De Marmotte 2006. |
Ruim een half jaar trainen voor dat ene
tochtje in de Alpen.
Goud halen moet te doen zijn volgens de kenners. Er staat
een limiet van 10 uur en 3 minuten voor vrouwen tot 35 jaar.
|
|
Door Evelien Janson. |
Maar klimmen is niet mijn
sterkste punt dus richt ik me vooral op 'uitrijden'. De week
voorafgaand aan de Marmotte heb ik getraind volgens een
programma van 'Alpe d´Huez-reizen'. We fietsten elke dag een
andere route met een groepje en werden begeleid met een
volgauto.
|
Op de donderdag
voor de Marmotte stond de tijdrit naar Alpe d’Huez op het
programma. Iedereen kreeg een GPS mee om de tijd op
verschillende punten te registreren. Deze tijden kregen we
later op een heus diploma. Ik was nog niet in bocht 20 (de
één na onderste) of het begint me te gieten. En ook het
onweer breekt los. De weg omhoog lijkt wel een rivier. Maar
ik ben hier aan begonnen en besluit het nu ook af te maken.
In het noodweer fiets ik uiteindelijk naar een tijd van 1
uur en 8 minuten. Op basis van deze tijd voorspellen de
fietskenners op de camping dat ik op de Marmotte uit zal
komen op een tijd van rond de 9 uur en 15 minuten.
|
De tijdrit op de Alpe d’Huez. |
De vrijdag voor de Marmotte nog
een keer mijn fiets nakijken, een beetje poetsen en vooral
rusten. En ik was niet de enige die de dag zo doorbracht…
Dan is het 8 juli, de dag!
Met startnummer 1488 mag ik een heleboel startvakken
passeren om zelf plaats te nemen in het één na voorste vak.
Met een snelheid van 50 km/uur zijn de eerste 10 vlakke
kilometers zo voorbij. En door deze snelheid van het peloton
kost dat ook helemaal geen inspanning. Dan komt de eerst
klim naar de Glandon. Ik ben met 2 uur en 2 minuten boven.
Daar moet ik een minuut of 10 wachten want we worden niet
langs de ambulances gelaten. Er zijn in de afdaling 5
renners gevallen. Na wat oponthoud ga ik voorzichtig de
afdaling in. Ik heb toch wel erg veel bloed op de weg gezien
bij die valpartij…
In de beklimming van de Telegraph merk ik pas hoe warm het
vandaag is. Het kwik is weer boven de 30 graden gestegen.
Bij elke waterpost dus zorgen dat mijn bidons gevuld zijn.
|
Tijdens de
beklimming van de Galibier heb ik een lekker ritme te pakken.
En ik zie dat de energie bij andere deelnemers al aardig op
begint te raken. Ik zie verschillende mensen van hun fiets
stappen….
De afdaling van de Galibier gaat lekker. De snelheid zit er
behoorlijk in. Maar zo’n 15 km voor de Alpe d’Huez kom ik op
kop van een klein groepje te zitten. En geen van de mannen
achter mij is van plan of in staat wat kopwerk over te nemen.
Ik kijk nog eens om maar niemand neemt over. Dan toch maar
zelf het werk doen. En dat heb ik geweten de eerste
kilometers van de Alpe d’Huez! Die berg leek nu veel steiler
dan 2 dagen terug. En mijn benen doen nu ook veel meer pijn.
|
De beklimming van de Galibier. |
Ik doe uiteindelijk 1 uur en 33 minuten over de laatste
beklimming en kom daarmee op een eindtijd van 9 uur en 2
minuten. En dat betekent dus een Brevet d’Or (goud
dus!). Wat supporters van de camping vertellen mij dat
er maar weinig vrouwen voor mij omhoog waren gegaan. Thuis
kijk ik meteen op internet naar mijn klassering, niet echt
belangrijk maar wel leuk om te weten: 7de in de
categorie vrouwen tot 35 jaar en 1190ste in het algemeen
klassement. En dat alles bij 7000 deelnemers. Missie
volbracht!!
Evelien
|
|
Meer info over de Marmotte:
http://marmotte.bizland.com/
|