Beste Antoon,
Begin november werd wielerminnend Nederland opgeschrikt door
de plotselinge dood van een wielerlegende: Gerrie Kneteman.
In de pers werd hij bestempeld als kleurrijk, geestig,
altijd aanwezig en emotioneel.
In diezelfde maand bereikte ons het bericht dat je een
ernstige aandoening onder de leden had. De ernst van de
situatie zagen we in. We hadden echter niet het idee dat we
vandaag definitief afscheid van je zouden nemen.
Antoon, namens alle clubleden heb ik als voorzitter de taak
op me genomen om een woordje tot jou te richten.
Het is voor mij een emotionele maar ook een eervolle taak.
17jaar ben je lid van TWC De Voorsprong. Fietsen heeft een
groot deel van je leven bepaald. Zondagmorgen.Fietskleding
aan, even in de spiegel kijken.
Ik zie er gesoigneerd uit. Op naar de Pas. "Kom op jongens
we goan, het is half acht".
Zo is het jarenlang gegaan.
Antoon binnen onze club was je een graag geziene persoon.
Met jou erbij waren we verzekerd van gezelligheid tijdens de
koffiestop. Een brede grijns op het gezicht, twinkelende
ogen en dan wisten we het al, daar komt er weer eentje…
Een sociale fietser was je. Ook serieus met je sport bezig.
Je maakte vele trainingskilometers. Soms deed je extreme
dingen. 's Morgens voor het krieken van de dag opstaan. Op
en neer naar Groningen in één dag. Samen met een paar
fietsmaten. 445 kilometer. Wie bedenkt het?
Een echte clubman was je. Actief op de fiets maar ook
daarnaast. Je maakte deel uit van meerdere commissies.
Haalde de accordeon voor de dag om te spelen voor de
kinderen tijdens sinterklaasvieringen. Bij feesten stond je
vooraan. Zes jaar was je voorzitter van de club. Tijdens de
vergaderingen kwam je humor van pas. Maar wanneer de tijd
daarvoor rijp was hakte je met een ferme tik van de hamer
knopen door.
Antoon, na het wegseizoen en de mountainbiketocht is er
altijd een periode van rust binnen de club. Nu was dat niet
het geval. Jouw ziekte hield ons bezig. De clubleden
informeerden elkaar, spraken over je en hielden elkaar op de
hoogte. Ondanks de ernst van de situatie was er hoop. De
ziekte die je had wordt weleens sluipend genoemd. Bij jouw
was er echter sprake van een demarrage. Razendsnel, greep
hij verwoestend om zich heen. Ons verbijsterend achterlatend
De eigenschappen die de Kneet toegewezen kreeg, gelden zeker
ook voor jou: kleurrijk, geestig, altijd aanwezig en
emotioneel.
Beste Cathie en familieleden. Namens alle leden van TWC.
De Voorsprong willen we jullie bedanken dat je ons de kans
hebt geboden om op een persoonlijke wijze afscheid te nemen
van Antoon.
We wensen jullie veel sterkte toe bij het verwerken van het
verlies.
|
