorgetrapt wel opletten hier op de smalle dijken voor de kerkgangers want net als vorige week zaten we nu weer op de Bible-belt. Veel groepen haalden we in zodat we vrijwel als eerste op het koffieadres in Beesd aankwamen. En als je dan ook nog met twee man tegelijk 11 koffie besteld hoef je niet lang op koffie te wachten.
Groep 2 trof het slechter, slechts de helft werd voorzien van koffie zodat de overige voortijdig vertrokken om hun koffie te nuttigen bij de Macdonalds. Daar sloot naderhand de rest weer bij aan. Het was een mooie route langs plekken waar we anders ook niet vaak komen zoals langs de Linge. De bepijling was soms op z'n Bels, de pijl hing vrij laat of na de afslag. Maar we hebben niet verkeerd gereden. Bij terugkomst in Geffen
nog even een terrasje genomen met muziek van 'Adje's Music Box'

Groeten, Mari
Ps. nog 4 tochten te gaan voor we het seizoen afsluiten. Dus nog 4 keer kans om een ritverslag te schrijven. Pak je kans!

 

Zondag 17 augustus, Rhenen, 100 Km, groep 1.

Zo de vakanties zitten er weer op. Naast de reguliere zondagtochten tot aan het Veldtoertochten seizoen hebben we nog de regelmatigheidrit op 21 september. Ongetwijfeld horen we hier binnenkort meer over.

Afgelopen zondag met 10 leden voor groep 1, aanzienlijk minder dan groep 2, weer naar Rhenen. Aangekomen bij het pont in Oijen hoefden we niet te wachten zodat we in
no-time bij Rhenen de heuveltjes namen. Met als gevolg dat we aan een nog gesloten deur kwamen bij het koffieadres. Het voorstel om dan nog maar even de Grebbeberg te nemen werd afgeslagen want we zouden wel ergens anders koffie kunnen verkrijgen. De koffie werd uitgebreid genuttigd in Appeltern bij de forellenvijver waar menig visser met een fles bier in de hand de zondag maaltijd bij elkaar vistte. Ook een manier om de zondagmorgen door te komen. Tijdens de koffie nog even gesproken over een aantal leden die we de laatste tijd niet meer gezien hebben. Zitten ze al op de MTB?
Via de brug bij Ravenstein weer de Maas over om na 114 Km weer thuis te komen.

Groeten, Mari
 

Vakantierit Platja D'aro - Lloret de mar - Platja D'aro.

Klik op de foto's voor een vergroting.

Woensdag 30 juli moest het gaan gebeuren. De kustweg GI-682 van Platja D'aro naar Lloret de mar heen en terug op de fiets was het (op het oog) eenvoudige doel. Geert, Theo, Peter, Jelco en gastrijder Henk zouden dit klusje wel gauw even gaan klaren. De avond ervoor gauw even de tomtom geraadpleegd en och... het ging maar om 45km enkele reis. 90km in totaal dus. Tjongejonge dat was de praat niet waard gezien onze trainingskilometers.
Nee, wij hoefden echt niet vroeg naar bed en we zouden er geen Grafenwalder (= bier van de Lidl) voor laten staan die avond.

S'morgens om half 7 liep de wekker af. Poeh poeh....ik voelde een lichte pijn in mijn hoofd. Toch te veel Grafenwalder of was het die fles rode wijn "Chateau du migraine" van gister. Gauw opschieten want Theo zat zo te zien al in vol ornaat aan zijn rijstepap.

Klokslag 7 uur stapten we in de bus en reden we in de richting van Platja D'aro. We waren vandaag voorzien van een volgauto omdat Ed van bakel ( de broer van...) bereid was de bus te rijden en gedurende de rit als ploegleider en fotograaf te fungeren. Rond half 8 kwamen we in Platja D'aro aan. Gauw de fietsen uit de bus gehaald en rijden maar. We moesten namelijk niet al te laat terug zijn want het zou die dag zeer warm worden.
We reden in de richting van St Felui de Guixols en de eerste serieuze beklimming diende zich aan. Nou nou, toch pittig zo'n klimmetje dacht ik nog. Na een paar kilometer vormde de eerste druppeltjes Grafenwalder zich op mijn bovenlip. Dit was echter een voorteken van wat ons de komende 90km te wachten stond. De GI-682 van Platja D'aro naar Lloret was namelijk een kronkelige kustweg vol haarspeldbochten langs de rotsen van de Costa Brava. Hier had ik allerminst op gerekend. Er was werkelijkwaar geen meter vlak.
We besloten dat we op eigen tempo naar boven zouden fietsen en dat we op de top op elkaar (lees Geert Schippers) zouden wachten. Dit gaf ons de mogelijkheid om ruimschoots van het adembenemende uitzicht en de ongerepte natuur te genieten. Via Tossa de mar en Canyelles kwamen we in Lloret aan alwaar we een eettentje aan de boulevard opzochten. Even wat eten, poseren voor de foto's en snel weer op de fiets.
Het idee dat de afdalingen van de heenweg de beklimmingen voor de terugweg zouden worden benauwde me. Steeds maar weer klimmen, klimmen en


nog eens klimmen. Niet eens zo steil maar er kwam gewoon geen eind aan. Het bleef maar gaan. Bij Geert begon het beste er vanaf te raken. De achterstand op de toppen was inmiddels zo groot dat wij boven zelfs de tijd hadden om de telegraaf uit te lezen. Maar ook bij ons begon het vele klimwerk zijn tol te eisen. Was het een luchtspiegeling of zag ik Geert nu ineens voor me fietsen. Dit kon toch niet waar zijn. Achteraf bij het bekijken van de foto's zou blijken waarom... Geert had namelijk het hele stuk van Cala Bona tot Galionc aan de zijkant van de bus gehangen.
Deze foto wil ik jullie dan ook niet onthouden (zie foto).
Een paar kilometer verderop was het echter gedaan met Geert. De kramp zat van zijn grote teen tot achter zijn oren en verslagen zat hij op de vangrail te wachten tot de volgauto hem oppikte.
Met z'n vieren klommen we verder richting de finish en eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat bij mij de accu ook ver in het rood stond. Ik was dan ook zielsgelukkig toen we Platja D'aro weer binnenreden.
Zelden heb ik zo'n prachtige tocht gereden. Misschien was het de onderschatting waarom het zo zwaar was, maar het geheel was zeer de moeite waard.
Fietsen inladen en gauw terug naar de Grafenwalders.

Jelco
 

Verslag van de Marmotte, door Gijs van der Lee.

Inleiding en tevens ook aanleiding
Oz-en-Oisans heet het plaatsje waar we zijn neergestreken om die ene prestatie te gaan leveren. Al jaren zat de tocht met die vreemde naam in de kop van René: “La Marmotte”. Dé tocht die een beetje wielrenner toch op zijn palmares moet hebben gedurende zijn wielerloopbaan! Nooit kwam het ervan, maar afgelopen jaar besloot René het initiatief te nemen en boekte hij op de gok een chaletje van 6 tot 8 personen voor één week. En nu maar zien wie er het lef hebben…

Tot ieders verbazing hebben we het hele chaletje vol gekregen. Een combinatie van alcohol en de overtuigingskracht van Gijs, René en afhaker Henk hebben bij deze werving een belangrijke rol gespeeld. 7 dappere renners en 1 soigneur (als slagroom op de taart was het ook nog een soigneuse) meldden zich. Point of no return! Niet meer dan 1000 trainingskilometers achtten zij voldoende om dat tochtje even uit te fietsen. Mocht dit nog niet voldoende blijken, kon de tocht nog altijd op de macht worden voltooid. Zelfs op de hongerklop moest het volgens deze groentjes lukken. Een week hoogtestage in de Franse Alpen! We zijn nog jong. Caren besluit op het allerlaatste moment mee te gaan en de 7 mannen te vergezellen en vooral ondersteunen.

Zaterdag 5 juli Marmotte 2008
Om half 6 gaat de wekker en traag maar gestaag komt er leven in de ochtend. Rustig ontbijten en voor de laatste maal werd die ontzettende ranzige ‘herbal-shake’ naar binnen gegoten (met de neus dicht). Met de auto naar Villard Reculas om vervolgens af te dalen naar de start. Met strakke bekkies werd naar de start gefietst. Met vijf Van der Lee’s in de groep was te laat komen van tevoren al bepaald als feit zijnde. Vijf voor acht zouden we’en block’ vertrekken. Wij passeerden de start pas om tien over acht, tegelijk met de bezemwagen. Maar gelukkig waren we toch al ingedeeld in het laatste startvak. Over de startmat, even achterom kijken en……..njente! Van de 9000 deelnemers waren wij dus echt de laatste. INHALEN!!! Om precies 3 minuten over 8 rijden Thieu en Jeroen als eerst over het startpunt. Het gemiddelde van ongeveer 29 á 30 km/u waarmee ze naar de voet van de Glandon fietsen steekt mager af tegen het gemiddelde van volgens hun de 45 km/u waarmee de rest van het meer dan 9000-koppige deelnemersveld weg vliegt. Met 45 km/u richting de Glandon, de angstgegner van de voorbereidingsweek (Croix de Fer, vanuit het zuiden is alleen het laatste stuk anders) gekoerst.

De gekozen tactiek van ‘slowstarters’ Thieu en Jeroen scheen bij niemand anders op te komen en zo lagen zij na een aantal kilometers Glandon, op een enkele renner met materiaalpech na, al achteraan het volledige deelnemersveld. Met de bezemwagen vlak erachter fietsten ze erg rustig en relax omhoog. Het achteraan fietsen leverde al de nodige bemoedigende reacties op van toeschouwers langs de weg. Zo werden ze toegeschreeuwd: “Jullie hebben zeker niet genoeg geteraind?!?!” en “achjoh, volgend jaar beter jongens!”. De twee wilden vanuit het achterveld een geweldige opmars gaan maken. Daarbij gaven ze een figuurlijke stempel aan iedereen die ze voorbij fietsten.
René en Gijs zochten gelijk het eigen tempo en de klim ging als een zonnetje: gewoon een heel eind klimmen met 9000 man voor je. Alleen maar mensen ingehaald en heerlijk op reserve (althans zo voelde het…) gefietst. Ach wat wil je, met zo’n Sesamstraatverzetje van de rest duurt het wel ff. Gewoon klimmen met de 39x25! Boven bij de pauzeplaats een enorme teringzooi, geen doorkomen aan en al het lekkers allang opgegeten. Smerige vijgen en rotte bananen, HLEKKUUR. Al die mensen die ons vertelden dat ‘La Marmotte’ klote geregeld is: Weer 7 personen erbij die dit beamen. Bidons bijgevuld, toen de afdaling. Het gevaar waar voor werd gewaarschuwd valt allemaal reuze mee. Het grote gevaar komt van de voorzichtige afdalers die het inschattingsvermogen van een marmot hebben. Het stuk tussen de Glandon en de Telegraph is lang, warm en licht omhooglopend. Thomas en Twan voeren zowaar een compleet peloton aan. Thijs komt langs gesuisd in een nog groter peloton met zo’n 50 km/u. René en Gijs zijn al bijna boven op de Telegraphe. Lekker temperatuurtje trouwens. René haalt nog een clubmaat in wiens conditie nu al in slecht weer verkeert. Zowat alles wat in de wielrennerij voorkomt ligt op de weg. Van armstukken tot zonnebrand en van repen tot bidonhouders. Niks stoppen op de top, gas erop en 5 km dalen richting Valloire. Bidons vullen en voor de 16de keer zeiken.

Galibier is lang en klote… begin valt enigszins mee, al zitten daar ook mindere stukken in, maar op 8 km voor de top zie je de weg de vallei oversteken en steiler worden. Als je richting Plan Lachat fietst, is het al een schitterend gezicht om het fietsende lint hier tegen de berg op te zien kruipen. Percentages van hypotheken uit de jaren 80. Krampen lagen zeker de laatste twee kilometer (die voor de lol nog ff wat steiler worden) op de loer. Gemiddeld 10 %. Niemand blijkt beter te kunnen klimmen, want René en Gijs worden op de Galibier niet meer ingehaald. Een verrassing op 5 km voor de top: Caren, Pieter & Paulien rijden ons voorbij en maken wat foto’s. Moraal schiet weer de lucht in en (op wat lichte maagklachten na) werd zonder problemen de 3e top bereikt. Thijs volgt op een kleine 45 minuten en laat zich vervolgens als Paolo Salvoldelli naar beneden rollen. Thomas en Twan zetten zich over een dood punt heen en het bereiken van de top van de Galibier wordt vooral door Twan als een godsgeschenk gezien. Na de eerste 9 kilometer rustig te fietsen gingen op de zeer steile, laatste 8 kilometer, alle remmen los. Met gemiddeld 11 of 12 per uur werden hordes ‘geparkeerde’ en lopende mensen op een hoop gereden. De oefentijd van 1 uur en 35 minuten tijdens de training werd verpulverd en aangescherpt naar ongeveer 1 uur en 22 minuten. Ook Jeroen en Thieu komen boven na eerst de plee van de plaatselijke bakker uit Valloire van een onaangename stanklucht te voorzien.

Lange afdaling richting Alpe d’Huez. Eerste regendruppels zijn niet leuk. Ook tunnels zijn niet grappig… gelukkig telkens het brilletje wel op het puntje van de neus gezet, maar het blijft een drukke weg…. De vijf tunnels zijn sensationeel op een onplezierige manier. Je gaat er volle bak in (want je daalt) en ziet even niets meer. Daarna ontwaar je het tegemoetkomende verkeer, de stoepranden en de putdeksels. En uitwijken kan niet want door het gesuis in je oren kun je de eventuele achterliggers niet horen. Leuk om te doen: nee. Mooi verhaal om later in de kroeg te vertellen: ja.

Alpe d’Huez in aantocht, super al die mensen aan de voet. Klappen en juichen, een brok in je keel krijg je ervan. Hier werd door de vele verstaanbare toeschouwers en Nederlandstalige muziek (♫ en.. de banden van de wielen van de assen van de spaken van de fiets van piet van pa, zijn zojuist gepasseerd ♫) bewezen dat deze haarspeldenkoning terecht de ‘Hollandse berg’ wordt genoemd. We voelen ons goed na die afdaling van 50 kilometer. Voor een gouden plak hebben René en Gijs nog ruim een uur. Helaas hadden ze dit niet in de gaten. Voor Gijs was de gouden plak al direct een utopie, want aan de voet vloog de ketting eraf en moest hij zijn weg vervolgen met een doortrapketting. De 1.00 uur die Gijs als training gereden had, verdampte sneller dan de koersen op de Beurs op een slechte dag. De Alp is de eerste 2,5 km gewoon een ontzettende k*tberg vooral als je al zo’n 50 km geklommen hebt. Mannen die volledig uitgevloerd aan de kant van de weg liggen, mannen die kotsend over de vangrail hangen, mannen die volkomen uitgeput, leeg voor zich uit zitten te staren en de wandelaars; de mannen die hier al gaan lopen in de hoop toch nog boven te komen. Toch wordt het minder steil en vanzelf komt het moraal, want je ruikt de finish en het besef van ‘ik ga de Marmotte uitfietsen’ wordt in de hersenen omgezet in doping. René (8.33u) mist uiteindelijk nietsvermoedend l’Or op 3 minuten. Gijs (8.39) mist het goud op 9 minuten. Thijs komt knap binnen op ruim een uur (9.36u) en pakt zilver. Thomas (10.15u) mist l’Argent op 5 minuten en ook Twan heeft aan het zilver mogen ruiken, maar strandt op 5 minuten van Thomas. Ook Thieu (11.40u) en Jeroen (11.55u) weten La Marmotte te volbrengen! Je chip inleveren, je fiets ergens neerpleuren, pasta pakken (na 3 happen wegmikken), diploma halen en bijkomen.

Slotstuk
Als je een beetje getraind bent dan moet je als wielrenner dit een keer meemaken. Qua omgeving is het alleen al fantastisch om in de Alpen te fietsen. Vereist is dan wel om de tijd ervoor te nemen en een weekje voor de Marmotte in de Alpen door te brengen. We hebben de tocht alle zeven uitgefietst, wat echt een topprestatie is van iedereen. Vele thuisblijvers hadden dit niet van sommigen verwacht. Hierdoor is misschien bij een enkeling de indruk ontstaan: “Als zij het kunnen, moet mij het ook lukken…” Dit verslag heeft dit idee misschien zelfs versterkt. Voor de mensen die zich in deze zin vinden, kan ik alleen maar zeggen dat er maar één manier is om erachter te komen: Meedoen! Wij volgend jaar in ieder geval zeker weer!

De Marmotte is zo zwaar als je hem zelf maakt!

Thomas ’s avonds aan tafel: Wie wil er aan mijn zeem ruiken?

Gijs van der Lee

Vanwege de lengte is het verslag een stuk ingekort. Het volledige verslag vind je hier.
 

Zondag 29 juni.

Tussenstand clubkampioenschap is weer bijgewerkt. Uiteraard inclusief de kilometers    van de Tweedaagse. Zoals je kunt zien zijn de verschillen in de top niet zo groot er kan dus nog vanalles gebeuren.

 

Mari

 

Omloop van de Rips, woensdag 18 juni.

Woensdag 18-6 was het dan zover Fred zou na jaren weer een wedstrijd gaan rijden en wel in de Rips.
Weken voorbereiding gingen er aan vooraf en na de tweedaagse was hij er klaar voor Fred zou wel even de 60 aan gaan tikken ??????
Toen werd het woensdag half 7 haal ik je op zei Fred en om 6 uur stond Fred dan ook al aan de deur ik dacht al dat wordt wat. Geert reed ook mee en we hebben weinig hoeven te zeggen want hij ratelde aan een stuk door en als we straks terug komen moeten we ook nog even langs twee klanten daar komen we toch langs zei hij.
In de Rips aangekomen, de voorbereiding eerst het rugnummer ophalen toen zakte de spanning en was hij niet meer zo zenuwachtig .
Daarvan teruggekomen moest Fred nog een grote boodschap doen maar waar, ja dat was ook geen probleem een stuk poetsdoek uit de bus en weg was ie al weer het bos in. Nou dat scheelde alweer een kilo. Dan omkleden wat denk je geen shirt met korte mouwen bij, shit ! op bed laten liggen. Dan de mouwen maar afknippen zij Geert maar dat ging toch niet door. Dus Fred met de zon aan de hemel en de enigste met lange mouwen. Was wel makkelijk want hij was herkenbaar in zijn Aqua Fred kledij.
Na wat ronden ingefietst te hebben naar de start. 40 deelnemers van boven de 40 jaar dus dat was mooi. 51 km moest er gereden worden en het startschot klonk. Na de eerste ronde zat hij er nog bij én voorin die opdracht hadden wij hem meegegeven ??? Na de volgende doorkomst al een kopgroep van 9 man en wat denk je onze Fred van de Voorsprong zat er weer bij. Ze werden ook niet meer teruggehaald en zoals wij het zagen kon hij goed meekomen hij kwam zelfs uit het zadel uit de bocht???? Er werden ook premies uitgedeeld maar liefst twee stuks had Fred er te pakken dus de avond kon niet meer stuk.
Toen klonk de bel voor de laatste ronde Geert en Jelco (die was ook gearriveerd) en ik waren zeer gespannen want zou Fred mee kunnen doen?
De volgauto kwam door de bocht en daar kwamen ze aan, er was er één weg en de rest kwam ook aan sprinten de nummer één kon niet meer gepakt worden Fred zat middenin en een 500 mtr voor de finisch kwam hij er rechts langszitten en met een laatste jump finischte Fred als derde. Nou dachten wij dat is niet slecht voor iemand van de Voorsprong. Intussen kwam Fred weer teruggereden naar de finisch waar iedereen zich verzamelde voor de prijsuitreiking.
Twee premies rijker a 1,50 euro en zijn startgeld terug en een derde plaats en weer een ervaring rijker gingen we weer terug richting Heesch.
Naar zijn klanten hoefden we niet want die lagen waarschijnlijk al op bed.
Al met al een schitterende avond gehad en voor herhaling vatbaar. Complimenten aan Fred goed gereden jongen alleen niet de 60 aangetikt maar de 57.
en blijf je vorm houden want anders ?????????

afz.een supporter
 

2 daagse zaterdag en zondag 7 en 8 juni.

Groep 1

Het is misschien niet opgevallen maar wij groep 1 heeft hem ook gefietst DE 2 daagse. Met veel minder succes dan HUN groep 2 wat daar is alles koek en uitsmijter.

Wij waren dan wel op dag 1 ver uit het snelste met een ½ uur later vertrekken, en ¾ uur eerder aan komen. Het lag misschien daar aan dat bij het avondeten de harmonie tussen de groepen ver te zoeken was zeker omdat woorden verdraaid worden en of verkeerd opgevat. Maar dit alles kon onze eetlust niet bederven wat dat was wel goed op de TV na. Dan maar naar het centrum waar we een supergezellige avond gehad hebben, Ik moet zeggen ik heb zelden zoveel gelachen. We hebben in onze groep en jawel zelfs in Hun groep een heuse Lap Dancer. Ook is er in de late uurtjes nog gevist op goudvissen.

Ook heeft 's-nachts nog iemand zijn ingewanden omgekeerd, en de rest van de kamer slechts 1uur slaap gegund. Zijn wij 's-morgens toch gewoon weer op de fiets gesprongen. En we moesten weer een ½ uur na HUN starten, geen probleem dus aan de gang over mooie binnenwegen in een gestaag tempo. Dat wil zeggen 34 gemiddeld en ja daar zaten HUN aan de koffie, Ja missie geslaagd binnen 85 km ingehaald zou je zeggen. Dan wij ook even aan de koffie, even pilletje voor Ad. Nog even 2 tussensprints gewonnen door …. wie anders, HUN weer ingehaald en op naar die heuvel bij Amerongen. Daar liep alles mis, er werd te hard doorgereden op kop, en te laat achterom gekeken dus verkeerd, Herman de navigator van ons zat er niet bij. Omdraaien na +/- 4 km dijk. Intussen zaten HUN bij het pont. Dan raak je zomaar een ½ uur kwijt.

En dan ben je later op de afgesproken plaats dan je gewild had. Maar goed als je dan mannen van toch meer dan middelbare leeftijd daar zo enthousiast over ziet worden en bijna of helemaal met een harde richting huis fietst, dan denk ik het is meer dan goed zo. Maar als je dan denkt dat wordt dan gezellig samen een pilsje pakken dan heb je het mis ook op DIT terras gingen HUN op een andere plek zitten, weer jammer.

Kortom het was een meer dan geslaagd weekend. Een puike tocht mooie streken en ideaal van huis vertrekken met de fiets .

Kleine kanttekening van verslag van HUN ,,,, David versloeg Goliath op eigen kracht zo ook Nederland bij Italië en daar wil ik Frankrijk ook nog bij zetten.

Fred vd Akker

Hoogte profiel tweedaagse. Duidelijk te zien de klimmetjes bij Hoch Elten, Holterberg,
Veluwe en de Amerongense berg.

 

2 daagse zaterdag en zondag 7 en 8 juni.

Groep 2

Hoe Nederland Italie versloeg, hoe David Goliath versloeg en hoe groep 2 groep 1 versloeg.

Zaterdag 7 juni 2008 (groep 2) 180 km

Wij vertrokken met 9 man op zaterdagmorgen om 8.15u in Heesch voor een schitterende tocht van 180 km via een stukje Duitsland naar Nijverdal. Alles zat mee, perfect weer, wind mee, een leuke groep en geen pech onderweg. We zijn onderweg een paar keer gestopt voor koffie en 's middags in Ruurlo voor een uitsmijter. We hebben rustig gereden omdat we wisten dat de finale pas op zondag was. De echte uitsmijter op zaterdag volgde aan het einde van de tocht, nl. de Holterberg. Hier hebben we met een aantal mensen flink doorgetrokken en op het eind op weer gehergroepeerd zodat we als groep bij het Stayoke hotel in Nijverdal aankwamen.
Na het douchen hebben we een lekker pilsje gepakt om onze vochtvoorraad weer op peil te brengen. Sommige mensen hebben uiteindelijk iets meer genuttigd dan nodig was voor hun vochtvoorraad, maar dat maakt niet uit het was gezellig.
Op een gegeven moment moesten er afspraken gemaakt worden over de hergroepering van groep 1 en groep 2 op zondag omdat we allemaal tegelijk als groep bij het Tunneke wilden arriveren. Er waren er zelfs bij die eerst thuis wilden gaan douchen omdat ze dan nog ruim op tijd bij het Tunneke waren om groep 2 te zien arriveren.
's Avonds hadden we een goed buffet zodat we onze energievoorraad weer goed op peil konden brengen voor; inderdaad, de finale op zondag. Onze groep is toen redelijk op de tijd naar bed gegaan voor inderdaad, de finale op zondag.

Zondag 8 juni 2008 (groep 2) 165 km

Op zondagmorgen vertrokken wij weer met 9 man, die opmerkelijk goed hersteld waren van de inspanningen van zaterdag voor weer een schitterende tocht van 165 km. Het tempo zat er goed in. Wederom zat alles mee, het weer was perfekt, er stond geen wind van betekenis, geen pech onderweg, weer een mooie route en af en toe verzorging onderweg door de begeleiders met de volgwagen Tonnie en Peter. We wisten wat er die dag zou komen; de finale. En toen gebeurde het, na de beklimming van de Amerongse berg bleek dat groep 1 verkeerd gereden was, en wij dus groep 1 passeerden. Wij stonden als eerste op het pont van Amerongen en het pont voer gelukkig al weg voordat groep 1 in de gaten had dat ze verkeerd zaten.
Nu blijkt maar weer eens dat brute kracht en lomp geweld geen garantie is om te winnen. Ik heb zelfs gehoord dat er in groep 1 mensen fietsen die wel 60 km/uur kunnen fietsen maar het niet kunnen schrijven. Zo zie je maar weer met een beetje slimmigheid en een beetje nadenken en navigeren kom je veel verder. Nadat wij weer aan vaste wal stonden hebben we natuurlijk wel even alles op alles gezet om voor groep 1 bij het pont van Oijen te arriveren en uiteindelijk is dat gelukt, we hadden zelfs nog 15 minuten over, er gingen bij ons zelfs stemmen op om maar meteen door naar huis te rijden zodat wij gedoucht op het terras bij het Tunneke konden wachten op het arriveren van groep 1, maar dat hebben we maar niet gedaan, de vernedering was al groot genoeg.

Al met al hebben we een schitterend weekend gehad met erg mooie routes door onbekende streken en ik wil de clubleden die het weekend georganiseerd hebben bedanken voor de goede organisatie.

Peter v.d. Heijden
 

Kijk hier voor de foto's en de GPS route.

 

Zaterdag 31 mei, groep 1, Reichswaldtocht, 140 Km.

Met Joost als navigator, Marcel, Herman, Jelco, Mari en gastrijder Gijs (zoon van Henk) die mee ging om te trainen voor de Marmotte hebben we deze mooie klimtocht gefietst.

                      Klik op de plaatjes voor een vergroting.

Zondag 25 mei, groep 1, 100 Km.

Slechts met zijn vieren stonden we om 8.00 uur klaar aan het verstrek bij de pas.
Het weer zat op dit tijdstip niet mee maar de buienradar voorspelde lange en droge periodes. En ja hoor na zo'n half uurtje fietsen werd het droog en bleef het droog. Later brak zelfs af en toe de zon door. We hadden afgesproken om onze krachten naar rato te verdelen. Met de wind in de rug bommelde we richting Zaltbommel en omstreken.
Fred stuurde ons door zijn training gebied, merendeels over rustige landwegen.
Ook de omgeving sloot zich daar perfect bij aan. Zo af en toe kwam er een kerkganger voorbij schieten maar verder was het rustig, stil,vredig, ja zelfs Fred zweeg.
Even een kort bezoekje aan slot Loevenstein, waar Floris op een slimme manier "lange Pier" versloeg. Toen op naar de koffie in Heusden. Met fikse tegenwind was het na de koffie hard werken maar we hielden stand en het tempo bleef op niveau.
Moe maar met een tevreden gevoel keerde we terug.

Ik denk dat er onder ons een aantal spijt hebben gehad dat ze zijn blijven liggen, jammer.
Wij hebben genoten van deze mooie en goed verzorgde tocht.
Fred bedankt!!

Joost
 

Zaterdag 17 mei, Limbugs Mooiste, groep 1, 150 Km.

Op 17 mei stond deze tocht weer op de kalender, we zouden met 9 man van groep 1 gaan maar vanwege de voorspelde regen hadden we 3 afmeldingen. De echte mannen laten zich niet bang maken door een beetje regen, hoewel er toch getwijfeld werd bij het vertrek in Heesch. Maar volgens de buienradar zou het tussen 7 en half 8 droog worden en dat bleek ook te kloppen. Om 8.00u vertrokken voor de 150 km, het was droog maar de weg niet, dus binnen 10 km waren wij toch nat. Ik bevond mij tussen de snelste mannen van groep 1 dus van samen fietsen kon geen sprake zijn.

Op de 1e klim ben ik mijn eigen tempo gaan rijden en waren ze zo uit het zicht verdwenen.Na 40 km had ik ze alweer ingehaald dankzij een lekke band van Richard en een val van Joost die er gelukkig alleen wat ˝kleerscheuren˝ aan overhield.

Daarna met Richard en Joost de Dode Man opgereden (1 berg kan ik dit tempo wel aan) en samen naar de 1e pauzeplaats gereden.
Hierna is Addo met mij verder gefietst want die vond het tempo vooraan toch iets te hoog. Samen konden we goed door rijden en hebben nog veel fietsers ingehaald. Op de steile kuitenbijters tot 19 % in Belgїe was het wel zwaar. In de afdalingen over smalle natte weggetjes was het opletten voor tegemoetkomende auto`s. Vooral de afdaling vanaf het 3-landenpunt over een mountainbikepad met modder was lastig. Onderweg hebben we nog een paar motregenbuitjes gehad maar het was gelukkig niet koud. Op het laatst reden we allebei een keer lek, toch hebben we daar geluk mee gehad want overal stonden ze banden te wisselen.








Om 15.00u waren we binnen en kregen een lekker pilsje als beloning bij de finish. Fred, Theo, Richard en Joost stonden al op ons te wachten, maar volgens mij nog niet lang. Daarna snel omgekleed in de regen en op huis aan.
De verzorging bij de pauze`s was prima (we kregen zelfs dubbele porties op het eind) en het was een prachtige tocht over kleine binnenweggetjes, maar eigenlijk moet het dan wel droog zijn. Maar toch heb ik geen spijt gehad om dit jaar Limburgs Natste te rijden.

Herman





















 

Zaterdag 10-5, Rowwen Heze tocht, groep 1, 150 Km.

Mooiste weer van de wereld en dan maar met 7 leden voor deze tocht?? Een tocht die over verkeersarme binnenwegen voert naar America het land van Rowwen Heze.
Toerleider en Rowwen Heze fan Herman was in stijl gekleed met een wielershirt van Rowwen Heze (zie foto).
De kastelein van Boëms Jeu had geen bediening 's-morgens vroeg en had geregeld dat we koffie en vlaai bij de plaatselijke bakker op het terras konden nuttigen. De bakker is dan ook weer de organisator van het jaarlijkse slotconcert van Rowwen Heze volgens Herman, die met al deze promotie ongetwijfeld een keer met de gitarist mag gaan fietsen.
Hadden we op de heenweg nog redelijk veel tegenwind op de terugweg hadden we deze grotendeels mee wat resulteerde in een goed gemiddelde. We waren om 12.30h thuis.

Zondag 11-5, Moederdag, groep 1, 70 Km.

Onze voorzitter, dit keer inclusief bidon, had vandaag de eer om toerleider te mogen zijn. Via Loosbroek, Vorstenbosch, Mariaheide, en een omweg naar de koffie bij de Kokse hoeve. Van hieruit richting Boekel, richting Volkel en via een omweg kwamen we in Odiliapeel en Volkel om vervolgens langs ons oud lid, Albert vd Koolwijk die vorige week met Wim Lagarde de ronde van Nederland heeft gefietst, weer in Vorstenbosch uit te komen. Een tocht met 8 leden dicht bij huis maar toch weer met een aantal niet eerder gefietste wegen.

Maandag 12-5, 2e pinksterdag, Antoon van Tilburg tocht, groep1, 90 Km.

Vandaag toerleider Joop van Tilburg met in totaal 17 leden. Weer een mooie opkomst
maar wel goed opletten op smalle wegen. Via de dijk richting Berg en Dal waar we één klimmetje namen om op tijd terug te zijn in 't Tunneke. Toen we bij 't Tunneke arriveerde bleek dat we Ad al geruime tijd kwijt waren. Hij kwam even later binnen en het bleek dat hij de groep al bij Berg en Dal had verloren.

Groeten, Mari

 

Zondag 27 april, Groep 1, Gennep, 100 Km.

De eerste lentedag en groep 1 gaat richting Gennep voor een Tocht.
In Gennep aangekomen kwamen we tot de conclusie als we de tocht zouden rijden we ver boven de aangegeven afstand zouden komen. Dus een eigen rondje met Joost als gids. GVD al die heerlijke klimmen in die bossen van het Reichswald, later hoorde ik dat het vals plat was.
Iedereen was top behalve ondergetekende, dus dat was afzien geblazen, in mijn favoriete terrein. Het gemiddelde moest nu wel dalen, en na 100 km was de pijp leeg en vierkant onder de krampen. "Rij nu maar door dan hebben jullie toch nog een leuke tocht" werd olv onze toerleider in de wind geslagen. De bemoedigende woorden als, alles komt goed maar het zal wel lang duren, en, jouw conditie komt ook wel maar niet dit jaar, waren voor mij reden om mijn gedachte om over te stappen naar een andere groep te herroepen.
Bovendien de oersterke Fred heeft me de laatste 20 km geduwd (sociale pik), waardoor het gemiddelde over 135 km niet zakte onder de 32,5.

Al bij al een enerverende tocht, de 80 jarige verjaardag van mijn vader niet bewust meegemaakt die middag, ipv met mijn kop in de wind met mijn kop in de soep.
Drie biertjes verder stomdronken maar vastbesloten om door te gaan in groep 1.
Jongens, maar vooral Fred bedankt voor deze les en de hulp.

PS. Nee ik ga niet trainen in de heuvels.

Groeten, Huub

Zondag 27 april, Groep 2, Klimmen-Toon-Klimmen, 100 Km.

Op deze prachtige zonnige zondag was er (ondanks de mei vakantie) een behoorlijke opkomst. Er stonden gisteren maar liefst negentien personen aan het vertrek, die natuurlijk zeer benieuwd waren waar de tocht dit keer heen zou gaan.
De toerleider voor deze tocht was Toon van Schaijk, dus dat beloofde een
mooie (vlakke ) tocht te worden.
We vertrokken in oostelijke richting via Schaijk en Herpen naar onze eerste klim, de brug bij Ravenstein. Vervolgens werd er koers gezet naar Wijchen en via Leur (let op die naam) naar het onherbergzame gebied van Hernen en Bergharen.
Onze toerleider had de tocht natuurlijk voorgereden....?? maar kwam tot de conclusie dat de wegwerkzaamheden aldaar toch niet (volgens zijn afspraak..) op tijd waren
opgeleverd ! Er was dan ook een kleine servivaltocht in het parkoers opgenomen, welke door alle deelnemers met goed gevolg kon worden volbracht.

Toen iedereen weer op den harde weg was konden we de rit weer vervolgen en via de tweede klim, de brug bij Winssen naar Herveld oversteken. Hier werden we de waaldijk opgestuurd, om met een behoorlijke tegenwind richting Nijmegen te zwoegen.
Bij Lent onze derde klim, de brug bij Nijmegen om vervolgens tot de conclusie te komen dat de Tom-Tom van Toon (de Tom-Toon...)waarschijnlijk de geest had gegeven !
Hij stuurde ons richting Beek-Ubbergen, waar hij een verassing voor ons in petto had.
Onze altijd sympathieke en uiterst vlakke Toon liet ons onszelf unnen bult (op)fietsen, voor alweer de vierde klim. Ook tijdens deze klim haperde de Tom-Toon, waardoor er halverwege een schifting van renners plaats vond. De Tom-Toon had de verkeerde versie van den ouwe holle weg nog in het bestand. Toen al die goeie renners die als uurste boven waren (waaronder ik....via enne kortere weg....) al een kwartier hadden staan wachten sloten de "specialisten" zich weer bij de groep aan.

In rap tempo ging het naar beneden, alwaar we in Groesbeek heerlijk in de zon van de koffie konden genieten. Terwijl we daar rustig zaten te ontspannen kwam Bertie Buters aangefietst. Hij zag eruit alsof hij den holle weg vijf keer had genomen ! (bleek echter maar vier keer.....waarschijnlijk conditie gebrek...).
Na de koffie ging het via Molenhoek en de brug over het kanaal (de vijfde klim) en de brug bij Heumen (de zesde klim) op naar de zevende klim, de brug tussen Linden en Beers. Vanaf Beers werd er koers gezet richting Heesch, achter Gassel langs via Escharen en Reek.
Al met al een prachtige gevarieerde tocht, als alternatief voor Klimmen-Banneux-Klimmen onze eigen zevenklim : Klimmen-Toon-Klimmen.
Toon.....Bedankt ! (en blijven klimmen....)

Gozé van Leur (Leur...?)
 

Zondag 20 april, Klaver van Brabant Zijtaard 120 Km, groep 1.

Groep 1 had vandaag met slechts 9 leden een slechte opkomst. Te weinig als er 120 Km op het programma staan. Na de inschrijving in Zijtaard gingen we van hieruit voor de route van 80 Km. Voor de pauze leek de route gemaakt voor de recreatieve fietser met smalle fietspaden door de bossen en een bezoek aan de wijk Brandevoort in Helmond.
Na de pauze ging het meer over mooie rustige binnenwegen zodat uit de wind rijden beter mogelijk was. En dat was ook wel nodig want ondertussen konden 3 leden geen kopwerk meer doen. Eén daarvan was onze voorzitter die dacht de tocht zonder bidon dus geen drinken uit te kunnen rijden. Hij moest dit bekopen met kramp. Inmiddels is de zon aan het doorbreken en lijkt het eindelijk voorjaar te worden. We halen een grote groep uit Volkel nog in en even later rijden we net voor Erp de groep uit Schaijk nog voorbij. Zodat we op tijd thuis zijn om liggend op de bank de uitzending van de AGR te bekijken
Al met al was het een zware tocht geweest.

Groeten, Mari
 

Zondag 30 maart, Grave 100 km, groep 1.

Eindelijk gaven de berichten nu droog weer aan tot in de namiddag. Was ook te merken aan de opkomst. Met 30 leden weer als vanouds. Zelfs ééntje die de zomertijd erg letterlijk nam door in korte broek te verschijnen.
Op naar Escharen om in te schrijven. Van hieruit een nieuwe route. Eerst richting
St-Anthonius  om daarna de brug bij Gennep te nemen en snel hierna koffie in Ottersum. Na de koffie bij Molenhoek en bij Klein Amerika de eerste (korte) klimmetjes van dit jaar. Weer richting Escharen op de dijk langs de Maas begon het er al erg dreigend uit te zien onze richting op. En jawel bij Schaijk begon het weer behoorlijk nat te worden en de chill factor daalde aardig. In ieder geval te koud voor een korte broek.    

Zoals gevraagd in de ledenvergadering zullen we regelmatig een tussenstand van het clubkampioenschap publiceren.

Groeten, Mari
 

Maandag 25 maart, tweede paasdag, voorrijden Toch(t) Effe Weg, 100 Km.

Soms maak je verkeerde keuze,

Met paasmaandag verwacht je geen besneeuwd landschap en geen temparatuur onder 0.
Toch waren dat de ingerienten van die ochtend. In totaal waren er toch nog 11 man op komen dagen, we misten hieronder wel een paar gevestigde namen zoals onze gevreesde kopman Fret-Fret, ik hoorde later (uit eerste hand) dat hij een verkeerde keuze had gemaakt. Ook ontbrak zijn 1e luitennant Peerke van B was door een gecompliceerde medische ingreep even uit de running is. We hopen dat hij weer snel tussen de wielen mag zijn.
Wijs besloten we om gezamelijk te gaan en in een voor ieder goed te happen tempo gingen we van start. In de buurt van Berlicum had de beroemde altijd snel aankomende Theo O.Ooo... G. het parcours aangepast om de gehele tocht nog meer allure te geven.
Helaas moest een van de meest gewaardeerde alrounder vroegtijdig omkeer maken, soms worden twee dagen een te grote last. Het zonnetje kwam af en toe lekker door en we kachelde lekker door naar de koffie, bij Vingerhoeds die waarrempel open was.
Na de koffie had Theo Ooo...G. het parcours aangepast en wederom, een mooie opwaardering van onze tocht. Naarmate we dichter bij huis kwamen kregen we steeds meer gezelschap van clubgenoten die achteraf 's-morgens een verkeerde keuze hadden gemaakt. Onder beziellende leiding van onze wegkapitein bleven we keurig bij elkaar, viel er niemand van boord en kwamen we gezamelijk weer in Heesch aan.

Helaas voor de thuisblijvers, het mocht die ochtend erg slecht eruit zien. Tijdens de tocht hebben we geen enkele vorm van neerslag mogen ontvangen.
Sterker nog de zon was ons af en toe goed gezind. Ik denk dat sommige onder ons spijt hebben dat ze niet zijn gegaan.

Joost


's- morgens voor het vertrek van onze verkenningstocht Effe weg, sneeuwde het en leek het niet veel goeds te worden wat het weer betreft.
Bij de Pas aangekomen groeide het groepje fanatiekelingen nog redelijk, met daarbij enkele leden die ook vorige week present waren met echt slecht regenweer. Je zou bijna denken dat hier toch wel de clubkampioen uit moet komen, in voetbal termen: kwestie van consolideren.
Het eerste half uurtje werden we nog een beetje nat van de opspattende regen die de voorganger veroorzaakte (dan is een spatbordje toch wel fijn, of niet dan).
Met een tegenwindje en regelmatig een flauw zonnetje werd er richting Oirschot naar de koffiepauze gefietst.
Doordat beide groepen tezamen fietsten moest er goed opgelet worden dat het niet te snel ging, mede door de wind zou het nog zwaar kunnen worden.
Nabij Schijndel werden we versterkt door enkele leden (spijtoptanten) die ons tegemoet kwamen gereden. Een hiervan was nog gewoon fris (was ook te merken), de andere twee hadden een dag hiervoor een redelijk zware tocht naar Berg en Dal gehad, hier hebben we dan ook geen plezier van gehad.
In Heesch aangekomen hadden we toch onze rit weer verkend met enkele mooie nieuwe stukken in het parcours, en iedereen was voldaan en tevreden doordat de weersgoden ons goed gezind waren.
Laat de Lente nu maar echt beginnen.

Gegroet Theo G.
 

Zondag, 16-3-2008, Groep 1 + 2

Den Dungen stond op het programma. Maar evenals vorig jaar met deze tocht nu ook weer veel regen. Toch zijn er 10 leden in de regen vertrokken en hebben een rondje van 45 kilometer afgelegd.

Volgende week dan maar weer een ritverslag.

Groeten Mari
 

Zondag 9-3-2008 groep 2, 70 Km

Het was een mooie ochtend voor een mooi tochtje.
Jan had weer heel goed zijn huiswerk gedaan, dus we kregen een paar lekkere kilometers voor de boeg.
We vertrokken richting het altijd mooie Nistelrode richting Vorstenbosch. Daarna via Erp richting Keldonk naar het kanaal en zo via Boerdonk naar Gemert waar we onze koffie namen. Na de koffie ging het naar de middenpeelweg waar we zo weer richting Nistelrode gingen. Al met al een mooie tocht van onze Jan (van wie we overigens niet mochten zeggen dat we een doodlopende weg ingereden waren).
We hebben daarna nog een lekker biertje gedronken. En dat was het weer voor vandaag.
De groeten en tot volgende week.

Toon

----------------------------
Groep 1, 70 Km.

Wie bijt de spits af nou da probeer ik dan maar.

Na de winterslaap (en sommige sliepen nog), stonden we weer aan het vertrek van weer een nieuw seizoen. Na de fiets zegening van onze bevriende club twc de Kachelders uit Heeswijk Nu de zegening van de Voorsprong
En wel groep 1 het is altijd spannend hoe kom je uit de winterslaap, en anderen hoe ben je de winter door gekomen heb je wel goed getraind. Het is altijd maar de vraag. Deze werd vandaag meteen beantwoord. In de altijd lastige Herman Huisman Schuren Omloop. Er stond een aardig briesje vond de één en de ander vond het weer hard waaien.
Zo is het altijd iets natuurlijk als het nog niet lekker draait. Na een lekke band en wat kopgetrek kwamen we aan bij de pauzeplaats.
Na een lekker bakje koffie en kennis gemaakt te hebben met de nieuwe eigenaars van deze plek het vertrek richting huis. Tegen het briesje in. Er werd lekker door gekacheld
(waar ken ik dat van? ) tot dat de wind op de kant kwam staan. Ik weet niet of dat voor ons allemaal duidelijk is, wat dat feitelijk inhoud, kort gezegd er moet dan door iedereen wat harder getrapt worden. Er vielen wat gaatjes die door de een en de ander professioneel dichtgereden werden.
Maar als sommige beter rijden als de ander laat ze dan toch even de gang gaan en niet meteen reageren. De weg draait vanzelf weer een keer en anders de wind wel.
En als er gezegd wordt dat we de verkeersregels een beetje in acht moeten nemen doe dat dan ook. Niet alle mede weggebruikers zijn hetzelfde.
Maar we zijn tenslotte toch allemaal gezamenlijk en heelhuids thuisgekomen en dat is toch waar het om gaat.
Kortom het was weer een ouderwets enerverend tochtje. En wellicht steken we er allemaal iets van op.

Fred