Ook voor mij moest het er eens van komen. Na jarenlang lid te zijn van TWC de Voorsprong met als doel op zondag en af en toe op zaterdag te fietsen heb ik dit jaar een groot doel voor mezelf gesteld. De Marmotte rijden en dan ook goud behalen.

Uitrijden alleen is mooi, maar ik denk dat ik mijn doelen wel scherper kan stellen door voor mijn categorie D, deze afstand van 174 kilometer te overbruggen in minder dan 8.49 uur.
Het vertrek naar Frankrijk, Venosc is gepland op zondag, een week voorafgaand aan de Marmotte. Ik heb daar een appartement geboekt via Alpe d’Huez fietsreizen. Individueel ingeschreven, dus even afwachten hoe dit bevalt. In Venosc kom ik terecht in een appartement met 12 andere fietsers. Op zondagavond begint al meteen het inventariseren; “Wat voor fiets heb jij? Hoeveel heb je getraind? Heb je dit jaar al meer in de bergen gefietst? Eerste keer, die Marmotte?”

Op maandag starten we met een toch van zo’n 50 kilometer met 1 beklimming erin richting La Berarde om te beginnen. Het gaat goed, ondanks de erg hoge temperaturen. Met de start wordt duidelijk dat we de groep van 70 deelnemers op gaan splitsen in een snelle en een langzamere groep. Tsja, als je dan in Heesch in groep 1 fietst, dan kun je hier ook niet anders natuurlijk. Uiteindelijk bij de eerste 35 binnengekomen aan het eind van deze klim en dat houdt in dat we de komende dagen starten met een snelle groep. Dat is mooi.

Op dinsdag staat een route met de Col de la Morte en de Col d’Ornon op het programma. Een hele mooie tocht, alleen kan ik nog niet echt wennen aan de hitte. Het is zwaar, met uiteindelijk 128 kilometer gefietst te hebben en toch al ongeveer 2000 hoogtemeters is dit een mooie testrit voor zaterdag. Gelukkig begint het onderweg even te regenen en komt er een klein beetje verkoeling. Wel erg opletten in de afdaling van de Col d’Ornon.

De Col du Glandon, dat is het plan voor de woensdag. Goed plan, want dan kun je al een mooi stuk van de route van zaterdag leren kennen. Na een vlakke aanloop via Allemont komen we bij het welbekende stuwmeer terecht en begint na een kleine klim en afdaling de lange beklimming naar de Glandon toe. Een zwaar begin, continue boven de 8% is niet niks, maar ik merk dat het met de benen en inmiddels ook de hartslag de goede kant op gaat. Met enkele hele steile stukken halverwege en een hele lange weg op het einde kom ik toch in net 2 uur boven vanaf Bourg d’Oisans. Dat geeft de burger moed, want zaterdag wil ik hier binnen 2 uur boven staan.

Terugfietsen naar het appartement en voor de verandering maar eens een flink bord pasta naar binnen te werken, of 2. Na de noodzakelijke rust is het op donderdag tijd voor de Alpe d’Huez. Er zou een tijdrit gepland zijn, echter die kan niet doorgaan. Er wordt veel gewerkt aan het wegdek op de Alpe. Ik ben wel naar boven gereden en met een tijd van 1 uur en 10 minuten mag ik best tevreden zijn. De temperatuur eist hier wel erg veel van je lichaam. Op de Alpe d’Huez geeft mijn computer een temperatuur aan van 34 graden. Dat belooft wat voor zaterdag, want de vooruitzichten zijn nog heter als wat het nu is.

Terug in het appartement en met m’n vers opgehaalde startnummer 1870 krijgen we te maken met minder goed nieuws. De afdaling van de Glandon wordt geschrapt uit de tijdwaarneming, op last van de Gendarmerie.
Het zorgt even voor verwarring en opschudding binnen ons appartement, want wat nu te doen? Er is niet bekend wat de nieuwe tijdgrenzen zijn om goud of zilver te halen.
Uiteindelijk besloten gewoon m’n oude schema te hanteren en voor oud goud te gaan!

Na nog een rustdag is het dan zaterdag zover. De wekker gaat erg vroeg en om half 6 zit ik met tegenzin aan het ontbijt. Ik krijg niet echt veel binnen, misschien toch gespannen? Aangekomen in het eerste startvak staan we nog een half uurtje te wachten met naast ons een vrolijk paffende Belg. (4 sigaretten in een half uur)
Het startschot klinkt en als een dolle stier rijden we met enorme snelheden richting het stuwmeer. Dit gaat echt hard! Het stuwmeer op fietsen een klein stuk klimmen, even afdalen en de Glandon begint. 22 kilometer klimmen naar de top. Het gaat goed, ben in 1.56 uur boven inclusief een korte pauze net voor de top.
Nu wordt de tijd stilgezet en kun je op normale snelheid afdalen. Ik besluit om toch op redelijk tempo af te dalen, wil tenslotte een tijd neerzetten en dat gaat me goed af. Beneden aangekomen kan ik aansluiting vinden in een groep van zo’n 50 fietsers die alweer met erg hoge snelheid koersen naar de volgende beklimming.
De Télegraphe. 12 kilometer klimmen tegen een mooi geleidelijk stijgingspercentage, dat gaat lekker! 4 uur en 9 minuten en ik start met de afdaling van de Télegraphe. Mooi op schema, want ik had gedacht hier 4 uur en 15 minuten nodig te hebben. Al snel start de beklimming van de Galibier en kom ik een jongen tegen van het zelfde appartement. Hij is mij op de Glandon met enorme snelheid voorbij geknald en moet dat nu bekopen. Naar boven toe kan hij het eerste stuk mooi bijblijven, maar hij moet toch lossen. Dat geeft mij wel een goed gevoel en de beklimming loopt dan ook als een trein. Op 5 uur en 39 minuten ben ik op de top van de Galibier.
Dat gaat goed, nu nog een groot stuk afdalen en goud moet gezien de omstandigheden van vandaag haalbaar zijn. Het is niet koud op de top en na een korte drinkstop ga ik de afdaling in. Dat is wel even lekker. Nu is het ruim een uur en een kwartier afdalen richting de voet van de Alpe d’Huez. Ik kom weer in een groep terecht die behoorlijk doorrijdt en wat ook makkelijk is bij te houden.

Het toetje staat voor de deur. In net geen 7 uur aan de voet van de Alpe d’Huez! Goud moet dus kunnen! Inmiddels is de temperatuur aardig opgelopen tot over de 30 graden, dus nog maar eens een bidon leegtutteren.
De start van de beklimming is erg zwaar, ruim 10 % gaat het de eerste 2 kilometer naar boven. Ik merk dat ik stilaan behoorlijk oververhit raak, mijn bidons zijn allebei veel te snel leeg. Ik bijt door tot de waterpost en pak water. Dan wordt ik nog ingehaald door mijn fietscollega uit het appartement. Hij heeft zich weer hersteld, terwijl het met mij nu even minder gaat. We stappen even na elkaar af bij een waterval om af te koelen. Dat doet wonderen, een koude douche en vers koud water!
Ik voel dat m’n bloed afkoelt en merk zodra ik weer op de fiets zit dat er weer kracht in m’n benen zit. Ik kijk op m’n fietscomputer om te zien wat de temperatuur is hier. Ben toch wel benieuwd; 43 graden… Geen wonder dat je oververhit raakt. Binnen 1 uur en 23 minuten ben ik toch nog boven geraakt op de Alpe en weet af te klokken met een eindtijd van 8 uur en 21 minuten. Ik kan tevreden zijn!

Mijn tijd wordt echter nog gecorrigeerd en de afdaling van de Glandon wordt eruit gehaald en uiteindelijk is mijn tijd 7 uur 48, zonder de Glandon.
   

Klik op het plaatje voor de route van de Marmotte




Rob Wijnen.