Klein van stuk maar een groot sportman.





Renners sterven niet,
ze verdwijnen alleen maar uit het zicht
eens zij de laatste finish hebben overschreden
en de snelheid van het leven
hen met stijve spieren achterlaat.

Want koersen blijven ze,
ook al vallen hart en wielen stil,
zij gaan in duizend hoofden door
met duwen en nooit doodgaan,
hun zweet geeft blijvend glans
aan het asfalt.

Weet dat
wanneer de aarde hen dan toch
met tegenzin bedekt,
hun naam voor altijd
als een echo tussen bergen
zal weerklinken.





Nooit meer vechten om in zijn wiel te kunnen blijven.
Nooit meer 'zijn we om twaalf uur thuis?'.

Richard we zullen je gaan missen in ons peloton, vaarwel.