Verslagen van ritten door leden. Mail
hier jouw verslag.
Sluitingstocht. 18 okt.
Na een ritje van 50 km waarbij we een sponsor als gastrenner
hadden, Werner van De Meulenreek, was het weer tijd voor de
jaarlijkse afsluiting in 't Tunneke.
Onder behoorlijke belangstelling reikte onze voorzitter de
prijzen voor het clubkampioenschap van 2009 uit. Algemeen
clubkampioen met 4210 club kilometers is geworden Fred vd Akker.
In 1979 was hij eerder clubkampioen en was er daarom op gebrand
om het na 30 jaar weer te worden. Bij weer of geen weer, Fred
stond op de Misse. En dat hij het voor elkaar gekregen heeft is
duidelijk met een afstand van ruim 500 Km op de nummer 2.
Daarna was het woord aan de commissie van de Regelmatigheidrit
voor de uitslag van deze beproeving. Dat we steeds meer ervaring
na een 3 tal jaren krijgen in deze strijd mag wel blijken uit de
einduitslag. De groepen zitten steeds dichter bij het door hun
opgegeven gemiddelde. De winnaars, Johan Verdiesen, Bert Pepers,
Wim Lagarde en Hans v. Oort hadden slechts een verschil van 0,03
Km/h tussen het opgegeven en gereden gemiddelde! Ik geloof niet
dat dit nog ooit geëvenaard zal worden.
Terugkijkend op het seizoen denk ik dat we een mooi seizoen
hebben gehad waarbij door de club vele kilometers zijn afgelegd.
De opkomst was zonder meer goed. Ook op de zaterdagen bleek er
veel belangstelling te zijn voor de wat langere tochten, die
overigens prima door groep 1 en 2 samen zijn gefietst. Dit alles
blijkt helaas niet uit de ritverslagen, het aantal inzendingen
liet dit jaar de wensen over. Waar we de oorzaak moeten zoeken
weet ik niet. Hebben jullie ideeën hier over laat het maar
weten.
Groeten, Mari
13-9-2009
Het is jullie misschien al opgevallen dat het aantal
ritverslagen de laatste tijd minimaal is.
Maar het is nog niet te laat, het wegseizoen duurt nog 4 weken.
Dus grijp die kans!
Webmaster.
De Marmotte
tijdens de vakantie, Aug 2009.
Afgelopen winter hadden 4 sterke Nistelrodense klimmers het idee
opgepakt om de tocht der tochten te gaan fietsen. Dat er een
beetje voor getraind moest worden was wel duidelijk. Ze hebben
ook enorm afgezien afgelopen winter, de vraag was of het wel
genoeg zou zijn? (Daarover later meer)
Ondergetekende zou wel meegaan om de inwendige mens te
versterken. Na eerst een fijne vakantie gevierd te hebben
reisden we af naar Bourg d'Oisans waar we de renners troffen op
de camping.
Na een gezellig avondje doorgebracht te hebben, werd er
afgesproken dat ze om 7 uur 's-morgens zouden vertrekken. Ze
waren allemaal goed op tijd, wel ietwat zenuwachtig, maar dat
mocht de pret niet drukken. Toen ik na 1,5 uur wegreed, dacht ik
ze snel aan te treffen maar dat viel tegen, want ze hadden er
een goed tempo in zitten.
Boven op de Croix de Fer trof ik Twan in zijn onverzettelijke
stijl, de rest was al bezig met de afdaling richting de
Telegraph. Na even een klein pauze genomen te hebben werd deze
met gemak beklommen. Onderweg hadden ze wat last van een paar
vrachtwagens met wel 4 aanhangers, maar dat was toch ook wel
mooi om te zien.
Er was afgesproken dat ze boven op de Galibier zouden wachten op
elkaar. Nou is de Galibier niet een berg die je zo maar even
beklimt, daar zijn ze nu ook wel achter.
Chris begon als eerste aan deze klim, met Henk in zijn kielzog.
Daarachter kwam Marco in een mooie rustige cadans die we van hem
wel kennen. Twan deed het mooi op zijn eigen tempo, wat heel
verstandig was.
Ik heb onderweg regelmatig gestopt om te kijken hoe het ging met
iedereen. Ik had het gevoel dat ze iedere kilometer een jaar
ouder werden (de beklimming is 17 km, dus....)
Boven stonden Miriam, Mieke en de kids van Marco, uitbundig aan
te moedigen om ze naar boven te schreeuwen.
Toen ik iedereen boven zag komen, als eerste Chris met niet ver
daarachter Henk een kleine 10 min. later Marco en op een klein
half uurtje kwam Twan, dacht ik echt, hier gaan slachtoffers
vallen. Maar na een 30 min werd aan de afdaling begonnen
richting Alp d huez.
Ik ben toen doorgereden naar de camping om me om te kleden want
ik zou mee de laatste berg beklimmen. Nou weet iedereen wel wat
een talent ik ben als het op klimmen aankomt, maar ik had ook
Mont Ventoux al beklommen, dus het vertrouwen was er wel. We
begonnen gezamenlijk aan de klim. De eerste 4 km is ongeveer 12
% met als gevolg dat we niet lang bij elkaar bleven. Chris Marco
en Henk reden in een gestaag tempo naar boven. Voor Twan en mij
duurde het iets langer maar na een geweldige inspanning kwamen
we toch ook boven.
Onderweg werden we aangemoedigd door vrouw en kinders. Toen we
uiteindelijk boven waren kwamen de emoties los. Ze hadden het
toch maar geflikt om deze zeer zware tocht tot een goed einde te
brengen.
Na een gezellig avondje napraten over de geweldige prestatie die
ze geleverd hadden, zijn we een dag later aan de terug reis
begonnen. Ik heb onderweg nog menigmaal aan deze jongens
gedacht, hoeveel ze afgezien hebben.
Ik heb enorm genoten van deze dag, en ik wil even zeggen dat ik
enorm respect heb voor een ieder die deze tocht uitrijd, want
het is enorm zwaar.
De groeten van een niet klimmer, Toon vd Akker
Komkommertijd daarom maar een mooi filmpje.
2 daagse 2009,
27 en 28 juni, 195 en 185 Km.
De tweedaagse is altijd een hoogtepunt op onze kalender. Zowel
sportief gezien maar ook qua gezelligheid. 2 dagen op stap weg
van huis voor sommige onder ons een welkome afwisseling. Het is
altijd maar de vraag waar we naar toe gaan en zelfs als je weet
wat het einddoel is zijn er vaak nog verrassingen.
Dit jaar was Maastricht de plaats van bestemming. Je kunt er
recht naar toe fietsen dan ben je er na ongeveer 120 km. Nee de
commissie had gekozen voor een iets langere afstand. 195 Km zou
er afgelegd moeten worden de eerste dag. Er werd om 7.30h
gestart in twee groepen van elk 10 deelnemers. Elke groep
voorzien van twee GPS ontvangers.
Via
Maarheeze waar we onze eerste koffiestop hadden bij Weert de
grens passerend Belgie in om vervolgens tot een stukje boven
Luik en de nodige heuvels weer richting noord te fietsen zodat
we in Maastricht uit kwamen. Het verblijf was in het, prachtig
aan de Maasoever en 200 m van het Vrijthof gelegen, Stayokay
hotel. Waar groep 1 om 15.00h arriveerde en groep 2 ongeveer een
uur later. De kamers met stapelbedden hadden volgens sommige
meer weg van een psychiatrische inrichting maar is dan voor de
club wel weer betaalbaar. En daarbij, we zitten toch meestal op
het terras.
Op zondag weer terug en dat ook weer niet het meest gericht.
Eerst langs de Maas naar het zuiden en een stuk door de
voerstreek om vervolgens weer over de heuvels richting noord te
gaan. Onderweg nog even een kleine opstopping vanwege een
processie. Sommige hadden nog nooit van een processie gehoord
kijk
hier voor de uitleg.
185 Km stonden vandaag op het programma en dat was na de
inspanning van gisteren ruim voldoende.
Degene die de indruk hadden dat er dag 2 meer geklommen moest
worden hadden het bij het rechte eind, het waren respectievelijk
528 en 663 hoogtemeters volgens Google maps. Zie de plaatjes.
Beide dagen werkelijk een prachtige routes gehad. Vanaf de
eerste meters tot aan 't Tunneke waar we nog even bij elkaar
kwamen hebben we overal over rustige binnenwegen gefietst. En
daarmee was het een prachtige en uitdagende 2-daagse geworden.
Moe maar voldaan, is er door Peter op het prikbord gezet. En dat
geldt voor de meeste deelnemers denk ik.
Op zaterdag stonden 2 tochten gepland maar ook deze dag werd er
door groep 1 en 2 gezamelijk gereden. Ook werd i.v.m. het 30
jarig jubileum de tocht ingekort tot 110 Km. Met 15 leden
vertrokken we onder leiding van GPS Gerrit voor een tocht door
de Peel.
Via Landerd, Wilbertoort, St Anthonius, Oploo, Overloon naar
Venray het verste punt van vandaag. Op het besproken koffieadres
in Elsendorp aangekomen werd de koffie al ingeschonken voordat
we goed en wel plaats hadden genomen. Tocht vervolgde via
Venhorst, Odiliapeel, Uden. We waren om 11.30h thuis ruim op
tijd voor het middagprogramma.
Dit jaar is het 30 jaar geleden dat onze club is opgericht. We
wilden aan deze mijlpaal aandacht besteden in de vorm van een
activiteit. De 30 jarig jubileum commissie had een leuk
programma in elkaar gezet voor deze zaterdag. Eerst een GPS
wandeltocht door de Maashorst met daar aan gekoppeld een aantal
opdrachten. Na deze activiteit liet de BBQ zich goed smaken.
Joost en Joan hadden het er maar druk mee om iedereen van vlees
te voorzien.
Tot een uur of 10 hebben we nog wat zitten buurten onder het
genot van een drankje en muziek van
Van Gogh Drive-in-Show. Zo kon je vernemen dat een aantal
leden vakantie hebben afgesproken aan de voet van de Alpe d'Huez
om op eigen gelegenheid de Marmotte te gaan rijden. Van deze
sportieve uitdaging verwacht ik hier nog wel een verslag.
Foto's van de jubileumdag zijn binnenkort op deze site te zien.
Op zondag stond de tocht van de Keienrenners gepland. Via de
fietsstraat eerst naar Megen om in te schrijven voor de 120 Km.
Het begin van de tocht kwam een aantal deelnemers bekend voor
daar we in het vorige weekend hier ook al 2 keer waren geweest.
Maar al snel kwamen we op voor ons onbekende wegen. Het was een
prachtige tocht die ze uitgezet hadden. Niet alleen over bekende
klimmetjes maar ook nieuwe waren opgenomen in deze nieuwe route.
Bij Rhenen was nog een tussenstop waar peperkoek en een blikje
Red Bull werd aangeboden. Deze energie stoot was echter
onvoldoende zou later blijken. Want normaal wordt er op de brug
bij Tiel nog gedemarreerd, maar vandaag zat het er niet in. Het
beste was er voor de meeste hier dan ook wel af en ik denk dat
ze de rest van de dag goede bankzaken hebben gedaan.
Om 12.30h waren we thuis en dat valt op zich nog wel mee als je
na gaat dat we ruim 145 Km afgelegd hadden. Niet iets voor
iedere zondag maar ik denk dat we deze tocht niet mogen missen.
De route's van zaterdag en zondag zijn zichtbaar op onze
GPS pagina.
Groeten, Mari
Zondag 24 Mei,
100km, Groep 2.
OM EEN SCHEET ?
De vooruitzichten op het weer was goed, veel zon en ongeveer 25
gr..
Het was te merken, allemaal korte broek en korte mouwtjes en
bovendien een opkomst bij groep 2 (ongv. 30 leden) dat er
gesplitst moest worden voor de veiligheid, en om de kans te
krijgen om aan de leiding te fietsen.
Gerrit, de navigator, had op zijn GPS een route uitgestippeld
over de dijken van Maren-Kessel en de polders van Haarsteeg.
Hierna richting Waalwijk om langs het Defensiekanaaltje en door
de Drunense duinen aan te komen bij de Pauzeplaats. De bediening
ging vrij snel, men was op het tourisme ingespeeld.
Wat heeft dit nu met de openingszin: Om een scheet te maken ?
Welnu, zoals jullie deze week in het nieuws gehoord of gelezen
hebben. Er was in de Efteling een fikse vechrpartij ontstaan
doordat een van wachtende bezoekers in de rij een scheet liet en
hier een opmerking over kreeg. Met andere woorden: om een
kleinigheid kan de vlam in de pan slaan. Op deze zonnige morgen
gebeurde dit dus ook bijna in onze fietsgroep.
Aanleiding was doordat een automobilist stapvoets teruguit uit
een rij geparkeerde auto's komt waarbij het uitzicht wordt
ontnomen door de auto's die naast hem staan, maar ook de
wandelaars die er liepen. Op dat moment kwamen wij er als groep
aan. De man had ons helemaal niet gezien, gelukkig fietsen we
niet zo snel en konden we afremmen en uitwijken (anticiperen).
Helaas vond een van onze leden het nodig om op de auto te slaan
en de man de nodige verwensingen toe te roepen.
De reactie van de automibilist was dat er verwensingen terug
kwamen, en witheet via een breed ruiterpad naast het fietspad
volgas de achtervolging inzetten. De eerste groep reed door, en
reageerde niet op de automobilist, deze moest ook ongeveer
stoppen omdat het ruiterpad steeds ruller werd en bijna ophield.
Hierop hebben enkel leden en ondergetekende gestopt bij de
automobilist. Na wederzijds het bovenstaande voorval aangehoord
te hebben, waarbij tegen de man is verteld dat dit schelden en
slaan op het dak van een "heilge koe" wij zelf niet gepast
vinden, kwam de automobilist weer tot bedaren met zelfs nog een
glimlach op zijn gezicht.
En elkaar ondanks dit voorval nog een fijne dag toegewenst. En
zo kan het ook.
Laat dit hopelijk een les zijn voor de rest van het seizoen om
begripvol/ respectvol met medeweggebruikers en andere recreanten
om te gaan.
Via de recreatieplassen van Den Bosch en een kleine omweg (om
aan de 100km te geraken) naar Berlicum en Heeswijk kwamen weer
in Heesch aan.
Gerrit bedankt voor de mooie tocht.
Groet Theo Gevers .
Zaterdag 16 mei, Kinderdijk 185 Km Groep 2.
150 Km stonden er op de kalender. Echter in de grondige
voorbereiding door de toerleider bleek al gauw dat we met 150 Km
Kinderdijk niet zouden halen. Het werden 185 Km. Ondanks deze
flinke afstand een behoorlijke opkomst van maar liefst 21 leden
waaronder een 7 tal van groep 1.
Het eerste stuk tot aan Gorinchem is ongeveer gelijk aan de
Linge tocht. Even na Gorinchem hadden we onze eerst koffiestop
in Hoornaar waar we 2 Euro mochten neertellen voor een bakje
koffie. Vervolgens fietsen we door een prachtig waterrijk gebied
met soms wat smalle wegen, opletten dus met zo'n grote groep,
richting het dorp
Kinderdijk.
Weer op de weg terug gaan we dit keer onder Gorinchem door en
zijn we weer snel in Brabant. Slechts een paar wegen fietsen we
zowel de heen als terugweg. Verder overal prachtige wegen in een
prachtig Hollands decor. De tocht was knap uitgezet m.b.v. een
GPS en de nodige tijd. Iets wat Gerrit sinds een paar weken
voldoende heeft.
De route is op onze GPS pagina voor iedereen te zien.
Kijk hier.
Groeten, Mari
Clubkampioenschap.
De kalender en de afstanden is definitief. Wordt er op een dag
meer gefietst dan op de kalender staat dan worden de extra
kilometers niet geteld. Vandaag een uitzondering. Omdat er nog
een verschil zat tussen de totaal aantal kilometers voor groep 1
en 2 van 10 kilometer in het nadeel van groep 2 wordt dit
vandaag recht getrokken. Vandaag voor iedereen die
meegefietst heeft dus 160 Km.
Het is maar dat je het weet.
Zondag, 26 April, Klimmen-Banneux-Klimmen, 140 km.
Voor de 27e keer werd hij alweer verreden de klassieker vanuit
Klimmen naar het bedevaartsoord
Banneux in België. Wij (Ad, Ben, Mari en Herman) waren voor
de 4e achtereenvolgende keer aanwezig bij deze prachtige
klimtocht door Limburg en de Voerstreek.
Om 07.00u vertrokken en tegen half 9 kwamen we in Klimmen aan,
na enig zoeken de auto maar langs de weg geparkeerd want de
geplande parkeerplaats was al vol. Het was toen al duidelijk dat
het hier ieder jaar drukker wordt. Na wat getwijfel over de aan
te trekken kleding, want het was nog maar 14 graden en de nodige
sanitaire verplichtingen zaten we toch al iets voor 9 uur op de
fiets.
In het begin was het rustig afdalen richting Valkenburg hier
begon de 1e klim de bekende Sibbergrubbe, niet al te steil, dus
mooi om er een beetje in te komen. Velen beklimmingen zouden nog
volgen met een hele steile met kasseien en vlak voor de pauze de
klim naar Banneux over 5km lengte. Ondertussen zijn we veel
fietsers voorbijgereden want het tempo zat er goed in, soms
achter een groepje gehangen maar nooit lang want dan ging het
volgens ons toch weer te langzaam en kregen wij weer een hele
groep achter ons aan.
In Banneux koffie gedronken en vlug een schietgebedje gedaan. De
zakken gevuld met het aangeboden energiepakket, wat in de
inschrijfprijs van 8 Euro inbegrepen zat. Dus volgend jaar niks
meer meenemen dat scheelt weer in gewicht. En dat is weer
meegenomen in de 1e klim na de pauze die gemiddeld 12% is over
de eerste kilometer. We dachten dat we het zwaarste nu wel gehad
hadden maar dat viel toch wat tegen.
De kilometers begonnen te tellen en het werd warmer. Een paar
keer na een beklimming op Mari gewacht, ik denk dat hij te warm
gekleed was met arm- en beenstukken.
Op het eind kreeg Ad nog even kramp, Mari hervond zichzelf en
gelukkig kwam Ben steeds beter in vorm en sleurde op kop ons
richting Klimmen. Daar kwamen we ongeveer tegelijk aan.
Het bleek dat we 140 km gereden en 1850 hoogtemeters met een
gemiddelde van 28,8 km/u, het gaat hier ieder jaar harder dus al
dat jagen op zondag met groep 1 is toch ergens goed voor
geweest.
Jammer dat we maar met 4 man waren, we hebben clubs gezien die
met 20-30 man waren. Misschien kunnen we deze tocht in het
najaar nog een keer rijden voor de liefhebbers, maar dan op een
zaterdag want ik heb hem nu op GPS, klik op bijgaand kaartje
voor de route in het groot. Het hoogteprofiel is ook te zien.
Groeten Herman
Zondag 19
April, Heidi's Theetuin, groep 2, 120 Km.
Zondagmorgen, het zonnetje komt er al door en velen waren
gekleed in korte broek. Groep 1 ging de toertocht in het
bochtige Zijtaart fietsen, wij gingen onder leiding van Gerrit
naar het mooie gebied tussen Waal en Rijn (de Betuwe).
We vertrokken met 21 rijders, daarbij één Amstel Gold renner
"Henk" die alleen het eerste uur heeft mee (uit)gefietst en
daarna rechts omkeer heeft gemaakt. Helaas heeft hij niet de
mooie in bloesem staande fruitbomen gezien.
Het tempo was vrij rustig in het begin (wind tegen), na de
oversteek van de Maas en de Waal ging het tempo lekker omhoog
(wind mee). De pauze plaats was uniek te noemen "Heidi's
theetuin", bij aankomst was de poort nog dicht, maar na wat
geroep, Heidi Heidi, ging deze open, niet door Heidi zelf maar
door een druk op de knop ging dit automatisch. Nee deze Heidi
was maar een schril contrast van de Heidi die wij in gedachte
hadden, deze hadden ze beter in de bergen kunnen laten zitten.
Deze was lui en Gerrit had er dus niet op gerekend dat hij zelf
ook de bediening moest doen, van zowel de koffie en het gebak.
De slagroom was door Heidi nog wel vers geklopt. En hoewel de
accommodatie wel goed was, in een mooie tuin met zijn allen aan
een speciaal gemaakt zitje, een lekker bakske koffie en goei
gebak, moest Mari van V. toch nog klagen over een kapotte
riolering, volgens hem stonk het op het toilet. Ben daar ook
geweest, ik heb niks geroken. Weer op weg zijn we met een straf
tempo via Tiel Oyen naar huis gereden. Een hele
mooie tocht en zeker de moeite waard , Gerrit bedankt. En wat
Heidi betreft, toch liever die een uit mijn dromen.
Bertie Buters
Ook deze route is te zien op Bikely. Kijk
hier voor de gefietste route.
Zaterdag 11
april, Weeze (D), groep 2, 130 Km.
Om half acht zouden we vertrekken, om half zes schrok ik wakker
van de regen tegen het rolluik. Gelukkig was het om half zeven
wel droog. Toch maar even op buienradar kijken. Het zag er veel
belovend uit, geen buien te verwachten. Tegen half acht naar de
Misse gefietst. De opkomst was boven verwachting, 19 renners
gaven acte de presence.
Met een lekker gangetje zijn we richting Escharen en zo door de
polders via Sint Agatha richting Oefelt. Daar hebben we voor de
verandering nog een paar kilometer over gravel gefietst langs de
maasheggen. Toen de brug over door Gennep richting Siebengewald
en zo Duitsland in. Daar een rondje via Weeze, Hees en zo weer
terug naar Nederland.
Net over de grens koffie met appelvlaai genoten, in een heerlijk
voorjaarszonnetje.
Hier werd ook nog een bandje gewisseld omdat die leeg bleef
lopen.
Tijdens deze welverdiende pauze gingen er veel been en arm
warmers uit.
De bestelde schaar zou ook Jan aan een korte broek kunnen
helpen, maar dit vond hij toch niet zo’n heel goed idee.
Dus na de pauze met 18 man in het kort en Jan in zijn
winterbroek richting Vierlingsbeek.
Daar met het veerpont de Maas overgestoken en toen met lekkere
snelheid (klein windje in de rug) via Venhorst, Odiliapeel en
Uden richting Heesch.
Daar aangekomen hadden we toch ongeveer 31 km/uur gemiddeld en
dat over een tocht van 130 km, wat nou paaltjes.
Al met al lekker gefietst, goed weer gehad.
Gerrit het was een Mooie Tocht.
Na samen met groep 2 naar Berghem zijn gefietst zijn we met 13
mannen richting Plasmolen gereden en onderweg een paar paaltjes
ingehaald. Onderweg hadden we nog 2 keer lek gereden maar met
wind in ons hol waren we zo in Heumen.
Je kon wel merken dat we voor de eerste keer weer naar Berg en
Dal gingen, er waren mannen die zich aan het sparen waren voor
we in Berg en Dal waren.
Wat wordt er ook al weer altijd gezegd 'NIKS voor NIKS' door
enkele mannen.
Maar aangekomen bij de eerste klim wis je al meteen waar we
waren, wat was dat weer wennen!
De kaarten werden meteen flink geschud en je kon meteen zien wie
er al een BEETJE de vorm te pakken heeft. Na we op het eind van
de weg waren en op de voorzitter hadden gewacht, konden we
aanrijden dachten we,maar we hadden zo lang moeten wachten dat
in die tussen tijd Rob zijn achterband leeg stond.
Toen dat weer was opgelost (iets langer dan de drie minuten die
er voor staan) en ingehaald door een paar paaltjes zijn we
richting de pauze plaats gereden intussen alweer de paaltjes
ingehaald.
In de pauze werd er al op de lijst gekeken wat we allemaal voor
de kiezen kregen, er trokken er al wat met strakke gezichten op
de fiets richting Tivoli.
Na 1 km reed onze renner met zijn nieuwe fiets met TRAP
ondersteuning (moet je maar eens kijken bij zijn balhoofd daar
zit zijn ACCU) lek, maar binnen de 3 minuten weer klaar!
Naar een paar mooie klimmetjes rond Berg en Dal en langzaam het
zonnetje weer in zicht zijn we weer op de weg terug richting
Malden.
Onderweg zijn we nog een renner kwijt geraakt toen we verkeerd
reden en toen we omdraaiden was deze aan gesloten met een andere
groep voor ons, bij ons is het SAMEN UIT SAMEN THUIS!!!!
Na Rob nog een keertje lek had gereden zijn we via dijken en
mooie wegen richting Berghem gereden, bij sommige begonnen de km
en klimmetjes al te voelen.
Het was een prachtige tocht met mooie plaatsen en klimmen er in.
Op de terugweg wind tegen of op de kant kwamen de renners met
PAP en PUDDING in de benen toch zijn eigen tegen, maar de
sterken mannen bij ons zijn we op een juiste manier terug naar
Heesch gegaan.
Al bij al was het een mooie en zware tocht en mannen met PAP en
PUDDING in de benen dat is ZO EXTRA MASSA voor de andere
tochten.
We hebben weer lekker samen gefietst en tot volgende week bij
onze eigen tocht.
Renner met pap en pudding ????
Theo Wijnen.
Zondag 15 maart, Den Dungen, groep 2, 90 Km.
Meteen na het vertrek moest ik vol aan de bak en had even geen
idee waar ik aan was begonnen, een warming up had ik wel
verwacht maar niet met een snelheid van een 32 km/uur. En
alvorens we in Den Dungen aan kwamen had echt idee dat ik het
einde niet zou halen. Maar nadat de groepen waren opgesplitst en
we aan de toertocht begonnen kon ik redelijk herstellen van het
moordende tempo. Ik kon eraan blijven hangen maar dat was ook
alles mee gezegd, dit mede door de wind die niet echt in het
voordeel was. Maar na een bak koffie op de pauzeplek en nog zo'n
45 km voor de boeg ging het aanzienlijk beter en kreeg wat meer
vertrouwen dat ik de rit kon volbrengen en voor dat ik er erg in
had waren we terug in Den Dungen. Gesterkt in het voltooien van
de toertocht en de mazzel van een pech gevalletje kwam het
allemaal toch nog goed. In het laatste stuk heb ik nog even wat
kopwerk kunnen doen en toen we terug waren in Heesch hield ik er
een positief gevoel aan over naast wat spierpijn links en
rechts.
Resumé: toertochten op de weg zijn intensiever dan in het veld
en zijn zeker niet makkelijker, is goed in de wielen rijden bij
de voorganger, ontzettend uitkijken voor de opstakels en
allerlei zooi op de weg, spaarzaam rijden in het begin. Verder
bedank ik de leden voor de adviezen en de aanspraak tijdens de
toertocht. Terugkijkend op afgelopen zondag was het behoorlijk
afzien maar ik heb er wel voldoening aan over gehouden.
Ben vandaag maar weer gaan fietsen voor komende zondag en dan
zien we wel waar we dan uitkomen.
Groeten, Frank Hanegraaf
Zondag 1 maart, openingsrit.
Na een koude winter was het dit weekend weer tijd om de
racefiets van stal te halen.
Zoals de laatste jaren gebruikelijk eerst naar onze zuster
vereniging TWC De Kachelders uit Heeswijk om het seizoen te
starten met een zegening bij de kerk in Dinther. Na de koffie en
een welkomst woord van de voorzitter vond de zegening plaats
door een enthousiaste en wieler liefhebbende pastoor Janssen.
Fiets zegeningen stammen nog uit de tijd dat het geloof een
grote rol speelde in onze samenleving. Heden ten dage is het
voor de meeste van ons meer folklore wat bij onze sport en
cultuur hoort dan een serieuze boodschap van 'meneer' pastoor.
We vinden het een gepast evenement waar we als vereniging graag
het seizoen mee openen.
Tevens
was dit eerste keer dat we in ons nieuwe
tenue fietste. Iedereen had de kleding nog op tijd op kunnen
ophalen om er deze rit mee te kunnen starten. Er was zelfs een
lid die de nieuwe kleding op zondagmorgen voor vertrek nog heeft
opgehaald bij Herman.
Na de zegening volgde nog een toertocht, uitgezet door de
organiserende vereniging. Door de harde wind en het vele draaien
en keren stiekem toch zwaar. Groep 2 reed 50 Km en groep 1 reed
65 Km.
De openingsrit werd afgesloten in 't Tunneke voor de koffie met
appelgebak. En een aantal bleven nog even hangen voor iets
sterkers.